Πώς η ελληνική Αριστερά μετατρέπεται σε “ψεκασμένη” για τη επιβίωσή της…
Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
”Την Ειμαρμένην ουδ’ αν εις εκφύγει” (μ.τ.φ: Από το πεπρωμένο του δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς”) λέει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (5ος-4ος αι. π Χ) και την ίδια αποφθεγματική διαπίστωση κάνει και ο ήρωας του τραγικού ποιητή Σοφοκλή (5ος αι π Χ) ‘Οιδίπους Τύραννος’ κωδικοποιώντας τη μοίρα του ανθρώπου: ”Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”.
Το διασάλιπισμα εκείνων φτάνει στις μέρες μας, φευ!, όχι σαν θεμελιώδες υπαρξιακό ζήτημα με βάση σύγκρουσης τη διαπάλη του θείου και του ανθρώπινου νόμου ή τα θεμελιώδη υπαρξιακά ζητήματα που προκύπτουν απ’ τις συγκρουσιακές σχέσεις του κράτους με τον πολίτη και της κοινωνίας με το άτομο.
Φτάνει στις μέρες μας όχι για να εκφράσει την ανειρήνευτη αγωνία του ανθρώπου να καθορίσει και να ελέγξει τη μοίρα του ώστε να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, αλλά για να εκφράσει την αγωνία της Αριστεράς/Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, η οποία φυλλορροεί… προοδευτικά σε κάθε απόπειρα συμπόρευσης των κομμάτων της (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά. Κίνημα Δημοκρατίας), με ”μαγιά” τους εκλεγμένους προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα – Κασσελάκη – Φάμελλο και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ Βενιζέλο, Γεννηματά, Ανδρουλάκη, από την μετά ΓΑΠ εποχή ως σήμερα.
Συμπόρευσης αδιέξοδης, όπως αποδείχθηκε επανειλημμένα, γιατί η τάση για πολυδιάσπαση των στελεχών τους είναι μεγαλύτερη από εκείνην της υπαρξιακής αυτοσυντήρησης. Πολύ περισσότερο όταν μπαίνει στη μέσει ο αρχηγισμός – με κύριο ταυτισιακό πρότυπο τον Ανδρέα Παπανδρέου – τη στιγμή που δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με εκείνον λόγω μικρού πολιτικού αναστήματός τους…
Τα δεδομένα αυτά και άλλα πολλά οδήγησαν την ελληνική Αριστερά και Κεντροαριστερά σήμερα – πότε με φωνασκίες, ρητορικές υπερβολές, μικροκομματισμούς, λαϊκισμούς και μεγαλοστομίες και πότε πιο… αθόρυβα και συντεταγμένα – στο σημερινό τους κατάντημα.
Στο κατάντημα να μετατρέπονται σταδιακά (ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ) σε ”ψεκασμένη” προοδευτική ουρά, πιασμένη από τα μαλλιά της Καρυστιανού των Τεμπών και της ”ερμαφρόδιτης” Νεοδεξιάς στα δεξιά/ακροδεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Ουσιαστικά, στο σύνολό τους τα αριστερά/κεντροαριστερά κόμματα μένουν καθηλωμένα δημοσκοπικά τα τελευταία χρόνια, ανίκανα να εκμεταλλευτούν τη φθορά της κυβέρνησης, έστω κι αν συνεχίζουν να ανατροφοδοτούνται – ελέω Καρυστιανού – από το πνεύμα εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών, το οποίο ισοδυναμεί με τυμβωρυχία των 57 νεκρών στο προ διετίας σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Έτσι εξηγείται γιατί τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και του Κινήματος Δημοκρατίας είναι είτε στάσιμα είτε κινούνται πτωτικά στις δημοσκοπήσεις, καθώς αδυνατούν να βρουν ευήκοα ώτα στο εκλογικό σώμα όσο βάζουν προτεραιότητα το ”ποιος θα ρίξει τον Μητσοτάκη” και όχι το ”πώς θα διαμορφώσουν αξιόπιστο πρόγραμμα έγκυρης εναλλακτικής διακυβέρνησης, ώστε να δώσουν διέξοδο στα αδιέξοδα μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων”.
Όσο πελαγοδρομούν αυτά, εντωμεταξύ, η εξαίρεση στον κανόνα των βυθιζόμενων κομμάτων – η ”Πλεύση Ελευθερίας”, το μονοπρόσωπο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου – ζει και βασιλεύει φτάνοντας στη θέση της Αξιωματικής αντιπολίτευσης χάρη στην αλματώδη δημοσκοπική άνοδο των τελευταίων μηνών.
Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι η πρόεδρός του – όντας συνήγορος συγγενών θυμάτων των Τεμπών – παίζει θαυμάσια το παιχνίδι της εργαλειοποίησής τους, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι – με λόγια και πράξεις – η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξαπολύει πυρ ομαδόν (χάρη στη ρητορική της δεινότητα) στα ”ληγμένα” κόμματα εξουσίας της Αριστεράς/Κεντροαριστεράς οδηγώντας τα μαζικά στο περιθώριο ή την έξοδο, ώστε να συνεχίσει ανενόχλητη την έξαλλη οδήγησή της προς την… πρωθυπουργία.
