Μικροί Οδυσσείς απέναντι στον ”Κύκλωπα” της απέναντι όχθης!!!..

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Μες στην παρατεταμένη παρακμή που βιώνουμε εμείς οι Έλληνες στα χρόνια της κρίσης, με τους ψευτοπροφήτες, τους Πλήθωνες, τους νεοραγιάδες και τους γενίτσαρους του πανεπιστημιακού κατεστημένου να μας πιπιλούν το μυαλό με την ηττοπαθή προπαγάνδα τους, κοντέψαμε να ξεχάσουμε το ποιοι είμαστε, από ποιους προγόνους καταγόμαστε και τι φορτίο πολύτιμο κουβαλάμε σαν παρακαταθήκη στα γονίδιά μας.

Κοντέψαμε να ξεχάσουμε ότι ζήσαμε στην Ελλάδα επί χιλιετίες, ότι δώσαμε νόημα στη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ δημιουργώντας ό,τι αξίζει στο είδος του και λαμπρύνοντας την ευδοκίμησή του με το τελευταίο sapiens της επινόησής μας, για να τον κάνουμε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Δημιουργού του.

Κοντέψαμε να ξεχάσουμε ότι μυρίσαμε πρώτοι τον αλμυρό χνώτο του Αιγαίου πριν από χιλιάδες χρόνια και ξεκινώντας απ’ αυτόν ”δαμάσαμε τη θάλασσα” στην ανθρώπινη ιστορία. Ότι με βατήρα τη Μακεδονία μας και στόχο να τσακίσουμε την περσική απειλή, φωτίσαμε με Ελλάδα την Οικουμένη. Ότι φτάσαμε την μακεδονική σάρισα ως τις Ινδίες, φυτέψαμε Αλεξάνδρειες στη διαδρομή και μεταφέραμε στα απρόσιτα ερέβη του ασιατικού κόσμου το μήνυμα του πολιτισμού της πατρίδας μας.

Μπολιάσαμε την ειδωλολατρεία μας με το απαύγασμα του χριστιανισμού και αλώσαμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με αυτόν και το πνεύμα μας. Εκχριστιανίσαμε αλλόθρησκους επιβουλείς και τους κάναμε μέρος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Φωτίσαμε με γνώση τους Άραβες και τους Φράγκους κατακτητές που μας λεηλάτησαν και βρήκαμε το κουράγιο να ξαναγεννηθούμε.

Μέχρι που ήρθε ο Οθωμανός ”Κύκλωπας”, ο κακός δαίμονας της ιστορίας μας και μας κράτησε κατακτημένους στον ζόφο της Τουρκοκρατίας για 400 ολόκληρα χρόνια, ώσπου να ξαναβρούμε την πνοή μέσα μας με την Ελληνική Επανάσταση, την Εθνική μας Παλιγγενεσία, και τους νικηφόρους Βαλκανικούς, που μας βοήθησαν να απελευθερώσουμε τα κατακτημένα απ’ τους Τούρκους εδάφη.

Σ’ όλο αυτό το διάστημα, ωστόσο – απ’ όταν ήμασταν θαμμένοι βαθιά στον οθωμανικό τάφο μέχρι και έναν αιώνα αργότερα – χάσαμε τα πολύτιμα πετράδια μας σε Ανατολή και σε Δύση. Χάσαμε την πορφύρα της αίγλης της βυζαντινής και τα αναμμένα καντήλια της Αγια- Σοφιάς στην Κωνσταντίνου Πόλη.

Χάσαμε την πνοή μας με την Μικρασιατική Καταστροφή, τις πατρίδες μας στην Μικρασία, την Αίγυπτο και τη Ρωσία. Σαν ανέλπιστο δώρο εξ ουρανού ήρθε αργότερα η αναλαμπή ανάτασης και ανάστασης με το ελληνολαβανικό Έπος, που άφησε όμως ανεκμετάλλευτη τη δόξα της Πίνδου και της Αντίστασης πίσω του, καθώς ξέσπασε Εμφύλιος μεταξύ μας.

