ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑ: Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για να ζήσουμε

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας *

Η αλήθεια είναι πως όσο κι αν επιθυμούμε εμείς οι Έλληνες καλές σχέσεις με την Τουρκία, με στόχο τη διασφάλιση μιας μακρόχρονης ειρήνης, είναι – εκ των πραγμάτων – πολύ δύσκολο να το πετύχουμε με δεδομένη την κακή της προαίρεση, τη διαχρονική βουλιμία της σε βάρος των εδαφών μας και την τωρινή εξοπλιστική υπεροχή της.

Η ”επαναστατική”ειδικά περίοδος που διανύουμε στις σχέσεις μας μαζί της την τελευταία πενταετία επιβεβαιώνει καθημερινά ότι είναι απίθανο να επιτευχθεί μια ισορροπία στο Αιγαίο που να στηρίζεται στην ισχύ, τη δύναμη της πυγμής του ισχυρότερου, δηλαδή της Τουρκίας.

Ως εκ τούτου, βαυκαλιζόμαστε όσο αναζητούμε την ασφάλεια της μακροχρόνιας ειρήνης, την οποία διακαώς επιθυμούμε, στην απραξία, την πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας. Οι Τούρκοι έχουν ψυχολογία κατακτητή και οι κατακτητές δεν εξευμενίζονται με τη λογική και τη χείρα φιλίας.

Αντίθετα όλα αυτά τα θεωρούν ενδείξεις αδυναμίας. Συγχέουν δηλαδή αυτήν με την έλλειψη προκλητικότητας κι αυτό τους κάνει ακόμα πιο βουλιμικούς απέναντί μας, ακόμα πιο άρπαγες, ακόμα πιο αναθεωρητικούς των Συνθηκών που διασφάλισαν τα σύνορά μας.

Απ’ την άλλη μεριά εμείς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες ισορροπίας σε μια ανισόρροπη κατάσταση. Να δείξουμε σωφροσύνη απέναντι στην άφρονα γείτονα. Να κάνουμε κινήσεις ”καλής θέλησης”, για να εξημερώσουμε το θηρίο που μας απειλεί. Και το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό, αφού αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε μονίμως και να γινόμαστε καταγέλαστοι στην προσπάθειά μας να κερδίσουμε χρόνο.

Αυτό είναι μια καθαρή ένδειξη ανικανότητας της Ελλαδικής και Ελληνοκυπριακής διπλωματίας, που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά (η Κύπρος, ίσως, δικαιολογημένα) τον ”σουλτάνο” Ερντογάν και προβαίνουν σε κινήσεις υποτακτικότητας και ραγιαδίστικης συμπεριφοράς.

Κι όλα αυτά, στην προσπάθειά τους να μη δώσουν αφορμή στο Αιγαίο και να μη χαλάσουν το ”καλό κλίμα” των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο (όπου λειαίνεται το έδαφος για διζωνική λύση), τη στιγμή που βρίσκονται αγκυροβολημένα ήδη εντός της κυπριακής ΑΟΖ τα τουρκικά πολεμικά και ερευνητικά σκάφη…

Η πολιτική ηττοπάθειας της Ελλάδας και της Κύπρου δεν έχει τέλος και όρια και δίνει την εντύπωση ότι το σκύψιμο του κεφαλιού και η μη αντίδραση σε κάθε μορφή βίας ή απόπειρας βίας που ασκείται σε βάρος των δύο χωρών έχει γίνει πλέον αξίωμα στην άσκηση της Εξωτερικής πολιτικής τους.

Τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους έχουν αφήσει δυστυχώς τα αποτυπώματά τους στο DNA μας. Το μπόλιασαν με μαζοχισμό, δουλικότητα, έλλειψη βούλησης και αξιοπρέπειας. Είναι σαν να μας έχουν ευνουχίσει και έχουμε πάθει μετάλλαξη στα γονίδιά μας.

