Γιατί η Τουρκία θα μείνει στο ΝΑΤΟ, παρά τις ευχολογικές εικασίες;

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας *

Ουδείς αμφιβάλλει, νομίζω, ότι στη ρευστή γεωπολιτική κατάσταση που βρισκόμαστε την τελευταία δεκαετία (η οποία συμπίπτει με την οικονομική αδυναμία μας λόγω μνημονιακών πολιτικών) η πατρίδα μας – ως γωνιακό και προνομιούχο οικόπεδο – έχει γίνει και συνεχίζει να γίνεται αποδέκτης ισχυρών κραδασμών που βαίνουν κλιμακούμενοι λόγω των ενεργειακών διεκδικήσεων των Μεγάλων τοποτηρητών της περιοχής, ανάμεσα στους οποίους παρείσφρησε ετσιθελικά η Τουρκία με τη γνωστή αχόρταγη βουλιμία της.

Όντας μεγάλη αποθήκη ενέργειας και σταυροδρόμι της μεταφοράς της, επόμενο ήταν η Ελλάδα να γίνει ”μήλον της έριδος” σ’ έναν χώρο εντάσεων που ”παρήγαγε περισσότερη ιστορία απ’ όσο ήταν δυνατόν να καταναλώσει, με αποτέλεσμα – συχνά πυκνά – να την εξάγει”, όπως είχε πει κάποτε χαριτολογώντας ένας ξένος διπλωμάτης.

Αυτό το ευλογημένο ”οικόπεδο του Θεού” δεχόταν και δέχεται πάντα τις ορέξεις των γειτονικών κρατών του, τα οποία διεκδικούν επιθετικά την αλλαγή των συνόρων του μέσα από αναθεωρήσεις διεθνών συνθηκών και συμβάσεων (περίπτωση της Τουρκίας, που ζητά αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, 1923, ή περίπτωση της Αλβανίας και των Σκοπίων, που σφετερίζονται την ιστορία μας).

Με βάση τα δεδομένα αυτά και για να διασφαλίσουμε τα σύνορά μας, εξακολουθούμε να έχουμε ως σημαία μας το επιχείρημα ότι ”η ειρήνη και η σταθερότητα σε κάθε περιοχή πρέπει να εδράζεται στο Διεθνές Δίκαιο και την ελευθερία των λαών, γιατί δεν νοείται ειρήνη, ελευθερία και ευημερία, όταν υπάρχει εξάρτηση”.

Όμως για ποια σταθερότητα μιλάμε, όταν διακυβεύεται τρεις και λίγο η εδαφική ακεραιότητά μας από αυτούς που ζητούν επαναχάραξη συνόρων και κατάργηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας των Βαλκανικών κρατών;

Για ποια σταθερότητα μιλάμε, όταν η Ελλάδα – ως άμεσο σύνορο της Ευρώπης με την Ανατολή – μετατράπηκε σταδιακά σ’ ένα τεράστιο Hot Spot της Ευρώπης και αποδέκτη κατατρεγμένων ψυχών, προσφύγων και χιλιάδων λαθρομεταναστών που κατέφθαναν μαζικά τα τελευταία χρόνια μετακινούμενοι βίαια απ’ τις χώρες τους λόγω πολέμων, εντάσεων ή γενικευμένου κλίματος δυστυχίας;

Θα μου πείτε πως έχουμε την αποτρεπτική αμυντική επάρκεια για να αποφύγουμε τα χειρότερα κι ότι έχουμε στο πλευρό μας φίλους και συμμάχους. Όμως σ’ αυτήν την κινούμενη άμμο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων μπορεί η Ελλάδα να εμπιστεύεται τους ”φίλους” και τους ”συμμάχους” της και να επαφίεται μόνο στο Διεθνές Δίκαιο, το ΝΑΤΟ και την ΕΕC, που δείχνουν να είναι ανενεργοί όταν πρόκειται για τα συμφέροντά μας;

Νομίζω πως όχι και γι’ αυτό χρειάζεται να διαθέτει – πέρα από ισχυρές ένοπλες δυνάμεις (με ποιοτικό και εκσυγχρονισμένο εξοπλισμό, δεδομένης της υπεροπλίας της Τουρκίας), ενεργούς μηχανισμούς αποτροπής και ισχυρές συμμαχίες απέναντί της (εκτός από τις υπάρχουσες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, οι οποίες ωστόσο έδειξαν να είναι ανέτοιμες για υποστήριξη στον ”πόλεμο” Τουρκίας-Κύπρου, με στόχο τα ενεργειακά κοιτάσματα στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου).