Γεμάτοι πληγές απ’ τον αδελφοκτόνο σπαραγμό που γέμισε τις καρδιές μας με μίση και πάθη, αφήσαμε τον χρόνο να γοργοκυλήσει και να μας φτάσει στο μίζερο μεταπολιτευτικό μας παρόν, που μύρισε από νωρίς τη σαπίλα της διαπλοκής και της διαφθοράς μας.

Το τίμημα το πληρώσαμε με δέκα χρόνια κάθειρξη στα μνημόνια σε βάρος της τσέπης μας και 99 σε βάρος της ανεξαρτησίας μας και της εθνικής συνείδησής μας… Το δράμα της οικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας επιβαρύνθηκε με το μεταναστευτικό (το οποίο εργαλειοποιεί η Τουρκία σε βάρος μας για να μας αναγκάσει να αποδεχτούμε τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο) και την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με θέατρο της κρίσης τον Έβρο.

Το ανάγλυφο του άδικου που κατατρέχει την Ελλάδα σε σύγκριση με τους γείτονες εξ Ανατολών, που το κυοφορούν χρόνια τώρα σε βάρος μας ζητώντας την αφορμή να μας φάνε, το βιώνουμε κάθε μέρα στις ανατολικές ”άκρες” της, στα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία και στα ΒΑνατολικά μας στον Έβρο.

Απ’ την αντίπερα όχθη του ποταμού, το ”θεριό” – που έγινε ο κακός δαίμονας της ζωής μας – άνοιξε τη στρόφιγγα της μεταναστευτικής ροής κι απειλεί να γκρεμίσει τον φράχτη και να δρασκελίσει μαζί με χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες κατά δω μεριά ακυρώνοντας με τη δύναμη της πυγμής του Συνθήκες και συμφωνίες.

Κι εκεί που θα νόμιζε κάποιος πως είμαστε με την πλάτη στον τοίχο με απτά δείγματα εθνικής κατάρρευσης, μετά την αποσταθεροποίηση του άξονα νησιών – ενδοχώρας και τις κινήσεις αυτονόμησης του περιφερειάρχη Αιγαίου από το κεντρικό κράτος, ήρθε η καρδιά μας στον τόπο της κι αναθάρρησε από περηφάνια με τη στάση των ακριτών μας στον Έβρο.

Την ώρα που η τουρκική Στρατοφυλακή και οι παραστρατιωτικοί της Τουρκίας ωθούν απειλητικά τους χιλιάδες Αφροασιάτες (στην πλειοψηφία τους) λαθρομετανάστες και πρόσφυγες να περάσουν με βία τα σύνορά μας γκρεμίζοντας τον φράχτη της οριογραμμής, οι ακρίτες μας – ως γνήσιοι απόγονοι του Οδυσσέα – μετατρέπονται σε τσακάλια της ελληνικής όχθης.

Τσακάλια πολυμήχανα, που εξουδετερώνουν τα ”βέλη” του φορητού οπλισμού των ”Άλλων” με κινήσεις ισχύος αποτρεπτικές και δυναμικές, σε απάντηση εκείνων που θέλουν να κάμψουν το ηθικό τους, για να αφεθούν αφύλακτες οι κερκόπορτες στις εισόδους της Δυτικής Θράκης …

Ανάγλυφο το άδικο σε βάρος της Ελλάδας απ’ την μεριά του δόλιου γείτονα, ίδιο και απαράλλαχτο μ’ εκείνο που κατατρέχει τον ποιητή και τη μοίρα του, σε βαθμό που με κάνει να σκέπτομαι τον λόγο του Ελύτη, όταν μιλούσε για το δράμα του τόπου και το δράμα του ποιητή…

”… Η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ό,τι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους…”

Και εννοούσε τους ανθρώπους της δύναμης, της πυγμής, του χρήματος και της εξουσίας, που έπαιρναν αποφάσεις για μας χωρίς εμάς κι έβαζαν την πατρίδα μας – αν και άξιζε – στη γωνία, ενώ δικαιούνταν την πρωτοπορία…

Ωστόσο φαίνεται πως είμαστε αποφασισμένοι να μη μείνουμε άφωνοι στη γωνία αυτή τη φορά αποδεχόμενοι την αδικία σε βάρος μας και τα τετελεσμένα που σχεδιάζει η Τουρκία με θέατρο του υβριδικού πολέμου που μας κήρυξε τις δυο όχθες που μας χωρίζουν στον Έβρο.

