Για να τα λέμε όλα…, ”σύντροφοι” και ”πατριώτες”…
Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Τι επέτειος και η φετινή… Τι συμβολικός αντικατοπτρισμός των κομμουνιστικών μηνυμάτων σε κόκκινο χρώμα… Δεν ήξερα αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω κάνοντας ασυναίσθητα σύγκριση με το φουριόζικο χθες των διαδηλώσεων και των συνθημάτων του ΚΚΕ στις συγκεντρώσεις του κόμματος την Πρωτομαγιά στην Αθήνα.
Οι πικετοφορίες, οι μαζικές εξορμήσεις ”ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο” και η κόκκινη θάλασσα των σημαιών του ΚΚΕ, που πλημμύριζαν άλλοτε το ιστορικό Κέντρο της πρωτεύουσας από την Ομόνοιας μέχρι την Βασιλίσσης Αμαλίας και τον Άγνωστο Στρατιώτη στο Σύνταγμα, πέρασαν φέτος στη σφαίρα του παρελθόντος.
Ενός παρελθόντος που σημαδεύτηκε απ’ τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των συνδικάτων και των κομμάτων της Αριστεράς στην ελληνική πρωτεύουσα και αποτυπώθηκε πριν λίγες μέρες, ως… αναμνηστικό της Κορονο-Πρωτομαγιάς του 2020, στις συγκριτικές μεταδόσεις των ρεπόρτερς ή τα σκίτσα των σκιτσογράφων του Τύπου.
Στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ (μια από τις 17 με 3000 αστυνομικούς στο πόδι), όπου έδωσε το παρών και ο ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, οι συμμετέχοντες στον εορτασμό έστειλαν μια τελείως διαφορετική εικόνα απ’ αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι τώρα.
Κρατούσαν διακριτές αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους λόγω του Corvid 19, με βάση τα αυτοκόλλητα που είχαν τοποθετήσει στο οδόστρωμα οι οργανωτές της. Έτσι που να θυμίζει το όλο σκηνικό με παρέλαση, όπου οι συγκεντρωμένοι (στους οποίους μοιράστηκαν μάσκες με τυπωμένη τη φράση ”Τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή”) ήταν στοιχισμένοι ιδανικά για να βγουν οι εναέριες φωτογραφήσεις των βίντεο drones, που γέμισαν στη συνέχεια το instagram σε κόκκινο φόντο.
Το κατά πόσο ωστόσο η χρήση μασκών και γαντιών ήταν συμβατή σαν εικόνα με τα συνθήματα που ακούγονταν απ’ τις αριστερές οργανώσεις και τα μέλη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Σημειωτέον ότι μέσα σ’ αυτά που ακούστηκαν στο Σύνταγμα την Πρωτομαγιά ήταν και το παλιό σύνθημα ”σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” Γάλλων αριστεριστών (”κλεμμένο απ’ τον Έγκελς, ”δάσκαλο” του δικού μας Κορνήλιου Καστοριάδη), που έμοιαζε να ‘ναι βγαλμένο από περιόδους πολιτικής δημαγωγίας, ασυμβίβαστες με την πραγματικότητα της μΚ (μετά κορονοϊού) εποχής.)
Εξετάζοντας την αλήθεια ωστόσο του παραπάνω (αριστερού) συνθήματος των ”συντρόφων” σε μέρες πανδημίας, όπου γκρεμίστηκαν τα ιδεολογήματα και επιβλήθηκε η αποστέρηση της ανθρώπινης επαφής, δεν μπορεί να μην την αντιπαραβάλει κανείς με το έτερον των ”πατριωτών” της ακροδεξιάς σύνθημα ”Εθνικισμός ή βαρβαρότητα”, που ακούγεται κατά καιρούς από ανθρώπους χρυσαυγίτικης ιδεολογίας.
Το πρώτο δίλημμα, αυτό της εξιδανίκευσης του σοσιαλισμού, διαψεύστηκε αρχικά εδώ στην Ελλάδα με τον όργιο διαφθοράς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και, στη συνέχεια, με την αριστερή εικονική πραγματικότητα της σοσιαλίζουσας Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιβάρυνε την Ελλάδα με τρίτο μνημόνιο (οδυνηρότερο όλων) και εξωράϊσε τη βαρβαρότητα της επιβολής του με απατηλές υποσχέσεις.
Το δεύτερο δίλημμα, αυτό της εξιδανίκευσης του φασιστικού εθνικισμού, διαψεύστηκε τηλεοπτικά τον Ιούνιο του 2012 σε ζωντανή αναμετάδοση ενδεικτικής ακροδεξιάς βιαιοπραγίας, που μας έκανε να καταλάβουμε το βάθος της βαρβαρότητας κάποιων πατριδοκάπηλων εκπροσώπων του Κοινοβουλίου και της αμετροέπειας κάποιων άλλων. Κι αυτή η διάψευση δικαίωσε όσους πιστεύουν ότι ο φασιστικού τύπου εθνικισμός και η βαρβαρότητα είναι ”οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος”.
