Η επικοινωνία χθες, σήμερα, αύριο (Μέρος 2ο)

Γράφει ο Απόστολος Τσιμογιάννης, Υποστράτηγος ε.α.

… Ο άνθρωπος, έγινε ουσιαστικά άνθρωπος όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα και αποφάσισε να υπερασπιστεί τη σπηλιά του, την οικογένειά του, όταν έθεσε κανόνες στο τι είναι οικογένεια και ποιος έχει ευθύνη για τους απογόνους. Τα σύνορα φτιάχτηκαν για να ζει ο άνθρωπος ειρηνικά με τους όμοιούς του και να ελέγχει τις συναλλαγές του με τους άλλους. Ας αποφύγουμε να ζήσουμε ξανά στην εποχή όπου το κυνηγημένο ζώο «ο άνθρωπος» ήταν περιπλανώμενος τροφοσυλλέκτης, ζώο χωρίς φωλιά, που μετακινείτο συνεχώς για να επιβιώσει.

Μα η εξέλιξη δεν μπορεί πλέον να σταματήσει. Ζητάμε όλο και περισσότερα. Έχουμε μπει σ’ ένα φαύλο κύκλο. Τι να κάνουμε ; Να κρατήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο ζωντανές τις διαχρονικές αξίες, τις οικογενειακές σχέσεις, τις παραδόσεις, τις πραγματικές φιλίες και τη πίστη στη θρησκεία μας, όποια κι’ αν είναι αυτή. Αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του, είναι περισσότερο βέβαιο ότι θα σου σταθεί σε κάποια δυσκολία από τον διαδικτυακό φίλο με τον οποίο μοιράζεστε κοινά ενδιαφέροντα ,η απόψεις.

Να κρατήσουμε για το μυαλό μας απλές αριθμητικές πράξεις, να βρούμε κάποιο άγνωστο δρόμο ρωτώντας και όχι μέσω του GPS, να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην οικογένεια, τη θρησκεία μας, που σημειωτέον είναι η πιο ελεύθερη και η λιγότερο αυστηρή. Να κλείσουμε το κινητό μας τηλέφωνο για μία ώρα και να επιδιώξουμε να συναντήσουμε φίλους . Να μιλήσουμε, γιατί σε λίγο αυτό θα είναι μια άχρηστη αίσθηση. Να αγγίξουμε τον άλλο, να τον δούμε πως είναι όταν θυμώνει επειδή τον κοροϊδεύουμε π.χ. για την ήττα της ομάδας του. Να αναλάβουμε περισσότερες δυσκολίες που να μπορούμε να τις φέρουμε σε πέρας χωρίς τη βοήθεια τεχνητών συστημάτων. Να στείλουμε μια κάρτα στις γιορτές. Ν’ αποφύγουμε τη μοναξιά, να περιορίσουμε το εγώ μας. Να δυσκολέψουμε αντί να διευκολύνουμε τη ζωή μας. Να μην επιλέγουμε πάντα τις εύκολες λύσεις.

Οι νοητικές-συναισθηματικές ικανότητες των ανθρώπων συρρικνώνονται σκοπίμως. Ο άνθρωπος μεταλλάσσεται σε ανθρωποειδές, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να συμβιώσει με τα ρομπότ που έρχονται. Η ηλεκτρομαγνητική ακοή, η τηλεσκοπική όραση, η βιονική κόλλα, το σταμάτημα της απώλειας μνήμης και η ενίσχυσή της, το «παράθυρο στον εγκέφαλο», η καλλιέργεια εγκεφάλου στο εργαστήριο, η τηλεπικοινωνία εγκεφάλων και οι νοητικά ελεγχόμενοι εξωσκελετοί, είναι προ των θυρών. Η τεχνολογία 5G και το internet of THINGS , αναμένεται ν’ αλλάξουν δραματικά τη ζωή μας !!!

Σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η Gig economy, δουλίτσες ευκαιριακές, μέσα από πλατφόρμες τύπου Uber, Airbnb, κλπ., όπου αναπτύσσεται ένας συνεχής ανταγωνισμός και μια αγωνία καθημερινής επιβίωσης. Τέλος στη σιγουριά του σταθερού ωραρίου, της μόνιμης δουλειάς, της σύνδεσης με συναδέλφους που δουλεύεις χρόνια μαζί τους, του προκαθορισμένου μισθού. Είσαι stand-by , σε ειδοποιούν ότι ίσως αύριο εργαστείς, αλλά θα το μάθεις το επόμενο πρωί . Στο μεταξύ τρέχεις για να «τσιμπήσεις καμιά δουλίτσα». Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά η έλλειψη προσωπικών σχέσεων και συναισθηματικών δεσμεύσεων.

Η τεχνολογία, μπορεί εκτός των άλλων, να διαβρώσει τα θεμέλια της δημοκρατίας και να υποσκάψει την ελευθερία, ευνοώντας την συγκέντρωση δύναμης στα χέρια μιας μικρής ελίτ, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μία σύγχρονη τυραννία, μια ψηφιακή δικτατορία, εκμεταλλευόμενη την αποκλειστική εξάρτηση των ανθρώπων από το «πλάτανο».

Όσο κι αν οι άνθρωποι πασχίζουν να εκπαιδεύονται δια βίου για να μη μείνουν πίσω και όσο κι αν «εφευρίσκουν» ξανά τον εαυτό τους, δύσκολα θα ανταγωνισθούν τις έξυπνες μηχανές στο μέλλον και πολλοί άνθρωποι αναμένεται να εγκαταλείψουν κάθε νοητική προσπάθεια να μαθαίνουν νέες δεξιότητες για να βρίσκουν δουλειά.

Η εξάρτηση από τη σύγχρονη τεχνολογία δημιουργεί έναν εθισμό που δεν αντιμετωπίζεται. Δεν είναι τσιγάρο, ποτό, ή ναρκωτικό που μπορείς να το σταματήσεις και με κάποιο τρόπο να λυτρωθείς. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που γίνεται αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας, χωρίς αυτό δεν μπορείς να κάνεις τίποτα , γιατί σταδιακά μπήκες όλο και πιο βαθιά και τώρα σε τραβάει κάτω, όπως η κινούμενη άμμος . Παρουσιάζονται λοιπόν , συμπτώματα στέρησης σε περίπτωση αδυναμίας πρόσβασης ή χρήσης, καθώς επίσης ένα συνεχές «τσεκάρισμα» των συσκευών για τους πιο εξαρτημένους χρήστες, που προκαλεί επίσης συμπτώματα κοινωνικής αποξένωσης, κατάθλιψης και άγχους

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Kaspersky, το 38% των καταναλωτών θα διέγραφαν τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης τους αν αυτό τους διασφάλιζε ότι τα δεδομένα τους θα παραμείνουν ιδιωτικά για το υπόλοιπο της ζωής τους. Επίσης το19% θα εγκατέλειπε το κινητό του για τον ίδιο λόγο.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, έκλεισε όλους τους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Αποφάσισα να το κάνω αυτό για ν’ ανανεωθώ, να έρθω πιο κοντά με ανθρώπους που μετράνε για μένα και όχι να είμαι συγκεντρωμένος σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω, που δεν έχουμε κάποια σχέση…».

Εκτιμώ ότι μέχρι το 2050, η ιδιωτικότητα θα είναι το πιο πολύτιμο αγαθό. Οι άνθρωποι θ’ αναζητούν λίγες στιγμές να κάνουν κάτι κρυφά, κάτι που θα ξέρουν μόνο οι ίδιοι.

«Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα, όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός του εαυτός, ο δε παρονομαστής είναι η ιδέα που έχει γι’ αυτόν. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής ( η ιδέα για τον εαυτό του) τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Όσο ο παρονομαστής αυξάνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν » (Λ. Τολστόι ).