Κι αν ακουγόταν αυτό ως ανέκδοτο ”χθες” που η ”Πλεύση Ελευθερίας” (του 4 και 5% μέχρι πρότινος) είχε σαν σήμα κατατεθέν τις καρδούλες τις οποίες έστελνε η Πρόεδρός της, όλα τα άλλαξε άρδην η μετεξέλιξη της σιδηροδρομικής τραγωδίας (28/2/’23), καθώς διαμορφώθηκαν εντωμεταξύ προϋποθέσεις για ”Κόμμα Τεμπών” (η συμβολή της Καρυστιανού σ’ αυτό ήταν καθοριστική) εκτινάζοντας στα ύψη τη δημοφιλία της αρχηγού της ”Πλεύσης” λόγω της σύγκρουσής της με το δικαστικό και πολιτικό σύστημα.
Σύγκρουσης που γέννησε τις λέξεις ”συγκάλυψη” και ”μπάζωμα”, με τις οποίες ετικετάριζε την κυβερνητική πολιτική και τους εκπροσώπους της η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εκπροσώπους που είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με τα έργα και τις ημέρες του υπουργείου Μεταφορών επί ημερών του πρώην υπουργού Κώστα Καραμανλή, ενώ παράλληλα προχωρούσε η προπαγανδιστική κατά της κυβέρνησης τακτική με πολιορκητικό κριό μια χαροκαμένη μάνα, τη Μαρία Καρυστιανού.
Τη μητέρα θύματος της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη και εκπρόσωπο πολλών συγγενών άλλων θυμάτων, η οποία κάλυψε με απόλυτη επιτυχία το αιτούμενο της επίκλησης στο συναίσθημα (για την προσέλκυση μαζών) μέσα από ογκώδη συλλαλητήρια ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό και εκδηλώσεις με ομιλήτρια την ίδια σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και πρόταγμα το συγκινησιακά φορτισμένο ”Δεν έχω οξυγόνο” και το ”Μόνος Στόχος του Συλλόγου των Θυμάτων των Τεμπών είναι η ΔΙΚΑΙΩΣΗ των αδικοχαμένων ψυχών και η αποκάλυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ”.
Συνθήματα αλήθειας σε ρόλο… ”καμουφλάζ”, όπως αποδείχθηκε, γιατί πίσω απ’ αυτά και τη συμβολοποίησή τους στο πρόσωπο της Καρυστιανού στοιχίστηκαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και της Νεοδεξιάς των ”ψεκασμένων” του ”ξυλολίου” – ως αιτίας ανάφλεξης της πυρόσφαιρας – με προλαλήσαντα γι’ αυτό τον Πρόεδρο της ”Ελληνικής Λύσης” ο οποίος δεν το πέταξε τυχαία σε μια απ’ τις τηλεοπτικές εκπομπές του.
Κι αυτό γιατί αποδείχθηκε γρήγορα ότι πρόδηλη στόχευση του Κυριάκου Βελόπουλου (για ψηφοθηρικούς, φυσικά, λόγους) ήταν η σπίλωση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού ως ενεχόμενους σε υπόθεση εμπορίας λαθραίων καυσίμων…)!!!
Προς επιβεβαίωση των λεγομένων του μάλιστα, ήρθε η δήλωση Λακαφώση (ειδικός πραγματογνώμονας οικογενειών): ”Μετά από 9 μήνες ανακαλύπτουμε ότι έχει βρεθεί ξυλόλιο και τολουόλιο πάνω στις λαμαρίνες στην πρώτη φορτάμαξα, στα ξύλα πάνω στις πρώτες δύο φορτάμαξες και σε ένα σημείο της τέταρτης και έξι διαφορετικά σημεία με ξυλόλιο και τολουόλιο στο μπροστινό μέρος της εμπορικής αμαξοστοιχίας”, για να αποδειχθεί στη συνέχεια ότι γύρω από την υπόθεση των Τεμπών στήθηκε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες στην Ιστορία της χώρας.
Και η αρχή έγινε (μετά την πρώτη αποκάλυψη ότι ο εν λόγω… ”ειδικός” είχε αποκρύψει τα μη συμφέροντα στους συμπλέοντες με την Καρυστιανού και τους συμβουλάτορές της συμπεράσματα του Βρετανού εμπειρογνώμονα-συμβούλου του χαροκαμένου Πλακιά και των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Γάνδης για την πυρόσφαιρα των Τεμπών) με μια δεύτερη αποκάλυψη.
