Η Ελλάδα ξαναγίνεται το μεγαλύτερο κέντρο φόρων και κατανάλωσης

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος

Με τον Τσίπρα βιώνουμε το απίστευτο… μέσα σε 3,5 έτη διακυβέρνησης η χώρα γυρίζει πολιτικά και κοινωνικά 30 έτη πίσω!!! Προσέξτε όμως!!! Σε όρους και συνθήκες οικονομίας δεκαετίας 50’ – είναι ανατριχιαστική η σύγκριση για ανεργία, εξαθλίωση και μετανάστευση αν την επιχειρήσει κανείς. Μέσα σε αυτό το σκηνικό έρχεται να αποφασίσει, πέραν της διανομής κάποιων δις ευρώ και 35.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα… και αυτό δεν εκπλήσσει κανένα δικό του – αλλά και κανέναν άλλο από ότι φαίνεται – αφού λέει ότι έχει να μοιράζει υπερπλεονάσματα ή θα αξιοποιήσει την περιούσια της εκκλησίας. Θεϊκό!!! Ας μείνουμε στα υπερπλεονάσματα όμως. Που τα βρήκε τα πλεονάσματα;;;

Τα υπερπλεονάσματα τα έχουν δημιουργήσει οι εξωφρενικά υψηλοί φόροι – η Ελλάδα είναι η χώρα με τη βαρύτερη έμμεση φορολογία στην Ευρωζώνη αλλά και με τους πιο εξωφρενικούς φορολογικούς συντελεστές στην άμεση φορολογία, με την επιβάρυνση να φτάνει ακόμη και στο 55% του δηλωθέντος εισοδήματος χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές –  και όχι οι επενδύσεις και η ανάπτυξη. Είναι πλεονάσματα όμως αυτά…;;;

Όχι βέβαια!!! Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι πέραν κάθε οικονομικής λογικής!!! Αφού επενδύσεις και ανάπτυξη δεν υπάρχουν, για να μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να παρουσιάζει πλεονάσματα μεταφέρει το χρέος στον πολίτη ή ιδιώτη!!! Φαντάζομαι ότι παραπάνω από το 90% του ελληνικού πληθυσμού έχει ανεξόφλητες οφειλές στο δημόσιο, είτε γιατί δεν μπορεί να τις αποπληρώσει, είτε γιατί για να μπορέσει να τις αποπληρώσει δανείζεται, άρα δημιουργεί χρέος κάπου αλλού – συνήθως στις τράπεζες μέσω της χρέωσης πιστωτικών καρτών… Το ιδιωτικό χρέος της χώρας αυξάνεται δραματικά!!! Το δημόσιο χρέος όμως μειώνεται; Όχι βέβαια!!! Στα 325 δις ευρώ και αυξάνεται…

Άρα ο Τσίπρας για να μπορεί να έχει υπερπλεονάσματα ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ!!! Το καταλαβαίνετε αυτό;;; Είτε έμμεσα μέσω των εξωφρενικών φόρων και εισφορών μεταφέροντας όπως είπαμε τον δημόσιο δανεισμό στον ιδιώτη, είτε άμεσα μέσω του εξωτερικού δανεισμού… Ναι αλλά τώρα τα εξωτερικά δάνεια μας τελείωσαν και φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν σκέφτεται να ξαναβγεί στις διεθνείς αγορές… Άρα από πού θα συνεχίσει να δημιουργεί υπερπλεονάσματα για να χρηματοδοτήσει τα επιδόματα και τις 35.000 νέες θέσεις απασχόλησης στο δημόσιο τομέα;;; Μα από την εξωφρενική φορολόγηση βέβαια!!!