Θα ρωτούσε δικαιολογημένα κανείς. τώρα:

– Καλά και το ΝΑΤΟ τι κάνει για να συνετίσει την Τουρκία μπροστά στις επιθετικές και προκλητικές της ενέργειες, που δείχνουν ότι έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο; Δε βλέπει ότι έχει αποθρασυνθεί εντελώς μετά τη στρατηγική συμμαχία της με την Ρωσία και την αγορά των S-400, που οδήγησε στα ύψη την αυτοπεποίθησή της και πολλαπλασίασε τις ορέξεις της σε βάρος μας;

– Ό,τι έκανε πάντα, κάνει και τώρα το ΝΑΤΟ, θα του απαντούσα. Τηρεί σιγή ιχθύος ή νίπτει τας χείρας του ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, ενθαρρύνοντας έμμεσα την Τουρκία κι ας έχει αυτή στρατηγικό της σύμμαχο τη Ρωσία, το αντίπαλο δέος της Συμμαχίας.

Με αφορμή τη σχέση ΝΑΤΟ-Τουρκίας, διαβάζω ωστόσο τελευταία δημοσιεύματα που εκφράζουν σκεπτικισμό απέναντι στην συνύπαρξη αυτών των δύο. Ενίοτε μάλιστα πάνε ένα βήμα παραπέρα και μιλούν για ανάγκη να απομακρυνθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ, μετά τις καθ’ έξιν συγκρουσιακές της τάσεις με τους εταίρους της και, προπάντων, με τις ΗΠΑ.

Η άποψή τους αυτή δε με βρίσκει σύμφωνη, γιατί θα είναι πολλά τα απρόβλεπτα και οι εκπλήξεις σε βάρος μας αν γίνει αυτό, αφού απ’ τη μια θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ανεξέλεγκτο και την επιθετικότητα σε ύψιστο βαθμό της Τουρκίας λόγω αλλαγής της γεωστρατηγικής πολιτικής της, κι από την άλλη την επιβλητική παρουσία της Ρωσίας στο πλάι της, η οποία θα μπερδέψει τα πράγματα ακόμα περισσότερο λόγω της συμμετοχής της στο πυρηνικό πρόγραμμα της συμμάχου της και της διαχρονικής επιρροής της ίδιας στην Κύπρο…

Ανεξάρτητα όμως απ’ την εκτίμησή μου αυτή, δεν νομίζω πως το ΝΑΤΟ προτίθεται να διαγράψει την Τουρκία από μέλος του, για τους εξής τρεις λόγους:

1. Η Άγκυρα έχει εδραιώσει από χρόνια την παραμονή της σ’ αυτό λόγω της γεωγραφικής θέσης της. Το θράσος του Ερντογάν να καταγγείλει τη διεθνή και διμερή σύμμαχό του Ελλάδα ως χώρα που παραβιάζει Συνθήκες και είναι επιθετική, αφήνει ασυγκίνητη την Βορειοατλαντική Συμμαχία, γιατί δε διακινδυνεύει να χάσει την ισχυρή δύναμη της Ανατολίας που διεκδικεί να μπει στην Ευρώπη.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, για την εδραίωση και την περαιτέρω ενίσχυση του ηγετικού προφίλ της γείτονος στην περιοχή και το ΝΑΤΟ, ευθύνεται και η αδράνεια, η αδιαφορία ή η ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1990 και εντεύθεν, γιατί επέτρεψαν στην Τουρκία να διαμορφώσει γι’ αυτήν ένα ειδικό καθεστώς (νομικά και στρατιωτικά παράνομο), βάσει του οποίου αυθαιρετεί στο Αιγαίο – στηριζόμενη στις πλάτες της Συμμαχίας – με κίνδυνο να προκληθεί θερμό επεισόδιο.

