Ισορροπία ανάμεσα στα δεξιά και τα αριστερά
Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος
Παραφράζοντας μία γνωστή ρήση του Βενιαμίν Φραγκλίνου, ένας πολιτικός μπορεί να είναι πολλά πράγματα πολλές φορές, αλλά όχι όλα για πάντα. Ισχύει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο Μητσοτάκης, εδώ και τέσσερα χρόνια, ισορροπεί ανάμεσα στα δεξιά και τα αριστερά. Ανάμεσα στην ενίσχυση του τοίχου στον Εβρο και ανάμεσα στις «ποταμίσιες» ευαισθησίες και τον νόμο για τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια. Για πρώτη φορά, πλησιάζοντας στις ευρωεκλογές, δεν δείχνει τόσο άνετος πάνω στο σχοινί.
Ο κλυδωνισμός δεν έρχεται από την πολιτική παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη. Ο Κασσελάκης μπορεί κάθε μέρα να σκέφτεται κάτι καινούργιο για να κρατηθεί στην επικαιρότητα, μπορεί σύντομα να αποκτήσει Μέσα που θα είναι διατεθειμένα να τον προβάλλουν, αλλά στερείται ειδικού βάρους. Σαν να προσπαθεί να επισκευάσει τα ηλεκτρικά με βούρτσα. Σαν να κάνει μια δουλειά που δεν την ξέρει. Σε μια εποχή ευμάρειας, όπως το 2004, ή μεγάλης κρίσης, όπως το 2014, θα είχε μεγαλύτερες προοπτικές. Το 2024 δεν υπάρχουν πολλοί που θα έμπαιναν σε μεγάλες περιπέτειες.
Εκτός αν ανάμεσα στον σύντομο θάνατο, που θα προξενούσε η εκλογή του Κασσελάκη, και τον αργό και οδυνηρό, που προξενεί ο λόγος του Νίκου Ανδρουλάκη, προτιμήσουν τον πρώτο. Ενας φίλος επικοινωνιολόγος τις προάλλες μου έλεγε ότι ο μόνος οξύς λόγος του Ανδρουλάκη είναι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις παρακολουθήσεις. Χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ένας από τους λόγους της πτώσης του Αλέξη Τσίπρα ήταν οι προσωπικές επιθέσεις στον Μητσοτάκη. Πέραν τούτου, ο λόγος του Ανδρουλάκη είναι απλά πολιτικά ορθός. Ο ευφημισμός του απέραντα βαρετός.
Το ΚΚΕ, φτάνοντας το 10%, μοιάζει να χτύπησε ταβάνι. Μαζί του και ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας είναι από τη φύση του συντηρητικός πολιτικός, αλλά κάποια στιγμή πίστεψε ότι είναι μεγάλος ατακαδόρος. Με αποτέλεσμα, να πετάξει την ατάκα για τους sugar daddies στην ιδιωτική εκπαίδευση και να τρέχει μετά να τη μαζέψει.
Ωφελημένος από όλα αυτά, ο Κυριάκος Βελόπουλος, με την Ελληνική Λύση να βρίσκεται στην τρίτη θέση. Ακόμα όμως και αν μείνει εκεί, δεν πρόκειται να είναι κάτι περισσότερο από τον αγγελιαφόρο ενός δεξιού μηνύματος. Οτι η δεξιά πλευρά της Ν.Δ., μπροστά στην ανάγκη να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, άντεξε κάθε μορφής ποταμίσιες ευαισθησίες. Αλλά το «a la guerre comme à la guerre», δηλαδή το «στον πόλεμο βολέψου με αυτά που υπάρχουν», κάποια στιγμή τελειώνει. Περισσότερο από το 2% πάνω, 2% κάτω, οι ευρωεκλογές έχουν ενδιαφέρον στην πολιτική που θα υπαγορεύσουν στην κυβέρνηση για την υπόλοιπη τριετία.
Ελεύθερος Τύπος
