Ο σανός, το δις εξαμαρτείν και το επόμενο μνημόνιο

Γράφει ο Μανόλης Νικολουδάκης, Λέκτορας Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Είπα να ξεκινήσω κάπως από αριστερά και ίσως και λίγο….απότομα. Έτσι θα πω πρώτα ότι το ΠΑΣΟΚ τού Ανδρέα δεν υπάρχει πια, δηλ. ένα είδος καλής αριστεράς, τέλειωσε προ πολλού. Ο ΓΑΠ αποδείχτηκε ούτως ή αλλέως πολύ λίγος!… Ο δε Αλέξης αποτελεί το απαύγασμα της συκοφαντίας, της πολιτικής ανευθυνότητας, της αχαριστίας και της ψευτιάς.

Αρχίζοντας, λοιπόν, από αριστερά μετά τον Ανδρέα πάμε από το κακό στο χειρότερο. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα αστεία όσοι νοιώθουμε υπεύθυνοι και ας σκεφτούμε σοβαρά.

Η χώρα τώρα έχει ανάγκη πολιτικού ανδρός ικανού να την νοικοκυρέψει από κάθε άποψη. Ποιος πολιτικός, λοιπόν, απέμεινε που να διακρίνει κανείς, τόσο από το εσωτερικό τής χώρας όσο και από το εξωτερικό, ότι έχει κύρος και σοβαρότητα, ώστε να τον εμπιστευτεί;

Πριν απαντήσω σε αυτό το ερώτημα θα κάνω μια υπόθεση. Συγκεκριμένα υποθέτω ότι, αν κάποιος λογικός άνθρωπος έχει ως κριτήριο να επιλέξει ανάμεσα σε κάποιον μορφωμένο και κάποιον λιγότερο μορφωμένο, για οποιαδήποτε δουλειά, θα επιλέξει τον τυπικά αποδεικνυόμενο πληρέστερα μορφωμένο. Η ηθική, επίσης, αποτελεί προσόν για τους αστέρες τού πολιτικού στερεώματος και παίζει σημαντικότατο ρόλο για το καλό τού λαού, αρκεί να μην αποδειχθεί σαν αυτή τής κυβερνώσας συριζαϊκής «αριστεράς», η οποία στηρίχτηκε και εξακολουθεί να στηρίζεται στα κατά συρροήν ψεύδη, στο «γιατί εμείς έτσι πιστεύουμε», στο «γιατί εμείς έτσι θέλουμε» και στον ρεβανσισμό. Διότι αυτά δεν είναι ηθική.

Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι οι  συκοφαντίες του κ. Τσίπρα αποτελούν μια πολύ ισχυρή συριζαίϊκη βιταμίνη, τον λεγόμενο σανό, που ο κ. Πρωθυπουργός ταΐζει τους πρώην πασόκους και νυν συριζαίους ψηφοφόρους και που τώρα φυσικά αυτοί ως σανοφάγοι δεν ακολουθούν πλέον την κ. Γεννηματά. Έτσι η Φώφη βγαίνει εκτός παιχνιδιού νοικοκυρέματος παρέα με το ΚΙΝΑΛ.

Αυτό πάλι, το ΚΙΝΑΛ, μου θυμίζει το πάλαι ποτέ καθαριστικό «ΤΡΙΝΑΛ», που όταν οι νοικοκυρές, καθώς ήταν λευκό, το μπέρδευαν με το αλάτι ή τη ζάχαρη και το έριχναν στην κατσαρόλα, το φαγητό άφριζε και η νοικοκυρά επίσης με τη σειρά της!!!

Δυστυχώς ο Σταυράκης, χαριτολογώ τώρα με το Σταυράκης, και το Ποτάμι μόνον «ανθυγιεινή υγρασία» προσέφεραν και τίποτα περισσότερο. Ως γνωστόν, όμως, η υγρασία σκουριάζει και τα σίδερα ακόμη. Οπότε οι ψηφοφόροι τού κ. Θεοδωράκη το κατάλαβαν γρήγορα και εξατμίστηκαν με αποτέλεσμα το Ποτάμι δεν εμφανίζεται ούτε ως ρυάκι στις δημοσκοπήσεις.

Τον κ. Λεβέντη τον θεωρούν γραφικό και δεν τον εμπιστεύονται, επομένως αποτελεί τον επόμενο αδύναμο κρίκο και…αποβάλλεται ως κακή νοικοκυρά.