Σε κάθε περίπτωση οι ακρίτες μας εκεί δείχνουν αποφασιστικότητα και ψυχραιμία απέναντι στις βολίδες, τα αβολίδωτα και τις προκλήσεις των λαθρομεταναστών από απέναντι.

– Οι βόμβες μολότοφ που μας στέλνουν απαντώνται με ρίψεις χημικών και βομβίδων κρότου λάμψης, λένε οι αστυνομικοί.

– Οι φωτιές που υψώνουν κατά μήκος του φράχτη σβήνονται με κανονάκια της πυροσβεστικής, μας διαβεβαιώνουν οι πυροσβέστες.

– Τα καπνογόνα και τα χημικά της τουρκικής Στρατοχωροφυλακής γυρνάνε σ’ αυτούς που τα έριξαν χάρη στην τουρμπίνα του μεγάλου μας ανεμιστήρα, λένε με νόημα οι Επιτελείς των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας.

– Η προωθημένη επιτήρηση των F16 στον Έβρο και τα νησιά φρενάρει τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν στα ηπειρωτικά και τα θαλάσσια σύνορά μας, λένε με σιγουριά οι αεροπόροι μας.

Όμως οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα των εκπροσώπων και των Τριών Όπλων μας, γιατί οι ”βαρδιάνοι” της Θράκης μάς αναφέρουν πως ”μόλις τρεις έσκασαν μύτη στην ελληνική όχθη” περνώντας απ’ το δουλεμπορικό πέρασμα που ”χαλάρωσε” λόγω μικρής πτώσης της στάθμης του ποταμού στο σημείο εκείνο.

Οι πανούργοι μικροί ”Οδυσσείς” του Στρατού Ξηράς και των ΜΑΤ, που ”περιπολούν απ’ τις θέσεις κάλυψης τύπου HESCO”, βρίσκονται σε ετοιμότητα νυχθημερόν – από κοινού με τους ”μηχανικάριους”, που τοποθετούν μπλοκ στη συνοριακή πύλη των Καστανιών – για να στείλουν μήνυμα αποφασιστικότητάς τους για την περιφρούρηση των συνόρων μας στον ”σουλτάνο” της απέναντι όχθης.

Πότε βάζοντας μπρος τον μεγάλο ανεμιστήρα με την τουρμπίνα του, για να διώξουν τα τοξικά προς την άλλη πλευρά που τους τα εκτοξεύει και πότε φροντίζοντας να αποκαθιστούν τις δολιοφθορές στην ”κορσεντίνα” του φράχτη στις Καστανιές (στο αγκαθωτό συρματόπλεγμα της πρώτης γραμμής), όπου αναβιώνουν οι σύγχρονες Θερμοπύλες.

Οι Θερμοπύλες της Ελλάδας και της Ευρώπης, που υψώνουν ανάχωμα αντίστασης στην εμπροσθοφυλακή των γυναικόπαιδων και των προσφύγων, οι οποίοι καταφθάνουν απ’ την Αδριανούπολη έχοντας πίσω τους – στην ουδέτερη ζώνη μεταξύ των συνοριακών πυλών του Παζάρκιουλε (όπου υπάρχει τουρκική λαϊκή και φυλάκιο της μεθορίου) και των Καστανιών του Έβρου – τους υποκινούμενους απ’ τον ”Κύκλωπα” (Ερντογάν) λαθρομετανάστες…