2. Μεγάλο ρόλο στην υιοθέτηση των τουρκικών θέσεων απ’ τη Συμμαχία έπαιξαν και παίζουν επίσης οι προσωπικές συμπάθειες που εκφράζονται περιοδικά υπέρ της Τουρκίας από αξιωματούχους της, όπως ο Γιόζεφ Λουνς, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ το 1980, ο οποίος εξέδωσε – παράνομα και αναρμόδια – διαταγή με την οποία καθόριζε καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Εκείνη η απαράδεκτη διαταγή – που δεν απαντήθηκε από κανέναν πρωθυπουργό μας – βρίσκεται ακόμα δυστυχώς σε ισχύ, γιατί στο ενδιάμεσο διάστημα δεν είχε το ανάστημα καμιά ελληνική κυβέρνηση να αντιδράσει αποτελεσματικά…

Παρόμοιων φιλοτουρκικών διαθέσεων ήταν και ο Χ. Σολάνα, που ανέλαβε ΓΓ του ΝΑΤΟ το 1995. Ο συγκεκριμένος αξιωματούχος ”έθεσε με διαταγή του – παράνομα και αυθαίρετα – είκοσι ελληνικά νησιά σε καθεστώς αποστρατικοποίησης, δήθεν με βάση τις Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων”.

Εκείνη η διαταγή ανεστάλη προσωρινά, αλλά το ΝΑΤΟ την επανέφερε το 2004 – για να κάνει το χατίρι της Τουρκίας – χωρίς να συναντήσει δυστυχώς καμιά αντίσταση από πλευράς των ελληνικών κυβερνήσεων έκτοτε, ώστε να μην ισχύσει η παρανομία.

Γι’ αυτό γινόμαστε μάρτυρες συχνά πυκνά των εκφοβιστικών βρυχηθμών του ”σουλτάνου”, με βάση το παρανόμως ”νομιμοποιημένο” διάταγμα του ΝΑΤΟ περί αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Τα λάθη, βλέπετε, στην εξωτερική πολιτική δεν διορθώνονται. Αντίθετα μεγεθύνονται και κακοφορμίζουν…

3. Παρά τη δημόσια λεκτική διαμάχη ΗΠΑ- Τουρκίας για τους

S-400, ο Πρόεδρος Τραμπ δε δείχνει διατεθειμένος να εισηγηθεί την απομάκρυνσή της γνωρίζοντας το υψηλό διακύβευμα της διαμάχης. Ασφαλώς οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται ήδη επί ξυρού ακμής, ύστερα από την απόφαση του Ερντογάν να προτιμήσει – μετά το τελεσίγραφο των ΗΠΑ – το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα από το 5ης γενιάς F35, παρόλο που ήθελε και αυτό.

Οι Αμερικανοί φυσικά απέρριψαν την πρότασή του να πάρει και τα δύο, γιατί ξέρουν πως σ’ αυτήν την περίπτωση το αμερικανικό βομβαρδιστικό θα βρίσκεται υπό την επιτήρηση ενός ρωσικού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι η Μόσχα θα μπορέσει να ”δει” – μέσω των S-400 – τις ικανότητες των ”αόρατων” μαχητικών στελθ (Stealth). Κάτι τέτοιο δε μπορούν να το δεχτούν σε καμιά περίπτωση οι ΗΠΑ, γιατί θα είναι καθαρό ”πραξικόπημα πληροφοριών” από τη Μόσχα, όπως είπε στο Bloomberg ο Αμερικανός ναύαρχος ε.α James Stavridis.

Παρ’ όλα αυτά και παρά την εχθρική διάθεση του Κογκρέσου, που ζήτησε επανειλημμένα κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο Πρόεδρος Τραμπ δε δείχνει διατεθειμένος να αποβάλει τον Ερντογάν απ’ το ΝΑΤΟ, για να τον ρίξει μόνιμα στην αγκαλιά της Ρωσίας.

