Πράξεις, όχι (μόνο) λόγια

Γράφει ο Ιάσονας Χατζηγεωργίου

«Το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας για ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του αστικού κώδικα και άλλες διατάξεις έγινε δεκτό». Με αυτή την φράση το προεδρείο της Βουλής επικύρωσε την νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει γάμο και υιοθεσία ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Ήταν μια δράση των κυβερνώντων για να φέρουν αλλαγή, καλή ή κακή ο καθένας κρίνει. Όμως το σκεπτικό των εξουσιών πως δεν θα υπάρχει αντίδραση σε κάθε τους δράση είναι παιδική και υπεραπλουστευμένη ανάγνωση των πραγμάτων. Γιατί αντίδραση υπάρχει σε κάθε πολιτική ενέργεια αλλά το ζητούμενο είναι να γίνεται σωστά. Μια λάθος αντιδραστική συμπεριφορά στην ακμάζουσα ΛΟΑΤΚΙ+ ρητορική του δικαιωματισμού ήταν ο προπηλακισμός δυο τρανσέξουαλ ατόμων στην Θεσσαλονίκη. 

Σε ταραγμένες περιόδους οι άνθρωποι οδηγούνται προς τα άκρα και εντέλει, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ταυτίζουν τις πρακτικές τους σε αυτά. Ο ανθρωπισμός πάει περίπατο και αρχίζει να εδράζεται στις καρδιές των πολιτών το μίσος και η εχθρότητα προς οποιονδήποτε διαφωνεί μαζί τους. Τα ένστικτα της γενιάς μας όπλισαν με απέχθεια την παρέα των ανηλίκων οι οποίοι αλήτικα προπηλάκισαν δυο ανθρώπους στην Θεσσαλονίκη επειδή είχαν άλλες σεξουαλικές επιλογές. Εδώ λοιπόν έγκειται η θεμελιώδης διαφορά ενός πραγματικά αντισυστημικού ανθρώπου από όσους τοποθετούνται συνειδητά ή όχι στα άκρα και αντιδρούν, όπως οι νεαροί Θεσσαλονικείς αλλά και το μόρφωμα της αριστεράς διαχρονικά, βίαια. Ο πεπαιδευμένος και ώριμος πολίτης επιδιώκει την συμφιλίωση για χάρη της αλήθειας ενώ τα πολωμένα ανδρείκελα των άκρων αποζητούν την βία. 

Μπορούν να αντιπαρατεθούν πολλές απόψεις επάνω στα κοινωνικά ζητήματα, τουναντίον στο πρόβλημα του γάμου ομοφυλοφίλων υπάρχουν κάποιες σταθερές αλήθειες οι οποίες δεν αντικρούονται, βιολογικές, νομικές και άλλες. Αυτές χτυπά με αντιεπιστημονική ρητορική το σύστημα. Όμως η τάση της κοινωνίας, ως φυσικό σύνολο, να επαναφέρει την τάξη των πραγμάτων θα τις καταρρίψει κάποτε. Αλλά προς το παρόν θα κορεστούμε από βίαιη αντίδραση στην δράση των εξουσιών, όπως για παράδειγμα η σύγκρουση μεταξύ των υποστηρικτών της ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντας με την ακροδεξιά. Δυστυχώς όμως η σύγκρουση αυτή απλώς θρέφει τον μεγάλο αδερφό που βρίσκεται στην εξουσία και αποδυναμώνει την κοινωνία.

Μια κρίσιμη παράμετρος του ζητήματος είναι οι συνθήκες που ενισχύουν την αβίαστη εκτροπή των κοινωνικών ομάδων, ιδιαίτερα των νεότερων, από την ανεκτικότητα προς το μίσος και την βία. Σίγουρα η απομάκρυνση από το Ευαγγέλιο της Αγάπης είναι ένας παράγοντας, όμως όχι ο μοναδικός. Η αποκαθήλωση των παραδοσιακών αξιών ενισχύει την διάλυση του ψυχισμού των νέων και στερώντας τους κάθε σταθερά και αποκούμπι, τους σπρώχνει ουσιαστικά στην αγκαλιά πολιτικών στρατηγών που ως πεδίο μάχης έχουν την κοινωνία μας. Ισχυροί λόγοι πίσω από τον νεατερνταλισμό μας είναι και η διαστρέβλωση της τέχνης, παράδειγμα η πρωτοκαθεδρία της τραπ «μουσικής», αλλά και η υποβάθμιση της Παιδείας σε όλα τα επίπεδα.

Ανεξαρτήτως των λόγων αναγνωρίζουμε ως δεδομένη την ροπή της γενιάς μας προς την μισαλλοδοξία και την βίαιη επίλυση διαφορών. Την ροπή της γενιάς μας προς τα άκρα και την αχρείαστη βία. Στην Ελλάδα η αναζήτηση ανθρώπων χωρίς παρωπίδες και μίσος αποτελεί αντιστοιχία του «ψάχνω ψύλλους στ’ άχυρα». Καταντήσαμε μια σκιά του ένδοξου παρελθόντος μας, απλοί θεατές σε σκηνικά βίας των πολιτικών ομάδων που αντί να ενωθούν, εάν ήθελαν, για να οργανωθεί αντίσταση προς το σύστημα, κονταροχτυπιούνται βάζοντας στην πρώτη γραμμή κρούσης νέα παιδιά που καταλήγουν σαν τον Φύσσα, τον Καπελώνη και τον Γρηγορόπουλο. 

Αλλά επιστρέφοντας στην βασική, συμπαντική αρχή της αντίδρασης στην οποιαδήποτε δράση, πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας ως ανενεργοί πολίτες. Απέναντι στην παρακρατική δράση αριστερών και δεξιών ατόμων και ομάδων, πρέπει ο πολίτης να προτάξει μια δημοκρατική, ανθρωπιστική αντίδραση. Κόντρα στο σχέδιο κοινωνικού διαμελισμού χρειάζεται ρητορική ενότητας και αλήθειας. Και η δική μας ευθύνη εντοπίζεται στην ολική αδράνεια. «Res non verba» έλεγαν οι Ρωμαίοι, δηλαδή «πράξεις, όχι λόγια». Πράξεις που θα τσιγκλήσουν τα αντανακλαστικά των άκρων και των εξουσιών είναι οι ζητούμενες. Λόγια που θα καταρρίψουν τα ιδεολογικά ψεύδη των φανατικών κάθε είδους και θα φωτίσουν τον δρόμο της προόδου μέσα από το πρίσμα της συντήρησης. Ιδέες ικανές να παθιάσουν και τον τελευταίο ανενεργό πολίτη, να τον πείσουν πως είναι και αυτός ένα σημαντικό πρόσωπο στον δρόμο της αλλαγής. Για την επικράτηση της ειρήνης και της Αλήθειας στην χώρα. Είμαστε άξιοι τέτοιων λόγων, ιδεών και έργων;