Η Τζαμάικα κατέρρευσε, τι αντίκτυπο θα έχει;

Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών

Η Γερμανία δεν είναι Ελλάδα. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις συνεργασίας αποφασιζόταν το βράδυ των εκλογών ή και την επόμενη μέρα με μία συμβολική συνάντηση.

Εδώ οι κυβερνήσεις συνεργασίας γίνονται πάνω σε μία προγραμματική συμφωνία που μπορεί να εφαρμοστεί και στον βίο της κυβέρνησης. Σε αντίθεση με την Γερμανία όπου εκεί απατούνται ατελείωτες ώρες διαπραγματεύσεων και συνεχείς ζυμώσεις για την ευτυχή κατάληξη. Αλλά αυτή την φορά οι Φιλελεύθεροι του Κρίστιαν Λίντνερ έφυγαν από τις διαπραγματεύσεις και τώρα η Γερμανία βρίσκεται μπροστά στο φάσμα πολιτικού αδιέξοδου.

Η υπερεσιακή Καγκελάριος αυτήν την ώρα ελέγχει την κατάσταση και προτιμά την προσφυγή στις κάλπες παρά μία κυβέρνηση μειοψηφίας. Εάν φτάσουμε ως εκεί, το πιθανότερο είναι να πραγματοποιηθούν τον Μάιο.

Στις διαπραγματεύσεις οι Πράσινοι είχαν συμφωνήσει για το μεταναστευτικό και ενώ όλα έδειχναν ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση οι Φιλελεύθεροι έκαναν πίσω, επικαλέστηκαν αγεφύρωτες διαφορές και αποχώρησαν από την διαδικασία και αναστάτωσαν την πολιτική σκηνή της Γερμανίας.

Ο Πρόεδρος της Γερμανίας ο Σταινμάγερ προσπαθεί να βρεθεί μία λύση καλώντας τα κόμματα να μην κρύβονται πίσω από τις ψήφους που πήραν στις εκλογές και τις κρατάνε στα χέρια. Πάμε να δούμε τι θα έχουμε στις επικείμενες εκλογές και τι θα πρέπει να πούνε τα κόμματα.

Το κόμμα της Καγκελαρίου και η ίδια η Μέρκελ δείχνει ότι πάλι θα είναι αυτή που θα κερδίσει. Το SPD είναι σε μία φάση που περνάει κρίση ηγεσίας, αλλά θα πρέπει να πει γιατί δεν θέλει μεγάλο συνασπισμό και γιατί το αρνήθηκε μονομιάς.

Το πιο δύσκολο είναι να πει κανείς τι μπορεί να συμβεί με το AfD που στις εκλογές του Σεπτεμβρίου πήρε 64 έδρες στο νέο κοινοβούλιο. ΤΟ AfD ως βασικό προσανατολισμό έχει το προσφυγικό και όσο αυτό δεν παρουσιάζει μεγάλη έξαρση τόσο θα μένει εκεί, αλλά θα είναι πάντα μια ενοχλητική φωνή για όλους. Για το πώς θα αντιμετωπίσει η Ευρώπη το θέμα της Γερμανίας θα αρκεστώ σε αυτό που έγραψε η Le Monde «Πολύ κακά νέα για την Ευρώπη».

Η Γερμανία θέλουμε δεν θέλουμε είναι ο βασικός μοχλός της Ευρώπης και μαζί με την Γαλλία συνιστούν τον άξονα που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην Ευρώπη. Αυτός που δεν χάνει την πίστη του και συνεχίζει να πιστεύει είναι ο Μακρόν υποστηρίζοντας ότι πρέπει να συνεχίσουμε παρά τις δυσκολίες. Δίκιο έχει, αλλά πώς θα συνεχίσουμε, εάν οι άλλο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.