Το «υπόλοιπο από αριστερά» – ΚΚΕ που κατηγορεί την συριζαϊκή αριστερά ως «μη αριστερά» δεν το συζητώ, διότι αφ’ ενός παραμένει σταθερά «κολλημένο» και αφ’ ετέρου ο λαός μόλις τώρα αποφοιτά από την πρώτη τάξη τού τετραετούς κομμουνιστικού καθεστώτος και μάλλον δεν θέλει να ξαναπάει σε αυτό το σχολείο.

Επομένως ποιος απέμεινε, όχι ως αναγκαίος, αλλά ως ικανός για να αντιμετωπίσει αυτόν τον……μεταλλαγμένο “αριστερό” που συνεργάστηκε με τον καρεκλάκια υπερδεξιό, υπερφίαλο Καμμένο, που τόλμησε μέσα στο Ναό της Δημοκρατίας να ξεστομίσει το «εσείς στα τέσσερα»;

Ποιος απέμεινε ικανός να μας ξαναθυμίσει ότι η αριστεία δεν είναι ρετσινιά, ότι η Μακεδονία είναι μία, αυτή του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος μιλούσε άπταιστα ελληνικά, δεν ήξερε ούτε μία λέξη σλάβικα και είχε δάσκαλό του τον Αριστοτέλη, τον μεγαλύτερο φιλόσοφο όλων των εποχών;

Επίσης, ποιος είναι ο ικανός να μας θυμίσει ότι δεν μπορούμε να προκαλούμε το περί Δικαίου αίσθημα του λαού βγάζοντας προκλητικά τους αμετανόητους δολοφόνους Κουφοντίνες έξω από την φυλακή και ότι έχουμε το δικαίωμα να μπορούμε να κυκλοφορούμε οπουδήποτε στην Αθήνα, χωρίς να κινδυνεύουμε να μας έρθει κάποια αυτοσχέδια ουρανοκατέβατη μολότωφ στο κεφάλι;

Αυτός, όπως διαγράφεται σήμερα το πολιτικό πάνθεον της χώρας, είναι μόνον ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης και θα μπορούσε να ακολουθεί η Φώφη Γεννηματά για να μην την αδικήσουμε.

Δεν θα σταθώ στο θέμα της μόρφωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη, διότι αυτό όχι μόνον δεν του λείπει, αλλά αντιθέτως περισσεύει. Θα σταθώ με έμφαση στο θέμα Δημοκρατίας, το οποίο φαίνεται να διαγράφεται έντονα στον χαρακτήρα του. Και αυτό πρέπει να το σεβαστούμε. Όπως και την αποφασιστικότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα, διότι τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται η χώρα αυτή την στιγμή.

Ας σοβαρευτούμε, λοιπόν, όλοι και να κάνουμε την επιλογή που πρέπει στις προσεχείς εκλογές. Αυτό σημαίνει, αν το γενικεύσω, ότι επιλέγουμε να στείλουμε στη Βουλή ικανούς, σοβαρούς, ανοιχτόμυαλους ανθρώπους ανεξαρτήτως κόμματος.

Όχι πλέον στους ψεύτες, όχι στους απατεώνες της πολιτικής ζωής, που αποτελούν τοξικά απόβλητα για την ζωή μας. Αν δεν σοβαρευτούμε τώρα, που είναι ανάγκη για την χώρα, αν δεν σοβαρευτούμε τώρα, που είναι ανάγκη για μας τους ίδιους και για το μέλλον των παιδιών μας και αν δεν σταματήσουμε να καταπίνουμε αμάσητο τον σανό που μας τάισαν, θα το βρούμε πάλι μπροστά μας. Ποιο; Μα το επόμενο μνημόνιο με όσα κακά σέρνει μαζί του αυτό, στο μισθό στις συντάξεις, στην περίθαλψη, στην παιδεία, στην άμυνα κ.λπ. κ.λπ.

Και αν δεν σοβαρευτούμε να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά, αντικειμενικά, πέρα από πολιτικά πάθη και όχι σαν τάχα αγανακτισμένοι ή άλλως πώς, να μην ξαναπαραπονεθούμε, γιατί θα είμαστε συνυπεύθυνοι της νέας μας συμφοράς.

Προσοχή λοιπόν. Άλλωστε οι αρχαίοι υμών πρόγονοι, διότι εμείς έχουμε γνήσιους τέτοιους, είχαν προβλέψει. “Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”.