Ο Έβρος δεν θα πέσει με τίποτα
Γράφουν οι: Γιάννης Κίτσος και Ηλίας Διάκος
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την πρόσφατη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά και η Τουρκία εξαπέλυσε σκληρή επίθεση στην Αθήνα, με αφορμή τους μουφτήδες της Θράκης, κάνοντας λόγο για «τουρκική μειονότητα», την οποία «καταπιέζει» η Ελλάδα. Η Θράκη μου φαινόταν πάντοτε μακρινός προορισμός, ίσως και αδιάφορος, αλλά την ίδια στιγμή και εθνικά προστατευμένος. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσε τόσο η Θράκη όσο και η χώρα να απειληθεί.
Θυμάμαι όταν ξεκίνησα την θητεία μου στον ελληνικό στρατό τι μου είχε πει ο πατέρας μου: «Να εύχεσαι να σε στείλουν μετάθεση στον Έβρο. Είναι ευκαιρία να επισκεφτείς ένα πανέμορφο σημείο της Ελλάδας που εξαιτίας της απόστασης δύσκολα θα μπορέσεις να το κάνεις μετά στη ζωή σου». Στον Έβρο!, σκέφτηκα τότε από μέσα μου. Ποιος πάει τώρα εκεί… Μην νομίσετε ότι και κανένας άλλος από εκείνους που υπηρετούσαμε τότε μαζί το ήθελε. Κανένα νησάκι σκεφτόμασταν όλοι, να περάσουμε και όμορφα. Τελικά, η προσδοκίες μου ευοδώθηκαν και πήρα μετάθεση στην Κω.
Η δεύτερη φορά που ήρθε μπροστά μου η Θράκη ήταν όταν έπρεπε να σχεδιάσω και να διαχειριστώ δυο σημαντικά επενδυτικά σχέδια μια μεγάλης βιομηχανικής μονάδας με έδρα την περιοχή αυτή. Ο σκοπός που επένδυε η συγκριμένη μονάδα εκεί ήταν τόσο εξαιτίας συγκεκριμένου συγκριτικού τοπικού πλεονεκτήματος– αφορούσε στην ύπαρξη σημαντικής α’ ύλης – όσο και η αξιοποίηση των ευεργετημάτων που έδινε ο τότε αναπτυξιακός νόμος. Μέχρι τότε δεν είχα εικόνα για τα συγκριτικά και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα αυτής της περιοχής της χώρας μας. Την είχα πάντα ταυτισμένη στο νου σαν μια υποβαθμισμένη και ξεχασμένη από τον χρόνο περιοχή.
Σκοπός μου δεν είναι να αναφερθώ στις εμπειρίες της στρατιωτικής μου θητείας, ούτε φυσικά της καριέρας μου. Σκοπός μου είναι να αναδείξω το πώς βλέπουν αρκετοί από εμάς, για να μην πω η μεγάλη πλειονότητα μια πολύ ευαίσθητη περιοχή για την χώρα μας. Πως αντιμετωπίζει η πλειονότητα των Ελλήνων πέραν του Έβρου και αρκετές άλλες παραμεθόριες περιοχές, τεράστιας εθνικής σημασίας για την χώρα.
Μετά και την εμπλοκή μου στα επενδυτικά σχέδια των βιομηχανιών δεν με απασχόλησε ξανά ο Έβρος. Ξαναήρθε έντονα στο μυαλό μου πρόσφατα όταν ο Ερντογάν τον στοχοποίησε επιχειρώντας να στείλει μαζικά λαθρομετανάστες, ενδεχομένως και τζιχαντιστές στην χώρα μας. Μου ήρθε και πρόσφατα διαβάζοντας για τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης να εγκαταστήσει Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) μεταναστών-προσφύγων στο Φυλάκιο. Μου ήρθε κυρίως σήμερα που η Τουρκία εξαπέλυσε σκληρή επίθεση στην Αθήνα, με αφορμή τους μουφτήδες της Θράκης, κάνοντας λόγο για «τουρκική μειονότητα», την οποία «καταπιέζει» η Ελλάδα.
Το 1922, υπό την αιγίδα της νεοσύστατης Κοινωνίας των Εθνών, ξεκινάνε οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Τον Ιανουάριο του 1923 υπογράφεται η συνθήκη της Λοζάνης. Το πρώτο άρθρο της σύμβασης – υποχρεωτική ανταλλαγή των Τούρκων υπηκόων Ελληνικού Ορθόδοξου θρησκεύματος εγκαταστημένων επί τουρκικών εδαφών, και των Ελλήνων υπηκόων μουσουλμανικού θρησκεύματος εγκαταστημένων επί των ελληνικών εδαφών – επικύρωνε ρητά την συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Οι μόνες εξαιρέσεις, της ανταλλαγής αυτής, αφορούσαν τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των νησιών της Ίμβρου και της Τενέδου, τα οποία δόθηκαν στην Τουρκία και τη μουσουλμανική κοινότητα της δυτικής Θράκης. Η τολμηρή και πρωτοφανής για εκείνη την εποχή συνθήκη αυτή άφησε μια ολέθρια κληρονομιά για τη λύση μελλοντικών συγκρούσεων.