Έτσι που να νιώθουμε ασφάλεια και σιγουριά στην παθητικότητά μας, η οποία μας έχει μετατρέψει σε μαζοποιημένο λαό που δε ρισκάρει στα δύσκολα, δεν επαναστατεί, δεν αρνείται να δεχτεί τα τετελεσμένα σε βάρος των κεκτημένων του (περίπτωση Ιμίων).

Όπως φαίνεται η ιστορική μνήμη έχει ξεφτίσει σε βαθμό επικίνδυνο και φτάσαμε να επικαλούμαστε και να προβαλλόμαστε μέσα απ’ τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας σαν ”ιμιτασιόν Ελληναράδες”, ενώ στην πράξη στερούμαστε του πατριωτικού εκείνου φρονήματος που θα μας μετατρέψει από ”γιουσουφάκια” και ”υπηρέτες” πολλών αφεντάδων σε περήφανους Έλληνες (Ελλαδίτες κι Ελληνοκύπριους).

Και στερούμαστε του πατριωτικού μας φρονήματος λόγω παρακμής της παιδείας, της στοιχειώδους εθνικής παιδείας που εμφυσά στους μαθητές υψηλόφρονα συναισθήματα και πίστη στην πατρίδα, τη δημοκρατία, την ανθρωπιά, το ανθρωπιστικό ιδεώδες.

Έτσι, εκεί που ο λαός μας διεκδικούσε με πάθος τα δίκαιά του υψώνοντας ανάστημα απέναντι σε κάθε θρασύδειλη και εγκληματική ενέργεια των εχθρών του, τώρα διεκδικεί τον συμβιβασμό και το βόλεμα, προτιμώντας να ζει στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμάθειάς του. Προτιμά να παρακολουθεί με πάθος τα τουρκικά σήριαλ, τις σαπουνόπερες και τις κενόδοξες εκπομπές των τηλεοπτικών καναλιών, που σερβίρουν την αποχαύνωση και τον εκμαυλισμό του πατριωτικού ήθους.

Στις 24 Σεπτεμβρίου, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη (23-27 Σεπτεμβρίου), ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο με αντικείμενο συζήτησης τις σχέσεις των δύο χωρών, που έφτασαν σε σημείο… βρασμού και προοιωνίζονται ενδεχόμενη έκρηξη που θα οδηγήσει σε κρίση.

Οι θέσεις του Ταγίπ Ερντογάν για την Κύπρο και το Αιγαίο είναι γνωστές και προκλητικές.Τα παπαγαλάκια του άλλωστε εξ Ανατολών μάς το θυμίζουν συχνά πυκνά επαναφέροντας ειδησεογραφικά το όραμά του για τη ”γαλάζια πατρίδα”, την ώρα που τα τουρκικά πλοία παραβιάζουν από καιρό την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας και είναι ένα βήμα απ’ το άνοιγμα της Αμμοχώστου και δύο απ’ την παραβίαση της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου.

Είναι άλλωστε η πολλοστή φορά που η Τουρκία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (που αναφέρει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα) και διεκδικεί παράλληλα το μισό Αιγαίο, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης (1923), για την αναθεώρηση της οποίας αγωνίζεται χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση της ΕΕ και των ΗΠΑ απέναντι στις επεκτατικές διαθέσεις της.

Με τα δεδομένα αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ( που δείχνει, δυστυχώς, να είναι της ίδιας φιλοσοφίας με τον προκάτοχό του κ. Τσίπρα στα εθνικά θέματα) θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με πειθώ κι αποφασιστικότητα στον Ταγίπ Ερντογάν ότι δεν υποστέλλουμε τη σημαία της υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σαν Ελλάδα και Κύπρος και πως είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για να ζήσουμε.

Κι αυτό προοιωνίζεται τη σύγκρουση δύο κόσμων: της Ελλάδας του σεβασμού των διεθνών συνθηκών και της Τουρκίας της παραβίασής τους στο όνομα του Αναθεωρητισμού και του νεο-οθωμανισμού της.

* “Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.