Είναι ο κομμουνισμός ηλίθιε

Γράφει ο Αντώνης Μιχελόγγονας, Νομικός

Η κατάθεση του νέου αριστερού μνημονίου από την Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνηση ήταν ένα γεγονός με πολλές ενδιαφέρουσες πλευρές. Δεν είναι μόνο η πλήρης αντίθεση λόγων και έργων με την ψήφιση μέτρων που για κάποιους θα αποτελούσαν «κόκκινες γραμμές» ή «λόγους παραίτησης». Άλλωστε την υποκρισία και τα ψέματα τα έχουμε πλέον συνηθίσει. Δεν είναι μόνο η πλήρης υποχώρηση σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, αφού πρώτα περάσαμε μήνες δήθεν διαπραγμάτευσης, με τα τελικά αποτελέσματα να είναι χειρότερα από το σημείο έναρξης .

Το περιεχόμενο της νέας συμφωνίας καταρρίπτει (για άλλη μια φορά) τον ισχυρισμό πολλών (αριστερών και μη) ότι αυτή εδώ «δεν είναι η πραγματική αριστερά». Η παραδοχή αυτή φυσικά υποκρύπτει ότι υπάρχει μια άλλη αριστερά, καθαγιασμένη, αγνή και τέλεια, που ακόμα δεν την έχουμε δει και δεν πρέπει να τη σχετίζουμε με οτιδήποτε αρνητικό. Αντιθέτως οτιδήποτε αρνητικό πρέπει να διαχωρίζεται από την έννοια της αριστεράς και να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά. Με τον τρόπο αυτό εμμέσως όλα τα στραβά και αρνητικά αποδίδονται στη δεξιά ή στο κέντρο, ποτέ όμως στην αγία αριστερά που δεν έχουμε δει ακόμα. Η άποψη αυτή έχει αποδειχθεί πολλάκις λανθασμένη, και τώρα διαψεύδεται για άλλη μια φορά.

Το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, μετά την “υπερήφανη διαπραγμάτευση” του 2015 και το “παράλληλο πρόγραμμα” του 2016, είναι “τα αντίμετρα”. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ορντινάντσα του υπερασπίζονται τη νέα συμφωνία προσπαθώντας να προβάλλουν τα δήθεν «αντίμετρα» (αυτά που συμφωνήθηκε να εφαρμοστούν από το 2019 αν μέχρι τότε έχουν πιαστεί οι στόχοι) ως αντιστάθμισμα των μέτρων  (που θα εφαρμοστούν ήδη από φέτος για να πιαστούν οι στόχοι και να έρθουν το 2019 τα αντίμετρα). Ισχυρίζονται εν ολίγοις ότι με τα αντίμετρα η ωφέλεια για την οικονομία θα είναι μεγαλύτερη από τις συνέπειες των μέτρων, συνεπώς η συμφωνία είναι καλή, όπως έδειχνε και το χαρακτηριστικό γράφημα στην ΕΡΤ!  Το πιο πολυδιαφημισμένο και ενδεικτικό από τα αντίμετρα είναι τα “δωρεάν γεύματα στα σχολεία”. Ακούσαμε πολλούς κυβερνητικούς βουλευτές να υπερηφανεύοντα και να κομπάζουν για τη σπουδαιότητα του επιτεύγματος τους.  Πρόκειται για μια ειλικρινή παραδοχή του πόσο βαθιά κομμουνιστές είναι.

Δεν είναι το μέτρο της διανομής αυτό καθεαυτό που προβληματίζει. Στο κάτω-κάτω είναι δεδομένο πως τα παιδιά τις ώρες του σχολείου έχουν διατροφικές ανάγκες, και είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει κρίση η παροχή ενός μικρού γεύματος από το σχολείο σε κάθε περίπτωση δεν είναι κάτι μείζον ούτε κάτι κακό. Ήδη από το 2012 έχει ξεκινήσει η διανομή γάλακτος και φρούτων στους μαθητές, τώρα απλά θα επεκταθεί σε κάτι περισσότερο.

