Ο… ανήλικος Joker του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Προβλήθηκε και σχολιάστηκε όσο ίσως καμία άλλη ταινία τα τελευταία χρόνια. Μας κέντρισε το ενδιαφέρον τόσο για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα όσο και για το ότι, με το δικό της στυλιζαρισμένο και κάποιες φορές πρωτόλειο και αφελή τρόπο, άγγιξε μια σειρά από κοινωνικά ζητήματα.

Και κάπου εκεί το ελληνικό δαιμόνιο είπε να κάνει και πάλι το θαύμα του μεταθέτοντας τη συζήτηση στα επουσιώδη. Μια μάνα ζήτησε την παρέμβαση της αστυνομίας για να μην δει το ανήλικο παιδί της την ταινία. Δυο Συριζαίοι υπάλληλοι του υπ. Πολιτισμού προτρέπονται από την προϊσταμένη τους και νύφη πρώην υφυπουργού του κόμματος, να καλέσουν τα όργανα της τάξης… να επιβάλλουν το νόμο.

Το κοινωνικό θέμα εξαντλείται στο πώς προσεγγίζουμε το νομικό μας πλαίσιο. Το σεβόμαστε, δίχως εξαιρέσεις και παρεκκλίσεις, και απαιτούμε την ισχύ του ανεξαρτήτως περιπτωσιολογίας ή επιθυμούμε να τον ερμηνεύουμε κατά το δοκούν, να τον προσαρμόζουμε στα εκάστοτε δεδομένα και τελικά να καλλιεργούμε, μέσα από μια φαιδρή επαναστατικότητα, κλίμα αυτοδικίας;

Το πολιτικό ζήτημα εκτείνεται έως το βαθμό της αξιοποίησης της όποιας εξουσίας για κομματική μικροπολιτική. Τα κατάλοιπα του προηγούμενου καθεστώτος χρησιμοποιούν όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει για να δημιουργούν κοινωνική αναταραχή ακόμη κι εκεί όπου δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος.

Μια ανώριμη, κυκλοθυμική κοινωνία. Ένα ανήλικο πολιτικό σύστημα γεμάτο μικρότητες και κουτοπονηριά. Και μόνο αυτά αρκούν για να τινάξουν στον αέρα τα ταλαιπωρημένα μυαλά και τα παρορμητικά συναισθήματα του μέσου Έλληνα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.