Ιδιωτικά Πανεπιστήμια

Γράφει ο Οδυσσέας Ματζιούνης, Φοιτητής

Όταν συζητιέται το παραπάνω θέμα, πολλές φορές παρατηρούνται ορισμένες παρεξηγήσεις. Συγκεκριμένα έχω παρατηρήσει ότι πολλοί πιστεύουν τα κάτωθι:

  • Ότι οι υπέρμαχοι της άρσης της απαγόρευσης των ιδιωτικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επιθυμούν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων.
  • Ότι είναι μια κίνηση που θα συμφέρει μόνο τους οικονομικά εύπορους συμπολίτες μας και θα είναι σε βάρος των οικονομικά αδύνατων.
  • Ότι θα οδηγήσει σε υποβάθμιση της εκπαίδευσης καθώς θα δίνει την δυνατότητα σε παιδιά τα οποία δεν πέρασαν με αξιοκρατικά κριτήρια (Πανελλήνιες) να φοιτήσουν σε Πανεπιστήμιο.
  • Η ύπαρξη τέτοιων ιδρυμάτων δεν θα βοηθήσει τη χώρα αλλά μόνο τους επενδυτές σε αυτά.

 

Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω γιατί όλες οι άνωθεν ανησυχίες είναι αβάσιμες:

  • Κανείς δεν προτείνει την πώληση παρόντων ιδρυμάτων, μόνο να επιτραπεί η ίδρυση καινούργιων από ιδιώτες επενδυτές μέσα στα πλαίσια του νόμου. Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε να γινεί κάτι τέτοιο καθώς τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν λειτουργούν ως Δημόσιες Επιχηρήσεις Κοινής Οφέλειας(ΔΕΚΟ) όπως είναι η ΔΕΗ και συνεπώς δεν έχουν πηγή κερδών την οποία να μπορεί να τα εκμεταλευτεί ιδιώτης. Επίσης οποιαδήποτε προσπάθεια θέσπισης διδάκτρων από τον τελευταίο θα οδηγούσε σε αποχώρηση ίσως και της πλειοψηφείας των φοιτητών λόγω οικονομικής αδυναμίας, κάτι που σημαίνει ότι το Πανεπιστήμιο θα έκλεινε λόγω έλλειψης εσόδων καθώς δεν θα υπήρχε κρατική χρηματοδότηση. Ίσως να μπορούσε να αντικαταστήσει τους Έλληνες σπουδαστές με ξένους αλλά αυτό θα χρειαζόταν τόσο μεγάλη αλλαγή στο προσωπικό και στη δομή του ιδρύματος που θα τον συνέφερε παραπάνω να φτιάξει Πανεπιστήμιο από την αρχή παρά να αγοράσει ένα και να ξαναπληρώσει για την αναδιαμόρφωσή του.
  • Λάθος! Οι οικονομικά εύποροι συμπολίτες μας έχουν την δυνατότητα φοίτησης σε ξένα ιδρύματα,(πολλά εκ των οποίων πολύ υψηλού κύρους) την οποία και χρησιμοποιούν. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ το 5.8% των Ελλήνων Φοιτητών σπουδάζουν στο εξωτερικό. Πολύ απλά η άρση της απαγόρευσης και η ενδεχόμενη ίδρυση τέτοιων σχολών απλά θα έφερνε κάποιους απο αυτούς πίσω και ενδεχομένως(εξαρτάται από την διαμόρφωση των διδάκτρων) θα έπερνε φοιτητές από τα δημόσια, κάτι που θα άνοιγε θέσεις για περισσότερους οικονομικά αδύναμους φοιτητές και θα επέτρεπε περισσότερη αφοσίωση Πανεπιστημιακών πόρων σε αυτούς.
  • Πρώτα θα πρέπει να αναρωτηθούμε τον λόγο ύπαρξης των εξετάσεων για εισαγωγή στα Πανεπιστήμια. Πολύ απλά οι θέσεις είναι περιορισμένες και συνεπώς πρέπει να συναγωνιστούν οι μαθητές μεταξύ τους για τις θέσεις. Η διαδικασία δεν γίνεται επειδή θεωρείται ότι πρέπει να πάρει κάποιος έναν συγκεκριμένο βαθμό για να εισαχθεί, αλλιώς οι βάσεις θα ήταν σταθερές κάθε χρόνο και ορισμένες από τις αρμόδιες αρχές. Δεν υφίσταται καμία Θεία Εντολή ότι όποιος δεν πέρασε στη σχολή επιλογής του δεν θα μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμα αυτής, απλά δεδομένου ότι το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να τους δεχθεί όλους παίρνει τους διαγωνιζόμενους που κέρδισαν τις θέσεις. Επιπλέον, υπάρχουν χιλιάδες παιδιά ανά την Ελλάδα, που μπορεί να λαμβάνουν 18 και 19 στα τρίμηνα αλλά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις εξετάσεις. Το αν κάποιος μπορεί να φοιτήσει μια σχολή φαίνεται με την πάροδο του χρόνου μέσα σε αυτήν, είτε το ίδρυμα είναι ιδιωτικό είτε είναι δημόσιο. Συνεπώς, η ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων όχι μόνο δεν μειώνει την αξιοκρατία αλλά την ενισχύει, αφού ανοίγει περισσότερες θέσεις για φοιτητές που θα μπορούσαν να ασκήσουν το επάγγελμα που θα ήθελαν να κάνουν, και οδηγεί σε αύξηση του επιστημονικού δυναμικού.
  • Το τελευταίο είναι στα σύνορα μεταξύ της προκατάληψης και της παράνοιας. Όταν ιδρύεται όχι μόνο ένα εκπαιδευτήριο αλλά οποιαδήποτε επιχείρηση ανοίγουν θέσεις εργασίας και έπενδύεται κεφάλαιο στην οικονομία. Η συγκεκριμένη επένδυση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα φέρει πίσω φοιτητές ή τουλάχιστον θα αποτρέψει πολλούς από το να φύγουν, κάτι που σημαίνει ότι παράλληλα η χώρα κερδίζει υποψήφιους επιστήμονες αλλά και χρήματα τα οποία θα ξοδεύονταν στο εξωτερικό(εννοίκιο, διαβίωση, δίδακτρα). Από αυτά το κράτος θα αποκομίσει φορολογικά έσοδα μέρος των οποίων θα πάει αναπόφευκτα και στην παιδεία(και συνεπώς στα δημόσια Πανεπιστήμιο) οδηγώντας στην υλικοτεχνική ενίσχυσή της.

Αυτά όσον αφορά τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Αν θέλουμε η Πατρίδα μας να αναπτυχθεί πρέπει να ξεφύγει από τα παραλογικά ιδεοληπτικά σύνδρομα που μαστίζουν τον τόπο μας και να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την λογική για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας και όχι να ενδίδουμε σε παραλογισμούς.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.