Από την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης πέρασαν πολλά χρόνια. Στο μεταξύ και αμέσως μετά από την υπογραφή ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης αλλά και των Ίμβρου και Τένεδου βίωσε αλλεπάλληλες διώξεις από την τουρκική κυβέρνηση με σκοπό αφενός την πληθυσμιακή του μείωση, με κάθε τρόπο, και αφετέρου τον σφετερισμό των περιουσιών των Ελλήνων. Αντιθέτως, η μουσουλμανική κοινότητα στην Ελλάδα δεν υπέστη ακρότητες με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να παραμείνει σταθερός ! Ενδεικτικά, λίγους μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης η Ελληνική μειονότητα στην Τουρκία ήταν περίπου 300.000 ενώ μόλις τρία χρόνια μετά είχε μειωθεί περίπου στα 100.000 άτομα! Πλέον ειδικά στην Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες δεν ξεπερνούν περίπου τις 3-4.000… Από την άλλη πλευρά οι Έλληνες Μουσουλμάνοι της Θράκης ενώ το 1992 ήταν 86.000 σήμερα είναι περίπου 110.000.
Έχοντας λοιπόν στο μυαλό το πως έδρασε το τουρκικό κράτος -παραβιάζοντας κάθε πρόνοια της Συνθήκης της Λοζάνης-, λαμβάνοντας υπόψη τις νέο-οθωμανικές τους ονειρώξεις και το πως εργαλειοποιούν τους μετανάστες, είναι επιβεβλημένο να τροποποιήσουμε την πολιτική μας απέναντί της ώστε και να απαντήσουμε εμφατικά στις απειλές της και να πάρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων…
Έχοντας πει τα παραπάνω θα πρέπει να καταδείξουμε τη λάθος στρατηγική που ακολουθείται επί του παρόντος και υποβαθμίζει βάναυσα την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Αναφέρομαι κυρίως στο ΚΥΤ Έβρου στο Φυλάκιο, το Προξενείο της Κομοτηνής και τη δράση του, αλλά και τη βάση των Αμερικανών στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης -το σκοπό της και το πως αυτή μπορεί η θα μπορούσε να προάγει τα εθνικά μας συμφέροντα- .
ΚΥΤ Έβρου
Στην πραγματικότητα αυτό ξεκίνησε ως κέντρο ταυτοποίησης το 2013 στο Φυλάκιο Έβρου. Αυτό που θέλει να κάνει η κυβέρνηση τώρα είναι να το επεκτείνει και με το πρόσχημα της ταυτοποίησης να δημιουργήσουν μια ακόμα δομή φιλοξενίας… Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το ΚΥΤ έχει δυναμικότητα 400 ατόμων. Στην επέκταση αντιδρούν οι κάτοικοι των γύρω χωριών αλλά δεν θα έλεγαν όχι στην διαμόρφωση του υπάρχοντος ώστε να αυξηθεί η δυναμικότητά του στα 600 άτομα. Προφανώς, οι πληροφορίες που έχουν οι κάτοικοι στον Έβρο μιλάνε για υπερβολικά μεγαλύτερο αριθμό από αυτόν που υπάρχει τώρα. Μάλιστα είναι τέτοια η αντίθεσή τους που απειλούν για μέτρα κατά του ΚΥΤ προφανώς όπως είχαν λάβει παλιότερα στην Καρωτή Διδυμοτείχου. Σε αυτό το ΚΥΤ για δύο χρόνια υπάρχουν περίπου 300 άτομα που δεν έχουν φύγει καθώς δεν μπορούν να ταυτοποιηθούν! Σαν να μην έφτανε αυτό το ελληνικό κράτος φρόντισε να φέρει και δύο λεωφορεία από τις Σέρρες με επιπλέον… “μη ταυτοποιημένους”.
Γνωρίζοντας πως λειτουργεί η Τουρκία με τους λαθρομετανάστες αλλά και τους τζιχαντιστές είναι εύλογο -κατά καιρούς έχουμε όλοι δει τα media να μιλάνε για τζιχαντιστές που πιάστηκαν στην χώρα μας ή αναζητούνται μετά από πληροφορίες- να υποθέσει κανείς ότι μαζί με τους όποιους λαθρομετανάστες θα παρεισφρέουν και τζιχαντιστές ή άτομα εκπαιδευμένα από την Τουρκική Κυβέρνηση. Αυτό λοιπόν συνιστά υποβάθμιση της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας. Είναι δε απορίας άξιο το γιατί θα πρέπει να δημιουργηθεί μια δομή σε τόσο κρίσιμο τομέα για την ασφάλεια της χώρας. Όλοι θυμόμαστε πως ενεργοποιήθηκαν με μόλις ένα sms στην Ειδομένη οι μετανάστες…
Προξενείο Κομοτηνής
Το τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή ακολουθεί το δόγμα “Είμαστε όλοι Τούρκοι”. Στην Τουρκία η οποία είναι πολυεθνοτική για να κρατήσουν τη συνοχή του κράτους τους εκτός από τη βία χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν το δόγμα “Είμαστε όλοι Τούρκοι”, δηλαδή μπορεί να είναι κάποιος κούρδος αλλά -αν δεν τον εκτελέσουν- θα πρέπει να μάθει και να υποστηρίζει ότι είναι πρώτα τούρκος. Το αυτό συμβαίνει με κάθε μία εθνότητα που έχει την “τύχη” να υπάρχει στην Τουρκία.