Το πρόβλημα αφορά το συνολικό πακέτο της συμφωνίας και συγκεκριμένα το συνδυασμό της διανομής ως αντίμετρου με τα μέτρα που θα έρθουν. Να υπενθυμίσουμε πως η λογική είναι ότι τα αντίμετρα θα εφαρμοστούν για να ισορροπήσει η βλάβη από την εφαρμογή των μέτρων. Η νέα συμφωνία προβλέπει για άλλη μια φορά πολιτικές υπερφορολογησης των πολιτών με τη δραματική μείωση του αφορολογήτου  (κύριε Τσακαλωτε;) και την κατάργηση φοροαπαλλαγών. Από τη μια δηλαδή το εισόδημα των οικονομικά ενεργών πολιτών θα δεχθεί μια ανηλεή επίθεση το επόμενο χρονικό διάστημα, με φορολόγηση εισοδημάτων ακόμα και χαμηλότερων των 500 ευρώ μηνιαίως και αναλογική επιβάρυνση των υψηλότερων, από την άλλη ο κος Μπαλαούρας και η κα Φωτίου πανηγυρίζουν που τα παιδιά των πολιτών αυτών θα λαμβάνουν κάθε μέρα ένα κολατσιό από το σχολείο.

Από τη μια στερούν από τον εργαζόμενο το κέρδος της εργασίας του και από την άλλη δίνουν ωςν ατιστάθμισμα μια δυσανάλογη παροχή σε είδος. Τιμωρούν το φορολογούμενο αν έχει μεγαλύτερα εισοδήματα, διατείνονται όμως ότι σε αντιστάθμισμα παρέχουν στα παιδιά του μια ελάχιστη τροφή για όσο είναι στο σχολείο. Εν ολίγοις εξασφαλίζουν στο φορολογούμενο μια παροχή για τα ελάχιστα και αναγκαία,  η οποία είναι ίση και κοινή για όλους, και την ίδια στιγμή προσπαθούν να του πάρουν οτιδήποτε περισσεύει από τα εισοδήματα του. Και την ίδια στιγμή δεν κάνουν καμία κίνηση να περιορίσουν το δημόσιο και την κρατική σπατάλη ή να προσελκύσουν επενδύσεις για δημιουργία θέσεων εργασίας. Αν αυτό δεν είναι κομμουνισμός τότε τι είναι;

Το αντίμετρο των δωρεάν γευμάτων φυσικά είναι μόνο ένα από τα πολλά ζητήματα που παρουσιάζονται στη νέα συμφωνία. Και σίγουρα δεν είναι το μεγαλύτερο. Θίγεται όμως αφενός γιατί είναι αντιπροσωπευτικό του τρόπου που κινούνται ιδεολογικά, αφετέρου γιατί οι ίδιοι επέλεξαν να το τονίσουν και να το προβάλλουν. Δεν τους επιβλήθηκε ούτε προέκυψε εξ’ ανάγκης. Αποτελούσε ιδεολογική τους επιλογή να υπερφορολογήσουν το σύνολο ουσιαστικά των πολιτών και να τους προσφέρουν σαν αντιστάθμισμα μια ελάχιστη, κοινή και αναγκαία για όλους παροχή. Για αυτό υπερηφανεύονται και για αυτό κρίνονται.

Δυστυχώς λοιπόν για όσους ισχυρίζονται το αντίθετο, η πραγματική αριστερά είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε. Αυτή είναι, δεν υπάρχει άλλη. Υπερφορολόγηση, επίθεση στον πλούτο και όσους τον δημιουργούν, αναδιανομή, εξωτισμός προς τα κάτω. Σε αυτό πιστεύουν και ακριβώς αυτό εφαρμόζουν.

 Δε θέλουν επενδύσεις και επιχειρηματικότητα αλλά μεγέθυνση του Δημοσίου. Δε θέλουν χαμηλή φορολογία αλλά θέλουν παροχές.

Δε θέλουν αξιοκρατία και αξιοποίηση αλλά εξισωτισμο και στασιμότητα. Ίσως αν δεν ήταν η κρίση και οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες να ήταν απλά οι παροχές τους υψηλότερες, η στρατηγική των πολιτικών τους όμως πάντα είναι η ίδια. Υψηλή φορολογία και αναδιανομή προς τα κάτω. Αυτά πιστεύουν, αυτή είναι η ιδεολογία τους. Και είναι η αριστερά, η πραγματική αριστερά.