Κέντρο κατανάλωσης είναι το όραμα – τρόπος του λέγειν – του Τσίπρα να ξανακάνει την Ελλάδα, όπως ακριβώς ήταν επί τρεις δεκαετίες πριν χρεοκοπήσει. Θα γίνουμε λοιπόν όλοι οι Έλληνες της παραγωγικής ιδιωτικής οικονομίας – δε θα ισχυριστώ ποτέ ότι δεν είναι χρήσιμος αλλά σε κανένα εγχειρίδιο των κλασικών οικονομικών (είτε φιλελεύθερο, είτε σοσιαλιστικό) δε θα βρείτε ότι ο δημόσιος λειτουργός παράγει αξία – δούλοι για να μπορεί ο κάθε αμπελοφιλόσοφος οπαδός του κόμματος να λιάζεται πίνοντας καφέδες και τσίπουρα στα Εξάρχεια!!! Και να πεις ότι κάνουν μόνο αυτό, πάλι καλά… Εδώ αυτοί δεν έχουν αφήσει υπουργείο για υπουργείο και πανεπιστήμιο για πανεπιστήμιο όρθιο… να μην πούμε για τις καταστροφές που προκαλούν σχεδόν καθημερινά!!!

Το πρόβλημα όμως δεν τελειώνει εδώ. Ο Ιούλιος Καίσαρας στην αρχή του τέταρτου βιβλίου του Γαλατικού πολέμου, παρατηρεί ότι οι πιο σκληροί από τους Γερμανούς, Σουηβοί, περιόριζαν δραστικά το εμπόριο και δεν επέτρεπαν την εισαγωγή κρασιού, επειδή πίστευαν ότι το κρασί έκανε τους άνδρες μαλθακούς και θηλυπρεπείς, ακατάλληλους να αντέχουν κακουχίες. Γιατί όμως αυτό; Οι έμποροι υπηρετούσαν έναν ουσιαστικό σκοπό στα πλαίσια της ρωμαϊκής στρατηγικής. Οι Ρωμαίοι είχαν επίγνωση ότι τα ίδια τους τα εμπορικά προϊόντα μαλάκωναν, μείωναν τη μαχητικότητα και γενικότερα καθιστούσαν θηλυπρεπείς, θα λέγαμε, τους γείτονες της αυτοκρατορίας. Δεν είναι τυχαίο, ότι κατά τη γνώμη των Ρωμαίων, ο τυπικός Έλληνας χαρακτηριζόταν από κακοπιστία, τάση να ψεύδεται, κολακεία, φλυαρία και ανάρμοστη συμπεριφορά. Σε έναν Έλληνα, οι Ρωμαίοι ανέμεναν να συναντήσουν νωθρότητα, τρυφηλότητα και μεγάλη προθυμία να συμμετάσχει σε γιορτές όπου έρεε άφθονο πιοτό.

Από τα ανωτέρω αντιλαμβανόμαστε ότι το «όραμα» του Τσίπρα να καταστήσει την Ελλάδα για μια ακόμα φορά κέντρο κατανάλωσης δεν θέτει μόνο σε κίνδυνο την οικονομία της αλλά και την εθνική της υπόσταση και κυριαρχικά της κεκτημένα και δικαιώματα. Θέλοντας να καταστήσει τον Έλληνα μαλθακό και θηλυπρεπή, χωρίς εθνική συνείδηση, χωρίς ιστορία και χωρίς ταυτότητα αφήνει ανοικτό και εύκολο το πεδίο διεκδικήσεων γειτονικών χωρών αλλά και μεγάλων δυνάμεων να εδραιώσουν τα δικά τους συμφέροντα στη χώρα μας χωρίς πραγματικά να ανοίξει ρουθούνι. Και δεν υπονοώ φυσικά ότι θα έπρεπε να κάνουμε πόλεμο με κάποιον, αλλά ποιος μαλθακός και θηλυπρεπής Έλληνας θα υπερασπιστεί αύριο την πατρίδα του αν υπάρξει κίνδυνος απώλειας εδαφών της πατρίδας του; Την νοοτροπία αυτή την βιώνουμε και παρατηρούμε προσωρινά σε επίπεδο διπλωματίας, όπου η χώρα δέχεται τη μια ήττα μετά την άλλη χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως αντίδραση!!! Κάτσε ρε φίλε, θα μου πει κάποιος, δηλαδή τώρα βγήκαμε από την κρίση και καταναλώνουμε; Όχι, αλλά ο Τσίπρας έχει καταφέρει να εδραιώσει σε πολλούς το «όραμα» του αυτό… Ας δώσουμε στα Σκόπια, στην Τουρκία, Στην Αλβανία και άλλους ότι μας ζητούν να έχουμε, όχι φυσικά να παράγουμε, αλλά δανεικά να καταναλώνουμε, έμμεσα δεν τους λέει;

