Η Ελλάδα του Covid 19 ενόψει νέου οικονομικού ”ΜΠΑΜ”!…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

“Οι μεγάλοι κίνδυνοι έχουν την ομορφιά να φέρνουν στο φως τη συντροφικότητα των ξένων”, έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ. Μόνο που, δυστυχώς, βιώνουμε σήμερα τις οδύνες του πρώτου χωρίς την παρήγορη παρουσία του δεύτερου.

Ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με το άγριο πρόσωπο του θανάτου, χωρίς να μοιραζόμαστε την οδύνη των απωλειών μας με την αλληλέγγυα και διακρατική συσπείρωση κατά του κοινού εχθρού της ανθρωπότητας, του Covid-19.

Αντίθετα βλέπουμε την παγκόσμια κοινότητα (σαν σύνολο) και την ΕΕ (σαν υποσύνολο) διηρημένες απέναντί του και παρασυρμένες στη δίνη μιας άνευ προηγουμένου υγειονομικής κρίσης που παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις στα τετραπέρατα της γης.

Διαστάσεις ανθρωπιστικές και οικονομικές ταυτόχρονα, οι οποίες αντιμετωπίζονται δυστυχώς υπό το κράτος του πανικού και της διαμάχης των διεθνών χρηματιστηριακών αγορών στο όνομα των γεωπολιτικών συμφερόντων. Αποτέλεσμα αυτού είναι να βιώνουμε οι πολίτες της Γης συνθήκες ζωής αναντίστοιχες των προσδοκιών μας, καθώς ματαιώνονται οι ελπίδες μας για έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που μας παραδόθηκε. Έναν κόσμο που θα προτάσσει την αλληλεγγύη έναντι των συμφερόντων.

Είναι ολοφάνερο ότι η πανδημία του κορονοϊού δεν αντιμετωπίζεται συλλογικά, όπως θα έπρεπε. Δεν αντιμετωπίζεται σαν “κοινός εχθρός” των ανθρώπων που είναι άκρως επικίνδυνος, γιατί αφήνει χιλιάδες νεκρούς στο πέρασμά του. Αλλά σαν όργανο εξυπηρέτησης των γεωστρατηγικών επιλογών των Μεγάλων. Σαν όργανο προσαρμοσμένο στις προτεραιότητες, τους σχεδιασμούς και τα κατά τόπους συμφέροντά τους.

Έτσι εξηγείται γιατί ο Τραμπ, ενώ ηγούνται οι ΗΠΑ της λίστας θυμάτων ανά τον κόσμο και θα ‘πρεπε να ρίξει το βάρος στην παρεμπόδιση της διασποράς του κορονοϊού εξαρχής, ήρθε εκ των υστέρων να καλύψει πίσω από μια αγωγή 20 τρισεκατομμυρίων δολαρίων την καθυστερημένη αντίδρασή του στη λήψη μέτρων.

Σύμφωνα με την Business Today, την αγωγή κατά της Κίνας (απ’ την οποία προήλθε ο SARS–CoV-2) “κατέθεσε ο Αμερικανός δικηγόρος Λάρι Κλέιμαν από κοινού με εταιρεία του Τέξας και στρέφεται κατά της κινεζικής κυβέρνησης, του κινεζικού στρατού, του Ινστιτούτου Ιολογίας της Γουχάν, του επικεφαλής του Ινστιτούτου Σι Ζενγκλί και του αρχηγού του στρατού, Τζεν Γουέι”.

Η βασική κατηγορία των Αμερικανών πολιτών κατά της Κίνας, την οποία υιοθετεί και ο Αμερικανός Πρόεδρος, είναι ότι αυτή απέκρυψε την έκταση της επιδημίας στο έδαφός της με ψεύτικους αριθμούς. Ωστόσο αυτό που κάνει ακόμα μεγαλύτερο τον φόβο και την οργή του – είναι άλλο.

Είναι το γεγονός ότι η ανταγωνίστρια της πατρίδας του χώρα δείχνει να ανακάμπτει απ’ την φοβερή πανδημία, με κίνδυνο να κερδίσει σε οικονομικό πεδίο το χαμένο έδαφος και να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ, στον ρόλο του παγκόσμιου τοποτηρητή.

Την ίδια συμφεροντολογική τακτική, με αφορμή τον κορονεϊό, ακολουθεί και ο φίλος του Τραμπ Ερντογάν, ο οποίος – αντί να κοιτάξει πώς θα σώσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο απ’ την επέλαση της πανδημίας στη χώρα του – προτιμά να τον θυσιάσει, γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να στήσει παγίδες στην Ελλάδα. Να στήσει παγίδες στη Θράκη, το Αιγαίο και το Κυπριακό.

Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να εδραιώσει τη θέση της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Και για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί τη δύναμη της πυγμής του κάνοντας παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, σε παράβαση των περιοριστικών μέτρων της ΕΕ.

Μέτρα απαλά σαν χάδι για τον σκληροτράχηλο Ερντογάν, ο οποίος την κρατάει στο χέρι εκβιάζοντάς την ξεδιάντροπα – μέσω της Ελλάδας – με τον μεταναστευτικό στρατό των προσφύγων και μεταναστών της απέναντι όχθης.

Τον “στρατό” που μέχρι πρότινος απειλούσε να παραβιάσει τα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα στον Έβρο, για να ξεχυθεί στην Ευρώπη, η οποία πλέον βρίσκεται – λόγω της πανδημίας του κορονεϊού – σε δεινή θέση, σε βαθμό που να γράφει το Bloomberg ότι “τώρα η Ευρώπη θα καταλάβει τι πέρασε η Ελλάδα στην κρίση”…

Και είναι αλήθεια αυτό, γιατί οι Βρυξέλλες δεν έχουν φανεί μέχρι τώρα αλληλέγγυες στα πληττόμενα απ’ τον κορονεϊό μέλη της ΕΕ, καθώς ποδηγετούνται απ’ την Καγκελάριο Μέρκελ, που αρνήθηκε την έκδοση κορονοομολόγου βοήθειας, γιατί θέλει να αντιμετωπίσει και την οφειλόμενη στην πανδημία οικονομική κρίση με τον τρόπο που αντιμετώπισε εκείνην του 2008.

Εποχή τραγική που αποδείχθηκε καταστροφική για τις χώρες του Νότου και κερδοφόρα για την Γερμανία. Ακόμα τραγικότερη όμως είναι η τωρινή εποχή της καλπάζουσας πανδημίας, που θερίζει χιλιάδες ανά τον κόσμο και χτυπάει παράλληλα τις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές, από την μεγαλύτερη του πλανήτη (την αμερικανική) ως τη δική μας την ελληνική, που υποχωρεί με αναταράξεις μπροστά στη θύελλα που ‘χει ξεσηκώσει ο κορονεϊκός άνεμος.

Το δυστύχημα είναι ότι η σφοδρότητα αυτού του ανέμου, που προκάλεσε ήδη σκηνές Αποκάλυψης στην παγκόσμια κοινότητα, επιβεβαίωσε αυτό που είπα εξαρχής: ότι δεν μοιραζόμαστε δηλαδή την οδύνη των απωλειών μας με την αλληλέγγυα και διακρατική συσπείρωση που θα έπρεπε, αρχής γενομένης απ’ τα κράτη-μέλη της “Ενωμένης Ευρώπης”.

Της ΕΕ που αυτοαποκαλύφθηκε σε όλη τη συναισθηματική γύμνια της, όπως και στην αρχή του Γολγοθά της μνημονιακής περιόδου για την Ελλάδα και κατά τη διάρκεια της επώδυνης πορείας της.

Αυτήν τη φορά ο κορονοϊός – με την άρνηση της ηγέτιδας Γερμανίας να εκδώσει κορονοομόλογο σαν ένδειξη συμπαράστασης στην Ιταλία με τους χιλιάδες νεκρούς απ’ την σοκαριστική επέλαση του Covid-19 – επιβεβαίωσε πως το ευρωπαϊκό οικοδόμημα μοιάζει όλο και περισσότερο σαν γίγαντας με πήλινα πόδια.

Κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει έγκαιρα ο πρωθυπουργός και να κάνει τα πάντα για να μη φθάσει σε θέση μεθαύριο να ακολουθήσει την ίδια πορεία με τον κ. Τσίπρα, όταν – μετά από μαραθώνιο διαβουλεύσεων με τους Ευρωπαίους τον Φεβρουάριο του 2015 – υπέγραψε το επαχθές τρίτο μνημόνιο, για να μην αποβληθούμε απ’ το ευρώ και την ΕΕ.

Το λέω αυτό γιατί τα νέα για την ελληνική Οικονομία “βαραίνουν”κάθε μέρα και περισσότερο λόγω του κλίματος ασφυξίας που έχει αρχίσει να δημιουργείται απ’ το αναγκαστικό κλείσιμο των καταστημάτων και την καραντίνα που επιβλήθηκε για την αποφυγή διασποράς της θανατηφόρας πανδημίας.

