Τώρα κατάλαβαν οι… αριστερούληδες τι σημαίνει αντιρατσιστικός νόμος;

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Θυμάμαι το 2013 που ανακινήθηκε για πρώτη φορά το θέμα της ψήφισης ενός νόμου με διατάξεις δίωξης όσων αναπαράγουν ρατσιστικές απόψεις και προτρέπουν τους συμπολίτες τους στη χρήση βίας την στήριξη που είχε αυτή η πρόταση κυρίως από τον χώρο της αριστεράς. Με την ρητορική και τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής να βρίσκονται σχεδόν σε ημερήσια διάταξη, όλοι έμοιαζαν να συναινούν στο ότι ένα τέτοιο νομοσχέδιο ήταν απαραίτητο γιατί πίστευαν θα λειτουργούσε ανασχετικά στον οχετό μίσους.

Κάποιοι τότε προσπαθούσαμε να αρθρώσουμε εναλλακτικό λόγο τονίζοντας ότι είναι επικίνδυνο το “παιχνίδι” με την ποινικοποίηση της άποψης και μπορεί να οδηγήσει σε περίεργες ατραπούς όπου κάθε ιδιαίτερη γνώμη θα χαρακτηρίζεται με βάση διασταλτικές ερμηνείες του νόμου ως επικηρυγμένη. Παρόλο που και πολλά φιλελεύθερα σκεπτόμενα άτομα ασπάζονταν αυτή την οπτική, οι “προοδευτικοί” έσπευδαν να κατηγορήσουν ως… Χρυσαυγίτες και φασίστες (άλλωστε έχει καταντήσει πάγια τακτική τους!) όσους εξέφραζαν τις αμφιβολίες και τις αναστολές τους για τον τρόπο χρήσης μιας τέτοιας νομοθεσίας προτείνοντας πιο χαλαρή διατύπωση.

Τώρα που προέκυψε η δίωξη του κ. Φιλιππάκη, ειδικού γραμματέα της ΕΣΗΕΑ παρακαλώ,-  μετά τις εμπρηστικές δηλώσεις του περί της τρομοκρατικής επίθεσης στον Παπαδήμο, εμπλέκοντας με εξίσου ανοίκειους χαρακτηρισμούς τους Στουρνάρα και Σαμαρά – , αναδείχθηκαν οι όψιμες “ευαισθησίες” για την ελευθερία της έκφρασης.

Μόνα, ζυγά δικά σας σύντροφοι, δεν γίνεται. Κάνατε την επιλογή σας και με αυτή θα πορευθείτε αποδεχόμενοι και τις συνέπειες της. Αυτή τη φορά λοιπόν ισχύει στο έπακρο η γνωστή φράση του συγχωρεμένου Μένιου Κουτσιόγωργα “δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε”…