Ακολουθώντας λοιπόν αυτό το μοτίβο το τουρκικό προξενείο είτε μέσω του εκφοβισμού είτε με παροχές σε χρήμα προσπαθεί και με τη βοήθεια του Ελληνικού κράτους, διαχρονικά, έχει καταφέρει να αυξήσει την επιρροή του και να δημιουργήσει μία βάση που αυτοπροσδιορίζεται ως τουρκική. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική βέβαια. Η μουσουλμανική μειονότητα αποτελείται από τρεις υπο-ομάδες. Αυτές είναι η τουρκόφωνη, η Πομακική και οι Ρομά. Πληθυσμιακά είναι 50, 40 και 20 χιλιάδες αντίστοιχα. Το Προξενείο με κεφάλαια που δίνονται αφειδώς από την τουρκική Κυβέρνηση επιδοτούν την έναρξη επιχειρήσεων -με έλληνες υπαλλήλους όμως ώστε να έχουν μια στοιχειώδη αποδοχή από την τοπική κοινωνία- μέχρι και την… μαντίλα(!!!).
Το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής έχει κατηγορηθεί ότι επιβάλλει τον εκτουρκισμό σε μερίδα τουλάχιστον των Πομάκων αλλά και πιέζει όσους αντιδρούν -Πομάκοι ή άλλοι-. Δεν θα μπορούσε να λείπει από υποθέσεις κατασκοπίας που μάλιστα κάποιες έφτασαν και στην Βουλή ως ερώτηση.
Λιμάνι Αλεξανδρούπολης
Στρατηγικής σημασίας περιοχή. Όχι μόνο το λιμάνι αλλά γενικότερα. Η Αμερική αναγνωρίζοντας ότι η Τουρκία είναι αφερέγγυα, χρειάζεται μία βάση αεροναυτική -μην ξεχνάμε και το αεροδρόμιο στην Αλεξ/πολη- ώστε να έχει άμεση πρόσβαση προς περιοχές ενδιαφέροντος κοντά στην Ρωσία. Επιπροσθέτως θέλει να έχει στο “Radar” της τα Δαρδανέλια. Τέλος, 17,7 χλμ ΝΔ της Αλεξανδρούπολης θα στηθεί πλατφόρμα LNG Αμερικανικών συμφερόντων που θα διοχετεύει το φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου επιβάλλεται αυτή η κρίσιμη υποδομή να έχει φύλαξη. Το ζήτημα εδώ είναι τα ανταλλάγματα που η χώρα μας ζητάει και παίρνει μετά από τις όποιες παραχωρήσεις της…
Ο Έβρος, όπως και η χώρα συνολικά άλλωστε χρειάζεται ένα εθνικό όραμα. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο όμως όραμα, που μόνο γύρω από το έθνος μπορεί να αναδειχθεί, και όχι φυσικά με τον ουτοπικό οικουμενισμό, δεν πας πουθενά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αλλά και σύμφωνα με την ιστορία ελλείψει συγκεκριμένου για τον Ελληνισμό οράματος ούτε σοβαρές μεταρρυθμίσεις θα εφαρμοστούν πολλώ μάλλον θα μπορέσει το έθνος, την πολλή ευαίσθητα ιστορικά στιγμή, να προφυλαχτεί. Το βιώσαμε αυτό με όλες τις κυβερνήσεις κέντρου. Και επειδή θα ακούσω για Ελευθέριο Βενιζέλο και Χαρίλαο Τρικούπη, αξίζει να διευκρινίσω ότι και οι δυο αυτοί «κεντρώοι» πραγματικά μεγάλοι μεταρρυθμιστές ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με το όραμα της «Μεγάλης Ιδέας».
Τόσο η κεντροδεξιά όσο και η χώρα, λοιπόν, έχουν όραμα. Συνδυάζει το όραμα των Κωνσταντίνου Καραμανλή παλιότερα και Αντώνη Σαμαρά πρόσφατα. Για μια Ελλάδα που η Ε.Ε. είναι η βάση για την πραγματοποίηση του ελληνικού οράματος, για τον πρώτο. Για μια Ελλάδα που οι μεταρρυθμίσεις, και η Ε.Ε., αλλά κυρίως οι στρατηγικές συμμαχίες και διαφύλαξη του έθνους είναι η βάση για την πραγματοποίηση του ελληνικού οράματος, για τον δεύτερο. Η αποκαλούμενη και λαϊκή δεξιά ή και ευρωπαϊκό ελληνικό κόμμα. Τα σύνδρομα ενοχής τελειώσανε!