Η βουτιά στις 109,4 μονάδες του δείκτη οικονομικού κλίματος τον μήνα Μάρτιο, έναντι 113,2 μονάδων του προηγούμενου, μόνο τυχαία δεν είναι. Όπως τυχαία δεν είναι η υποχώρηση στον δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης λόγω της πανδημίας που εξαπλώνεται.

Τώρα θα μου πείτε πως δεν είναι ελληνικό φαινόμενο όλο αυτό για να τρομοκρατούμαστε τόσο. Σύμφωνοι. Μόνο που στη δική μας περίπτωση, τόσο η οικονομία όσο κι εμείς ως πειραματόζωα της Ευρώπης περάσαμε των παθών μας τον τάραχο στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων και δεν έχουμε πια αντοχές για επανάληψη του εφιαλτικού σεναρίου ενός τέταρτου μνημονίου, στα χέρια μάλιστα του πιο ελπιδοφόρου για την ανάκαμψή της πρωθυπουργού.

Γιατί κατά ‘κει πάμε, αν δεν το καταλάβατε και πολύ σύντομα θα το συνειδητοποιήσετε όλοι. Το ατυχές βέβαια είναι ότι η οικονομική καθίζηση – που είναι παγκόσμιο, ήδη, φαινόμενο με δραματικές διαστάσεις – μας βρίσκει σε κρίσιμη στιγμή για την Εξωτερική μας πολιτική, καθώς η Τουρκία ετοιμάζεται να στείλει τρυπάνι στην ελληνική ΑΟΖ (Καστελόριζο και Κρήτη) και να… διασκεδάσει τις εντυπώσεις μετά την ήττα στον Έβρο, στην προσπάθειά της να καταλύσει τα σύνορά μας δια του “μεταναστευτικού στρατού”.

Και ενώ προ αυτού του κινδύνου, που απειλεί άμεσα την εδαφική μας ακεραιότητα, θα έπρεπε ήδη να ενισχυθούμε εξοπλιστικά και να έχουμε κάνει έγκαιρα την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεών μας, εμείς – είτε από νωχέλεια είτε από αργά αντανακλαστικά και έλλειψη διορατικότητας – “δεν προκάμαμε”, με αποτέλεσμα να είμαστε “ελλειποβαρείς” σε ισχύ έναντι της Τουρκίας.

Όπερ σημαίνει ανισορροπία στο Αιγαίο, μη αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων μας, ηττοπαθείς αντιδράσεις στις κλιμακούμενες προκλήσεις των Τούρκων και κενά σε θέματα Άμυνας.

Η ώρα της κρίσης για την Ελλάδα είναι προ των πυλών. Έφτασε!!!.. Με την Τουρκία να προαναγγέλλει γεωτρήσεις στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, η χώρα μας δεν έχει πλέον την πολυτέλεια του χρόνου, δεδομένης και της εξελικτικής πορείας της πανδημίας που έχει απενεργοποιήσει όλα τα εξοπλιστικά της προγράμματα.

Ως εκ τούτου καλείται να χαράξει το ταχύτερο, αν δεν το έχει κάνει ήδη, τους άξονες αντίδρασής της έναντι οποιασδήποτε δυσμενούς εξέλιξης που θα απειλήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της. Η μη αντίδρασή της κυβέρνησης στην μονομερή εκ μέρους της Τουρκίας κατάθεση στον ΟΗΕ των συντεταγμένων για τις θαλάσσιες ζώνες (με βάση την αυθαίρετη Τουρκολιβυκή συμφωνία) δημιουργεί προβληματισμό.

Δημιουργεί, παράλληλα, και ανησυχία για τη δράση της κατά το β’ εξάμηνο του έτους και για το αν – μετά την σθεναρή αντίστασή μας στον Έβρο – επανέλθουμε πάλι στην παλιά, ηττοπαθή μας πολιτική που αποθράσυνε περαιτέρω τον εξ Ανατολών γείτονά μας.

Για τον λόγο αυτό, η Ελλάδα του Covid 19 είναι υποχρεωμένη να προετοιμάσει την οικονομική πολιτική της όχι με βάση το καλύτερο σενάριο (πτώση του ΑΕΠ κατά 5%), αλλά το χειρότερο (πτώση του ΑΕΠ κατά 20%), ενόψει του νέου οικονομικού “ΜΠΑΜ” που προοιωνίζεται…