Έτσι η σχέση ”στ(οργής)” μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ συνεχίζεται, έστω κι αν ο Τούρκος Πρόεδρος έχει διαφωνήσει πολλές φορές ανοιχτά με την αμερικανική υποστήριξη στους Κούρδους της ΒΑ Συρίας και ο Αμερικανός Πρόεδρος με τις αυθαίρετες γεωτρήσεις που κάνει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο παραβιάζοντας επανειλημμένα και προκλητικά την ΑΟΖ της Κύπρου.

Η Τουρκία, ως φαίνεται, είναι πολύτιμος συνεργάτης για τη Συμμαχία και μετά την αγορά των S-400. Η επιλογή της ως εταίρου στο ΝΑΤΟ δεν αλλάζει με τίποτα, αφού είναι κομβική η τουρκική συνεισφορά σε όλες τις αποστολές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Για τον λόγο αυτό άλλωστε ο ελληνικής καταγωγής James Stavridis είπε επί της ουσίας στη συνέντευξή του στο Bloomberg (18-7-2019): ”… Δώστε τα πάντα στην Τουρκία, κάντε ό,τι χρειάζεται για να μείνει στο ΝΑΤΟ και μην τη διώξετε…”

Τα συμφέροντα των ΗΠΑ, βλέπετε, είναι πάνω απ’ τη δυσαρέσκεια των Αμερικανών πολιτών για την ανυπάκουη Τουρκία και για τις εμμονές που έχει αυτή κατά των Κούρδων μαχητών, των Ελλήνων και των Κυπρίων…

*”Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου)

One thought on “Γιατί η Τουρκία θα μείνει στο ΝΑΤΟ, παρά τις ευχολογικές εικασίες;

  • 12/10/2020, 17:58
    Permalink

    Εάν δεν ήμασταν τόσο προβλέψιμοι από τους Αμερικάνους όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός και μια χώρα με ρόλο “μεντεσέ” για τα σχέδιά τους όπως έχουν δηλώσει οι ίδιοι, τότε οι “φίλοι και σύμμαχοι” μας θα μας έβλεπαν με άλλο μάτι, γιατί τώρα απλά κάνουν ότι μας βλέπουν. Δεν θα ήμασταν προβλέψιμοι όπως ο Ερντογάν εάν την εποχή που οι Ρώσοι θέλαν απεγνωσμένα να έρθουν σ’επαφή μαζί μας προκειμένου να έχουν ένα πάτημα στην Ελλάδα πέραν της Συρίας, εμείς κάναμε αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες μαζί τους ώστε αυτές να είναι αποτελεσματικά αποτρεπτικές στις βλέψεις των Τούρκων. Την εποχή που ο Πούτιν επισκέφτηκε το Άγιον Όρος και δημιούργησε τις ιστορίες με τον Εφραίμ και το προσκήνημα για την Αγία Ζώνη δεν νομίζω πως τα έκανε από την μεγάλη του ευσέβεια. Είναι σαφές ότι την εποχή εκείνη θα μπορούσαμε εμείς να έχουμε τους S-400 και όχι ο Ερντογάν με δεδομένο ότι η θέση μας είναι η πλέον στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο. Όποιος κατέχει Κύπρο και Κρήτη έχει τον έλεγχο της Ανατολίκής Μεσογείου. Γι’αυτό οι Αμερικάνοι φρόντισαν να έχουν τον Έλεγχο με τους ΑΤΤΙΛΑ Ι & ΙΙ και οι Ισραηλινοί μας κατσικώθηκαν στην Κύπρο ενώ βοηθούν τους Αζέρους μαζί με τους Τούρκους κατά της Αρμενίας. Εμείς όχι μόνο κλείσαμε την πόρτα στους Ρώσους, αλλά ο Τσίπρας παρέδωσε τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ κατ’εντολήν των αφεντικών του, γιατί ο Ερντογάν δεν ήταν προβλέψιμος και τα στενά των Τούρκων δεν ήταν πλέον σίγουρα για να κλείσουν την Ρωσία. Έτσι η Ρωσία έπρεπε να κλειστεί από το Αιγαίο για να μη μπορεί να κατέβει στην Μεσόγειο. Έτσι ο Πούτιν εξαναγκάστηκε να τα φτιάξει με τον Ερντογάν και έκανε γαργάρα τα αεροπλάνα που του έρριξε.

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.