Bullying και αυτοκτονίες επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Αντιμετώπιση.

Ένα παιδί  14 ετών αυτοκτόνησε  από  τον εκφοβισμό που του ασκήθηκε. Επαναλαμβανόμενο φαινόμενο.

Γενικά επί ανήθικης κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι αυτοκτονίες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Μας κατεβάζουν από το τρένο, από το μετρό, γιατί πέφτουν άνθρωποι και σταματούν την κυκλοφορία. Περπατάς στους δρόμους της Αθήνας , βλέπεις νοσοκομειακά, ακούς τη λέξη αυτοκτονία. Ακούγεται μόνο  << τι ηλικία είχε>>;

Μια ανθρώπινη δυστυχία διαχέεται με αυτή τη κυβέρνηση, και αυτό δεν το βλέπουν μόνο όσοι ζουν στο συννεφάκι τους η έχουν βολευτεί. Η κοινωνία μας νοσεί βαθιά. Τα  Μ.Μ.Ε. δεν λένε τίποτα περί αυτού , έχουν χάσει το λογαριασμό πλέον. Με την προηγούμενη   κυβέρνηση δεν προλαβαίνει να πέσει κάποιος που νοσούσε ψυχολογικά, το έκαναν πρώτη είδηση στα κανάλια. Τώρα σιωπή.

Στους μαθητές σήμερα βλέπουμε πιο εύκολα αυτοκτονίες  λόγω του γνωστού bullying

Μερικές αιτίες.

Οι γονείς είναι απασχολημένοι γιατί πληρώνουν τεράστιους φόρους και  δεν συζητούν όπως πρέπει με τα παιδιά τους. Οι μεν διώκτες μαθητές δεν βρίσκουν την όποια θεραπεία πρέπει από τους γονείς, οι δε διωκόμενοι επίσης . Η ριζική θεραπεία είναι η εκπαίδευση γονέων ώστε να αντιλαμβάνονται το πρόβλημα. Όμως το κράτος αυτή τη στιγμή νοσεί και σε αυτό, ενώ βλέπει το πρόβλημα.

Οι καθηγητές των Δημοσίων σχολείων δεν παίρνουν θέση καθόλου, γιατί επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν αυτές τις εντολές. Μάλιστα πέρυσι ο υπουργός είχε βγάλει μια μόδα να λένε και συγγνώμη  όσοι δέρνονται η διώκονται.  Το είχαν υιοθετήσει μερικοί  φιλοκυβερνητικοί διευθυντές και ευνουχίζουν ειδικά τα αγόρια καταπιέζοντας τη ψυχολογία τους.

Πρέπει να αντιληφτούν οι γονείς πρώτα (μη περιμένουν απτό κράτος) ότι ο εκφοβισμός των παιδιών λαμβάνει χώρα πολλές δεκαετίες. Ήξεραν τα παιδιά όμως πώς να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις. Δεν ήταν τόσο ευνουχισμένα τα ένστικτα τους από  τα ηλεκτρονικά κ.α, ώστε να τα περιμένουν όλα έτοιμα.  Άλλα είχαν την εκπαίδευση που έπρεπε απτούς γονείς τους και καθάριζαν μόνα τους, άλλα το έλεγαν και έπαιρναν βοήθεια απτούς γονείς. Σε καμία περίπτωση δεν αυτοκτονούσαν για αυτό.

Εκφοβισμό κάποιας μορφής θα έχουν πάντα στη ζωή τους. Η κοινωνία δεν θα τα χαϊδέψει. Αντί να επιδιώκουμε να αλλάξουμε τους άλλους, αλλάζουμε το παιδί μας δημιουργώντας του ασπίδες προστασίας.

Με τον διευθυντή στη ζωή τους θα έχουν εκφοβισμό, με τον πελάτη τους, με τον συνάδελφο τους.  Παλαιότερα οι δάσκαλοι/ες  έδερναν με χάρακα τα παιδιά .Κανένα όμως δεν αυτοκτονούσε απ αυτό.

Περίπτωση που ο καθηγητής ήθελε να κόψει τον μαθητή και πήγε από πάνω του την ώρα του επίσημου διαγωνίσματος  για να μη γράψει καλά, του κουνούσε ο καθηγητής το θρανίο. Ο μαθητής του Γυμνασίου που είχε αντίληψη, κατάλαβε ότι αν του έλεγε κάτι, θα έπαιρνε αποβολή και θα έχανε την τάξη.  Έκανε ότι δεν το κατάλαβε, έγραψε και πέρασε. Κέντρο Αθήνας σε γυμνάσιο αρρένων. Δεν είναι εκφοβισμός από καθηγητή αυτό;

Πολλοί δάσκαλοι/ες,  αφού έριχναν ξύλο στα παιδιά, αν έκαναν ένα λάθος στην ορθογραφία, τους κρεμούσαν ένα πίνακα που έλεγε “είμαι άχρηστος”  και τους υποχρέωναν να περιφέρονται στο σχολείο και να ταπεινώνονται. Ναι στο κέντρο της Αθήνας συνέβαιναν αυτά επί χούντας και αργότερα

Κανένα όμως δεν αυτοκτόνησε.

Μια αντιμετώπιση, αν δεν υπάρχει κάτι παθολογικό, είναι οι γονείς να μαθαίνουν στα παιδιά την ίδια τη ζωή ώστε να εμβολιάζονται κοινωνικά και να ζυμώνονται. Να τα βάζουν σε όλα τα ΜΜΜ, να συναναστρέφονται με κόσμο,  να βλέπουν όλα τα επαγγέλματα να πηγαίνουν σε ιδρύματα να βλέπουν τη δυστυχία ώστε να αντιλαμβάνονται την κατάστασή τους, να θέλουν να βοηθήσουν, να δουλεύουν για  λίγο τα καλοκαίρια με κάτι που ξέρουν, για να δημιουργούν πραγματική αυτοπεποίθηση και όχι απλά ένα φούσκωμα στα μυαλά απτό περιβάλλον τους.

Έτσι θα ξέρουν ότι μέσα στη ζωή είναι όλα. Το ψυχολογικό  παραχάιδεμα είναι η αιτία όλων, γιατί   νομίζει το παιδί ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος και ότι δεν θα το αμφισβητήσει κανένας ποτέ. Με τις μετέπειτα αμφισβητήσεις, έρχονται οι εξαρτήσεις από νικοτίνη έως ναρκωτικά, έρχονται  οι καταθλίψεις, και οι αυτοκτονίες. Αν όμως σμιλευτούν πραγματικά από τους γονείς , έρχεται σταδιακά ο εμβολιασμός και δεν θα παρουσιάσουν τέτοια φαινόμενα. Οι  καλοί γονείς είναι αυτοί που τους μαθαίνουν την πραγματική ζωή, με τις απογοητεύσεις της με τις δυσκολίες της, χωρίς παινέματα και χαϊδέματα. Από τους γονείς τους τα δικαιολογούν αυτά,  και στη ζωή τους φαίνονται φυσιολογικά για να τα αντιμετωπίσουν.

Υπάρχει περίπτωση καθηγήτριας που αυτοκτόνησε επειδή την αμφισβήτησαν οι μαθητές της. Ήταν μοναχοπαίδι μαθήτρια του 20, που όλοι την επαινούσαν. Δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μόνο τη μια πλευρά της ζωής. Μόνο οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι, ειδικά τώρα με την ανίκανη κυβέρνηση, που το κράτος προωθεί την  κάνναβη στους νέους, προωθεί τους διορισμούς την ανικανότητα τη φυγοπονία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.