Έπειτα, κατά περιόδους, είδαμε τόσο τον σοσιαλισμό όσο και τον εθνικισμό να αυτοακυρώνονται σαν συστήματα σκέψης και να επιβάλλονται δια της βίας, δια της βαρβαρότητας, στην κοινωνία. Στην πρώτη περίπτωση δια της επιβολής του Μαρξισμού-Λενινισμού και στη δεύτερη δια της επιβολής του Χιτλερισμού-Ναζισμού.
Περιττό να πω ότι στην περίπτωση της ταύτισης κι όχι της διαφοροποίησης του σοσιαλισμού απ’ τη βαρβαρότητα (στα ακραία του έκφραση), συγκαταλέγω και τον Αναρχισμό, που ρίχνει όλα τα κακά στα κοινωνικά συστήματα, τα οποία – όπως λέει – διέφθειραν τους ανθρώπους, λες και αυτά δεν τα έκαναν εκείνοι. Λες και αυτοί είναι αθώοι του αίματος των όσων δραματικών έχουν συντελεστεί…
Όμως άντε να πείσεις γι’ αυτά τους ιδεοληπτικούς ”συντρόφους” της Αριστεράς και, προπαντός, της κομμουνιστικής ορθοδοξίας με τις αποσαρθρωμένες ιδέες, που μοιάζουν με λείψανα ανακομιδών ανθρώπινων σκελετών.
Ή να πείσεις τους άλλους, τους ”πατριώτες” της ακροδεξιάς, που πιστεύουν πως η απάντηση στη βαρβαρότητα είναι ο εθνικισμός των αιμάτων της δεύτερης όψης, της ταυτισμένης με τον φασισμό. τον ρατσισμό και τον ναζισμό.
Ναι, ήταν πετυχημένο το ξόανο της Πρωτομαγιάς με τους ”κόκκινους” σε διάταξη ”μάχης” και τα χιλιοειπωμένα συνθήματα να δονούν τον αέρα, σαν να ήθελαν να ξυπνήσουν στους περαστικούς – που τραβούσαν ενσταντανέ απ’ την κόκκινη πλατεία Συντάγματος – κάτι απ’ την ”αίγλη” των αναμνήσεων του παρελθόντος και της ανεμοδαρμένης ιδεολογίας τους…
Ναι, ήταν πετυχημένο το είδωλο της Πρωτομαγιάς σχεδόν σαν εκείνο το ξόανο της θεάς Αρτέμιδας που αναζητούσαν στη Σκυθία ο Ορέστης με τον Πυλάδη στην ”Ιφιγένεια εν Ταύροις”…
Ή σαν το άλλο που είχε μεταφερθεί από έναν κόσμο αλλόκοτο, έναν κόσμο απόκοσμο, που συγκλονιζόταν απ’ τον Εμφύλιο της Σαχτουρικής ”Αποκριάς”, όπου τα πάντα λειτουργούσαν τελετουργικά στους έρημους δρόμους της πόλης και οι γυναίκες – γονατισμένες – ανάστρεφαν τα μάτια τους σαν νεκρές, καθώς ο γυάλινος χαρτοπόλεμος μάτωνε τις καρδιές τους…
Ήταν μια νίκη και μια ήττα μαζί ο φετινός εορτασμός της Πρωτομαγιάς. Νίκη του ΚΚΕ, που – σε πείσμα των καιρών και της κορονεϊο – πληξίας μας, σε πείσμα των Ευζώνων του Άγνωστου Στρατιώτη, του ”πατερούλη” του έθνους κυρίου Τσιόδρα και των νόμων του δημοκρατικού κράτους μας – που επέβαλε κανόνες και στην Εκκλησία ακόμα (ιδού η ήττα του κράτους μας) – κράτησε ψηλά τη Σημαία Αντίστασης, για να κάνει το κομματικό χρέος του, έστω κι αν έμοιαζε η συγκέντρωσή του με παρωδία αντίστοιχων εκδηλώσεων εργατικής Πρωτομαγιάς του παρελθόντος.
Και η “ΑΝΤΑΡΣΥΑ” έκανε πετυχημένες συγκεντρώσεις στην Πλατεία Αγ. Ιωάννου στην Αγία Παρασκευή, και οι Ρομά πετυχημένα γλέντια και χορούς. Και αυτοί νίκησαν; Και οι προσωρινά αποκλεισμένοι, λόγω απαγόρευσης, από την εκκλησία τί έχασαν; Την ευκαιρία να αποδείξουν ότι είναι άτρωτοι στον covid-19;