Λόγια του… πρωτοκόλλου!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Συνήθως στις εθνικές επετείους ζούμε το… άγχος ορισμένων να αποδείξουν ότι όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή! Οι εθνικοί μύθοι πρέπει να καταρριφθούν γιατί η ισχυροποίηση του πατριωτικού αισθήματος, μέσα ακόμη κι από την επιπρόσθετη τραγικότητα ή τη μαχητικότητα στην περιγραφή των γεγονότων ή τους όποιους συμβολισμούς που δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα, δίχως όμως να διαστρεβλώνουν, την ουσία, ενοχλεί βάναυσα τον διεθνιστικό “διαφωτισμό” τους.

Φέτος, εκτός από αυτή την ανάγκη, μας προέκυψε και η τήρηση του πρωτοκόλλου σε πολλά επίπεδα. Θεσμικά και μη! Από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας που παρακολούθησε την παρέλαση με τη συνοδεία του συντρόφου της, τον Τσίπρα που επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά το πόσο “αντισυμβατικά” αγενής μπορεί να γίνει, μέχρι την… επίπληξη προς αλυσίδα σούπερ μάρκετ που… τόλμησε να επιτρέψει να ακουστεί ο εθνικός ύμνος στους χώρους του.

Προφανώς και δεν θα καταστραφεί το σύμπαν από τη θεσμική παρέκκλιση της ΠτΔ, όμως όσοι τουλάχιστον δηλώνουν σταθερά τιμητές της τήρησης των κανόνων, ως μέσο αξιοπιστίας και ενίσχυσης της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς, δεν νοείται να κρίνουν με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Όσο απεχθείς είναι οι ανάλογες, ή και χειρότερες, παρεκκλίσεις του Αλέξη Τσίπρα, άλλο τόσο άσκοπες και παραπλανητικές είναι οι αντίστοιχες της ΠτΔ. Πόσο μάλλον που αποτελεί τον θεματοφύλακα της τυπικότητας και οφείλει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, από τα πιο μικρά και ασήμαντα έως τα πλέον σημαντικά.

Ο Τσίπρας, από την άλλη, με τη ανάρμοστη συμπεριφορά του απέδειξε ξανά ότι τα 4,5 χρόνια εξουσίας δεν επέδρασσαν θετικά στην αντίληψη του για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Η ικανοποίηση ενός περιορισμένου κοινού που αρέσκεται σε ακρότητες αντιμετωπίζοντας τη θεσμική ανυπακοή με όρους νεανικής αντίδρασης στις γονικές εντολές, απομακρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που σε αυτά τα ατοπήματα διακρίνει την ανωριμότητα ως κάκιστο εργαλείο πολιτικής διαχείρισης.

Το αποκορύφωμα βέβαια, των ημερών, ήταν η ενόχληση ορισμένων από την ανάκρουση του εθνικού ύμνου σε σούπερ μάρκετ. Γιατί δεν ζητήθηκε η άδεια από όσους μοιράζουν πιστοποιητικά “προοδευτικότητας”; Πώς τόλμησε μια ιδιωτική εταιρεία να αποφασίσει μόνη της, και μέσα στα πλαίσια του νόμου, για το τι θα πράξει μέσα στους δικούς της χώρους; Πόσο θράσος είχαν οι υπεύθυνοι που δεν επέλεξαν σε μια εθνική επέτειο και μάλιστα στα 200 χρόνια Παλιγγενεσίας κάτι πιο διασκεδαστικό ή πιο επαναστατικό από τον τόσο συνηθισμένο και χιλιοπαιγμένο εθνικό ύμνο;

Για να το πούμε με μια έκφραση του συρμού, ορισμένοι δεν την παλεύεται καθόλου! Δικαίωμα σας να πιστεύετε ό,τι θέλετε, να αγωνίζεστε για ό,τι θέλετε και να προσδοκάτε τον δικό σας πολιτικό παράδεισο, αλλά αυτή η εμμονή να επιβάλλεται με το ζόρι και στους υπόλοιπους τις δοξασίες ή το μένος για να τιμωρήστε όσους σας παρακούσουν αγγίζει τα όρια της ψυχοπαθολογίας. Χαλαρώστε λίγο κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός, αν δεν σας ενοχλεί κι αυτό οπότε να τον βάψουμε σε κάτι πιο παλ!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.