Επειδή το σκηνικό με τον Τσίπρα στην Ιθάκη να θέλει να παρουσιάσει μια άλλη Ελλάδα είναι πρόσφατο, ας θυμηθούμε πως ο Οδυσσέας κατάφερε να φτάσει ως εκεί. Αρχικά, στο έπος του Ομήρου Ιλιάδα μαθαίνουμε ότι ένα στρατηγικό κόλπο, το δώρο του Δούρειου Ίππου, έκρινε τελικά την έκβαση του τρωικού πολέμου. Το αποτέλεσμα ήταν οι Τρώες να καταστραφούν. Βλέπετε, ο βοσκός Πάρις, όταν του ζητήθηκε να διαλέξει την ομορφότερη από τις θεές, προσπέρασε τη θέα της αυστηρής αρετής και της σοφίας και διάλεξε τη θέα του έρωτα. Και αν αυτό το μάθημα δεν ήταν αρκετό, ο Όμηρος το συνέχισε με την Οδύσσεια, ένα έπος για τον τυχοδιώκτη Οδυσσέα, τον οποίο οι αρχαίοι  Έλληνες σέβονταν ως το μεγαλύτερο ήρωα του πολιτισμού τους. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό αυτού του διασωθέντα από τον Τρωικό Πόλεμο ήταν η πονηριά. Σύμφωνα με την αφήγηση του Ομήρου ο Οδυσσέας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια σε επιφυλακή απέναντι στα θέλγητρα των Λωτοφάγων, των Σειρήνων και της Κίρκης. Για αυτόν και για τους συντρόφους του, οι απολαύσεις του οπίου, του σεξ, του καλού φαγητού και ποτού ήταν επικίνδυνες, όταν προσφέρονταν από ξένους. Κάποιοι από τους συντρόφους του πέθαναν ή μεταμορφώθηκαν σε γουρούνια, επειδή δεν είχαν τη δική του αυταπάρνηση.

Συνοψίζω τις σκέψεις μου σε δυο προβληματισμούς.

Ας πούμε ότι ο Τσίπρας υλοποιεί το «όραμα» του, εγώ μέχρι πότε θα αντέξω να τον πληρώνω;;; Γιατί μη μου πείτε ότι, μαζί με εμένα τον μαζόχα που συνεχίζω να ζω στη χώρα μου πληρώνοντας ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ να την περνάνε φίνα στα Εξάρχεια – και όχι μόνο -, να δημιουργούν παντού προβλήματα και να καταστρέφουν, θα σκεφτεί να το κάνει αυτό κάποιος ξένος, και ειδικά σώφρων επενδυτής!!! Ναι αλλά χωρίς επενδύσεις εγώ ο μαζόχας πως θα παράγω αξία;;; Θα σταματήσω να παράγω φυσικά!!! Ναι αλλά αν σταματήσω να παράγω εγώ αξία που θα βρει φόρους ο Τσίπρας να παράγει υπερπλεονάσματα;;; Έχει ο Θέος, δεν είπε ο Τσίπρας…;;; Χρεοκοπίες και μνημόνια εννοούσε!!! Για πόσο όμως ακόμα;;; Τα πούλησε όλα!!!

Ας ξεπεράσουμε τον παραπάνω προβληματισμό με την έστω και εξωπραγματική υπόθεση ότι ο Τσίπρας βρήκε ξαφνικά το ευρώδεντρο και μοιράζει χρήματα στον ταλαιπωρημένο Έλληνα για να μπορεί να καταναλώνει ασύστολα. Ερωτώ, λοιπόν, αν ο Οδυσσέας ήταν μαλθακός και θηλυπρεπής θα μπορούσε ποτέ όχι να κερδίσει τον Τρωικό πόλεμο αλλά έστω να διασωθεί από αυτόν και να ξαναβρεί την δική του Ιθάκη;