Το ελληνικό οικονομικό θαύμα!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Όπως και στα περισσότερα ζητήματα, έτσι και όσον αφορά τις εξελίξεις στην ελληνική δυσκολευόμαστε να προσεγγίσουμε με ψυχραιμία τα δεδομένα, να αναδείξουμε, χωρίς υποσημειώαεις τη θετική εικόνα, ιδιαίτερα στο δημοσιονομικό κομμάτι και την πορεία του δημοσίου χρέους, αλλά και να δούμε κατάματα τις προκλήσεις και τα προβλήματα που θα πρέπει να διορθωθούν, κυρίως με διαρθρωτικά και μεταρρυθμιστικά βήματα, που θα καταστήσουν την παραγωγική διαδικασία πιο ανταγωιστική, πιο αποδοτική και πιο πολυεπίπεδη, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που δεν σταματά να ταλσζίνεται από παράγοντες αστάθειας, εμπορικούς και νομισμστικούς πολέμους, τεχνολογικές και παραγωγικές υπερβάσεις.

Δημοσιονομικά και δανειακά λοιπόν, η χώρα αποτελεί πλέον πρότυπο χρηστής Διαχείρισης. Δημοσιονομικά προφανώς υποβοηθούμενη τόσο από τις πληθωριστικές πιέσεις που ανεβάζουν τα φορολογικά έσοδα (κυρίως από τους έμμεσους φόρους) αλλά κι από την πάταξη της φοροδιαφυγής, αν κι ένα μέρος αφορά το θέμα των τεκμηρίων στους ελεύθερους επαγγελματίες που διαθέτει ακόμη άδικες στρεβλώσεις.

Η κυβέρνηση φαίνεται να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες και των δύο αυτών θεμάτων, γι’ αυτό και είναι έντονες οι διαρροές για ανακοινώσεις φοροελαφρύνσεων στην επόμενη ΔΕΘ, και σταδιακής κατάργησης των τεκμηρίων όσο περισσότερο αποδίδουν τα ψηφιακά εργαλεία ελέγχου της φοροδιαφυγής.

Όλη αυτή η θετική εικόνα αποτυπώνεται και στα επιτόκια δανεισμού που για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια κινούνται σε επίπεδα καλύτερα από μια σειρά ισχυρών δυτικών χωρών, και αυτό καθαυτό το ύψος του χρέους, μέσα κι από την πρόωρη εξόφληση των διμερών δανείων, θα μας φέρει ως το τέλος της δεκαετίας σε προ κρίσης επίπεδα.

Και κάπου εδώ, τίθενται δύο ερωτήματα που χρήζουν προσεκτικής αντιμετώπισης. Πώς αντικατοπτρίζονται αυτά τα θετικά νέα στην καθημερινότητά του πολίτη που ταλαιπωρήθηκε από τις συνέπειες των απανωτών κρίσεων (δημοσιονομική, ενεργειακή, πληθωριστική); Πώς αποτυπώνεται αυτή η θετική οικονομική στροφή στην παραγωγική ανάταξη και την εξωστρέφεια της;

Η κυβέρνηση επέμεινε τα προηγούμενα χρόνια στην επιδοματική πολιτική των pass, κυρίως γιατί η σταθερότητα της βελτίωσης δεν διέθετε ακόμη μόνιμα χαρακτηριστικά. Τώρα, που μοιάζει να έχουμε πετύχει αυτή την προσαρμογή κάθε τέτοια παρέμβαση οφείλει να έχει μόνιμο χαρακτήρα και να αφορά πρωτίστως όσους έχουν πληγεί περισσότερο κι όσους ανήκουν στις πιο αδύναμες κι ευάλωτες ομάδες.

Κατά τη γνώμη μου, είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τα μεσαία εισοδήματα και για τα έσοδα από ενοίκια. Το τελευταίο μέτρο θεωρώ ότι θα συγκρατήσει πιο ουσιαστικά την τάση για νέες αυξήσεις στα ενοίκια των μικρομεσαίων κατοικιών, αφού θα ωφεληθούν άμεσα οι ιδιοκτήτες και δεν θα υπάρξει μετακύλιση στις τιμές όπως πιθανότατα θα προκύψει με το επίδομα που θα δοθεί και πολλοί ιδιοκτήτες θα προσπαθήσουν εμμέσως να καρπωθούν.

Στο συνταξιοδοτικό είναι σίγουρο ότι η επαναφορά της 13ης σύνταξης θα αποτελέσει ένα από τα κυρίαρχα ζητούμενα των επόμενων εκλογών, με πολύ πιθανό ως σενάριο της πλήρους επαναφορά της για τους χαμηλοσυνταξιούχους και την τμηματική επαναφορά της για τους υπόλοιπους με ταυτόχρονη κατάργηση της προσωπικής διαφοράς.

Αναπτυξιακά όμως, δημιουργούνται οι συνθήκες για ολική επαναφορά και υγιή αναδόμηση του παραγωγικού ιστού. Σε αυτό τον τομέα, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι προκλήσεις είναι πολλές και συνεχώς προστίθενται κι άλλες από τα διεθνή γεγονότα. Φυσικά, η ελληνική οικονομία έχει αποκτήσει μια αναπτυξιακή σταθερότητα μέσα σε μια Ε.Ε. που συνολικά κινείται είτε οριακά υψεσιακά, είτε οριακά αναπτυξιακά, έχοντας να αντιμετωπίσει την ενεργειακή αδυναμία της, τα απόνερα του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ – Κίνας, και το βάρος μιας βιαστικής πράσινης μετάβασης που απορροφά πρόωρα κρίσιμους πόρους.

Η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη τα κοινοτικά κονδύλια, τα οποία έχουν ακόμη δρόμο να διανύσουν έως ότου αξιοποιηθούν πλήρως, κρατά για χρόνια έναν ουσιαστικό ρυθμό ανάπτυξης. Δεν πρέπει όμως να παρεκκλίνει της μεταρρυθμιστικής λογικής, δεν πρέπει να σταματήσει να σχεδιάζει και να ενισχύει εξωστρεφείς προσπάθειες, δεν πρέπει να πάψει να προετοιμάζεται για ένα μέλλον που απαιτεί αντοσυμβατική και τολμηρή οπτική για να μη βρεθούμε ποτέ ξανά προ δυσάρεστων εκπλήξεων.