Κορωνοϊός, κρίση και επανεκκίνηση
Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος
Μέρες δύσκολες και αλλοπρόσαλλες σαν και αυτές τις μέρες που βιώνουμε εξαιτίας του Κορωνοϊού λες και είναι βγαλμένες από ταινία επιστημονικής φαντασίας δεν θα μπορούσε να αφήσουμε ασχολίαστο το θέμα των συνεπειών που προκάλεσε ο ιός σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πέραν από τη ζωή, το σπουδαιότερο αγαθό, που πλήττεται ή κινδυνεύει αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσαν να μην σχολιασθούν οι επιπτώσεις του ιού αυτού στην οικονομία. Γιατί κακά τα ψέματα η οικονομία κινεί τα πάντα.
Σύμφωνα με ειδήσεις που καθημερινά έρχονται στο φως από τα διάφορα διαδικτυακά και έντυπα ΜΜΕ μόνο ΣΟΚ προκαλεί το γεγονός, ότι στις ΗΠΑ περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι αν δεν απατώμαι έχασαν την δουλειά τους μέχρι τώρα. Η εκτίμηση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ταξιδιών και Τουρισμού άκρως τραγική, η οποία Κάνει λόγο για απώλεια έως και 50 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, διότι τα διεθνή ταξίδια θα μειωθούν κατά 20%.
Και ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, ότι όλα αυτά ξεκίνησαν τάχα από ένα Κινέζο, που έφαγε ένα παγκολίνο, το οποίο είχε κολλήσει μια νυχτερίδα, που βρέθηκαν μαζί σε μία αγορά οικόσιτων και άγριων ζώων στην Άπω Ανατολή. Και όλα αυτά έγιναν τυχαία;
Εάν αναζητήσω τις πραγματικές λύσεις θα με χαρακτηρίσουν λάτρη συνωμοσιών, όπερ απεχθάνομαι. Αλλά δεν εστιάζουμε στο παρόν στην αιτία γέννησης του ιού. Ό,τι δυστυχώς έγινε, έγινε. Τώρα είναι θέμα της Ιατρικής επιστήμης να το θεραπεύσει και προσεύχομαι σύντομα!
Είναι όμως θέμα των οικονομολόγων και κυρίως των πολιτικών μιας και αυτοί υποτίθεται, ότι κυβερνούν τον κόσμο και όχι θέλω να πιστεύω το μεγάλο κεφάλαιο δια των τραπεζών, να μετατρέψουν την οικονομική αυτή κρίση σε νέα επανεκκίνηση για την οικονομία. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τώρα με τον ιό βγαίνουν στο φως πολλές αλήθειες που αρνούμαστε πεισματικά να δούμε.
Παραδείγματος χάρη είναι πλέον ολοφάνερο, ότι το μεγάλο κεφάλαιο στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που ζούμε επιβάλει δημιουργώντας συνθήκες οικονομικής ασφυξίας στην αγορά να κλείσουν όλοι οι μικροί αυτό-απασχολούμενοι φαρμακοποιοί, δικηγόροι, γιατροί, μικροί καταστηματάρχες κλπ επιβάλλοντας στην θέση τους μεγάλες εταιρίες, όπου όλοι οι ως άνω θα εργάζονται για πενιχρούς μισθούς το πολύ 600 ευρώ. Αυτό λχ δεν έγινε με τους φαρμακοποιούς στην Αγγλία; Ένα νέο προλεταριάτο αυτή τη φορά επιστημονικό προ των πυλών. Αλλά θα επιτρέψουμε αυτήν την νεοφιλελεύθερη πολιτική αναδιάρθρωσης όλων των κλάδων;
Σίγουρα ΌΧΙ. Πρέπει να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε στον βαθμό που μας αναλογεί είτε ατομικά είτε δια των εκλεγμένων πολιτικών μας αντιπροσώπων. Πρέπει να απαιτήσουμε επιτέλους το κούρεμα τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου χρέους. Πρέπει να ανοίξει και πάλι αυτή η συζήτηση για το κούρεμα του χρέους. Στην τελική τι είναι χρέος; Αν και δεν είμαι οικονομολόγος το θεωρώ ως κάτι το εικονικό το οποίο εύκολα αναπροσαρμόζεται ανά στιγμή.
Γιατί λοιπόν να μην απαιτήσουμε παγκοσμίως ένα διεθνές κούρεμα χρέους των χωρών, μια νέα δηλαδή ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ και ένα νέο σχέδιο σωτηρίας των χωρών τύπου Μάρσαλ όπως ακριβώς μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο;
Από την άλλη ο Τράμπ στις ΗΠΑ έκοψε χρήμα. Είναι γεγογός, ότι η νομισματική εξουσία κινεί τα πάντα και όποιος την κατέχει είναι πανίσχυρός. Εδώ στην Ευρώπη γιατί επιτέλους να μην εκδώσουμε το ομόλογο άλλως το κορωνο-ομόλογο και να ρίξουμε άπλετο χρήμα στην αγορά; Δεν το κάναμε το 2010 γιατί επιβλήθηκε από τις χώρες του Βορρά η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή. Τώρα όμως που όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες λίγο ή πολύ πλήττονται από την κρίση είναι ευκαιρία να το εκδώσουμε…
Κάθε κρίση μπορεί αναμφισβήτητα να σταθεί αφετηρία μιας νέας αρχής, ενός νέου ξεκινήματος. Τώρα είναι η ώρα. Γιατί αλήθεια όσο υπάρχει ήλιος, υπάρχει φως υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ. Και η ελπίδα αυτή τη φορά θέλω να πιστεύω, ότι θα έρθει πραγματικά…