Αυτήν που λέει ότι ο… ”εμπειρογνώμονας” Λακαφώσης (τον οποίο ο πατέρας Πλακιάς κατηγόρησε ότι κάνει αντιποίηση επαγγέλματος, γιατί είναι ασφαλισμένος στο Ταμείο Δημοσιογράφων) είναι στην πραγματικότητα μηχανολόγος-αεροναυπηγός μηχανικός και δεν είναι εγγεγραμμένος στο ΤΕΕ, άρα δεν έχει δικαίωμα υπογραφής μηχανικού, πολύ περισσότερο ειδικού εμπειρογνώμονα…
Όσο για τον Βασίλη Κοκοτσάκη (”Τεχνικό Σύμβουλο Συγγενών θυμάτων και τραυματιών των Τεμπών και Δικαστικό Πραγματογνώμονα σε θέματα Πυρκαϊών- Εμπρησμών”, όπως τον παρουσίασαν οι συνοδοιπόροι της Αριστεράς (του κλίματος Καρυστιανού) – ο οποίος καταγγέλλει σήμερα την ΕΛ.ΑΣ για έλλειψη απαντήσεων σε τεχνικές εκθέσεις (μάλλον γιατί έπεσε βαριά στον ίδιο και την ομάδα του η δήλωσή της για το αδιαπραγμάτευτο της γνησιότητας των 3 βίντεο για τα Τέμπη) – δεν έχει καν πτυχίο εμπειρογνώμονα…
Ουσιαστικά τόσο ο Λακαφώσης, όσο και ο Κοκοτσάκης (τους οποίους υπερασπίζονταν με υπερβάλλοντα ζήλο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) είναι υπάλληλοι του δημοσίου και κάνουν τους εμπειρογνώμονες χωρίς πτυχίο, γι’ αυτό και ο εφέτης ανακριτής Λάρισας Σωτήρης Μπακαῒμης έκανε δεκτό το αίτημα του πατέρα των αδικοχαμένων διδύμων Νίκου Πλακιά για την (αν)επάρκεια Λακαφώση – Κοκοτσάκη στις 2 Απριλίου 2025…
Όσον αφορά, τώρα, έναν καινούργιο που αυτοπροσδιορίζεται ως ”ειδικός” (βλ. Φεντερίκο Καράσκο… ”Ιταλός ειδικός”, απόφοιτος του τμήματος Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών, άριστος γνώστης της ελληνικής και ενεργός στα social media από τα υβριστικά post κατά του πρωθυπουργού) – ο οποίος, μάλιστα, έγινε η τελευταία ελπίδα της Αριστεράς στο αφήγημα περί Τεμπών αμφισβητώντας τη γνησιότητα των βίντεο – η ΕΛΑΣ έδωσε άμεσα και σ’ αυτόν αποστομωτική απάντηση:
” Δεν υπάρχει πιθανότητα παραποίησης στα βίντεο από τα Τέμπη – Οποιαδήποτε αντίθετη αναφορά σκοπεύει σε αποπροσανατολισμό”.
Όλα αυτά φυσικά εξηγούν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια των αριστερών ή κεντροαριστερών ψηφοφόρων προς την αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι είχε περάσει η προπαγάνδα τους ευρέως ότι η κυβέρνηση συγκάλυψε το ”έγκλημα”.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, και αυτοί ακόμα που αποστρέφονται την κυβερνώσα ΝΔ και τον αρχηγό της και πρωθυπουργό της Ελλάδας Κυριάκο Μητσοτάκη (μέσα σ’ αυτούς και ”γενίτσαροι” της ”ψεκασμένης” Νεοδεξιάς από τις ”ουρές” των ΑΝΕΛ του Καμμένου), πιστεύουν στην ανεπάρκεια των ηγεσιών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, εξαιρουμένης της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Ο λόγος – πέραν των όσων προείπαμε – είναι ότι η πρόεδρος της ”Πλεύσης Ελευθερίας” κάνει την πιο ουσιαστική αντιπολίτευση (κατά τους ψηφοφόρους). Το παίζει… ”αντισυστημική”, ξεκάθαρα (αν και μεγαλοδικηγόρος με σπουδές στη Σορβόννη και το Κολούμπια, προερχόμενη απ’ το ”σύστημα” της κυβερνώσας Αριστεράς του Τσίπρα), και εμφανίζεται ως… Ζορό εκδικητής και τιμωρός ο οποίος υπόσχεται να βάλει φυλακή (έπεα πτερόεντα, φυσικά, όλα αυτά) ακόμα και τον… Μητσοτάκη!!!
Κι όσο το ”παίζει” αντισυστημική η δραχμήστρια (με μόνιμο πλαίσιο, ασφαλώς, τη διαρκή ανάδειξη του ζητήματος των Τεμπών), θα έλκει τους ευεπίφορους φερέλπιδες ”επαναστάτες” που ψάχνουν αφορμή να ξανατιμωρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει την τάση να αμοιβαδοποιείται απ’ το 2015 σε πολλές συνιστώσες τύπου ΛΑΕ, του κόμματος του πρώτου αποσκιρτήσαντα Παναγιώτη Λαφαζάνη, ομοϊδεάτη της Κωνσταντοπούλου.
Της βασικής πολιτικής αντιπάλου του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία – παραγκωνίζοντας το ΠΑΣΟΚ – κατέλαβε ήδη (δημοσκοπικά) τη θέση της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και προβάλλει ως… αντίπαλο δέος της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας (που προηγείται με μεγάλη διαφορά), αν και δεν έχει ούτε πρόγραμμα ούτε ικανά στελέχη που μπορούν να στηρίξουν ένα προγραμματικό λόγο αξιώσεων για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας…
