Η µεταφυσική της καταναλωτικής καινοτομίας

Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας, 
Καθηγητής φιλοσοφιας της τέχνης, Ποιητής , εικαστικός

Οι γαλλικές εκλογές πλησιάζουν. Σε ενα περίπου χρονο οι Γάλλοι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν για πρόεδρο στην χώρα τους.

Αυτήν την φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Η Λε Πεν προηγείται κι ο Μακρον είναι μεταξύ δεύτερης και τρίτης θέσης. Όλοι πιστεύουν οτι στον δεύτερο γύρο θα υπάρξει και παλι το γνώριμο αντι-ΛεΠεν μέτωπο κι ο Μακρόν θα ‘ναι και παλι νικητής.

Η σταθερή εκλογική μείωση κομμάτων όπως αυτό των Ρεπουµπλικανών και των Σοσιαλιστών συνεχίζεται. Αυτό όμως που πολλοί ξεχνούν είναι οτι στις προηγούμενες εκλογές ουσιαστικά οι Γάλλοι δεν ψήφισαν. Το περίπου 15% που ψήφισε δεν είναι ούτε το ¼ του εκλογικού σώµατος. Παραιτήθηκαν του δικαιώµατός τους.

Γιατί αυτό; Πρώτον, απογοητεύτηκαν από τις δυνατότητές τους να επέµβουν στην πολιτική διαµόρφωση των εξελίξεων. Σε συνδυασµό µάλιστα µε τη χαµηλή επίδοση προσδοκίας που έδειξε η Λεπέν (δεν στάθηκε ικανή αντίπαλος δείχνοντας τεράστια πολιτική ανωριµότητα και ιδεολογικές εµµονές εκ δεξιών), οι Γάλλοι πολίτες αντιλήφθηκαν ότι παγκοσµίως δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.

Μετά το οριστικό τέλος των ιδεολογιών (µε την ήδη γνωστή µορφή τους) η παγκοσµιοποίηση, κοντολογίς η νίκη της τεχνικής πατρίδας είναι µονόδροµος. Παράλληλα, ο Μακρόν κατάφερε να επιβάλει την εικόνα του «νέου» παρότι ο ίδιος συµµετείχε ως υπουργός Οικονοµικών στην αποτυχία του «παλαιού» (της κυβέρνησης Ολάντ). Αυτή η απόλυτη «µοναρχική», «ηγεµονική» θέση του Μακρόν δεν θα ‘ναι σ’ αυτες τις νέες εκλογές στρωµένη µε ροδοπέταλα.

Παρά την εντυπωσιακή προσομοίωση του ως Γκωλικος πλέον πολιτικός, αλλά και την αλλαγή της στάσης του ως προς τους ισλαμιστές ψηφίζοντας το νομοσχέδιο περι separatism, δηλαδή εναντίον του πολιτικού (κι οχι του θρησκευτικου) ισλαμ στην Γαλλία ,εν τούτοις, η θέση του για τον κώδικα εργασίας, ο οποίος και δίνει πολύ µεγάλα δικαιώµατα στους επιχειρηµατίες και τις επιχειρήσεις, µειώνοντας ταυτόχρονα εντυπωσιακά αυτά των εργαζοµένων, συνεχίζει να τον εμφανίζει στα μάτια των Γάλλων ως τον πρόεδρο των πλουσίων.

Πώς θα περάσει τέτοιους φιλελεύθερους νόμους απο τα παραδοσιακά σκληρά γαλλικά συνδικάτα; Ή κι αυτά θα αφεθούν στη µοιραία παντοκρατορία της παγκοσµιοποίησης; Θα φανεί η απάντηση πολύ γρήγορα, στις επόµενες εκλογές..

Επίσης, ο Μακρόν θεωρείται ο εκφραστής της µεταµοντέρνας απολίτικης αντίληψης που κυριαρχεί σήµερα παντού και που ως υποστηρικτές έχει ουσιαστικά τη γενιά του Facebook και του Twitter. Πρόκειται για την πρώτη τεχνολογική γενιά, η οποία λειτουργεί µέσα από τη «µεταφυσική» της καταναλωτικής καινοτοµίας και όχι µέσα από την παραδοσιακή πολιτική σκέψη και συνείδηση.

Ως πολίτες της «τεχνικής πατρίδας» αυτή η νέα γενιά, που παρασύρει µαζί της και πολλούς της παλαιότερης, δεν δεσµεύεται από παραδοσιακές εξαρτήσεις και ζει µέσα στο µίγµα της πολιτισµικής παγκοσµιοποίησης: ταύτιση εικονικού και πραγµατικού κόσµου, το ένα ζει µε το άλλο και αντιστρόφως.

Αυτή η συνέργεια της εικονικοπραγµατικής πατρίδας οδηγεί σε µία γενιά ψηφοφόρων που ψηφίζουν επιβιωτικά, συγκινησιακά, αδιάφορα, αποστασιοποιηµένα από συναισθηµατικές ρίζες. Γι’ αυτό την ίδια στιγµή που θα ψηφίσουν αυτό, αµέσως µετά θα ψηφίσουν το αντίθετο. Ζούµε την κυµατοειδή πολιτική που είναι βασικό στοιχείο της απολίτικης παγκοσµιοποιηµένης πραγµατικότητας. Κι ακόμη: το παλιό υψηλο ποσοστό αποχής των ψηφοφόρων θα παραμείνει το ίδιο η θα μικρύνει; Θα δούµε την συνέχεια.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.