Είναι ο Χαβιέ Μίλει ένας φιλελεύθερος επαναστάτης;
Γράφει ο Γιάννος Τσαλαβούτας
Προ ολίγων ημερών, ενα ιστορικό γεγονός έλαβε χώρα στην Αργεντινή, όχι μόνο για τον κλασικό φιλελευθερισμό-αναρχοκαπιταλισμό, αλλά για την πολιτική ιστορία. Ο Χαβιέ Μίλει, αυτοαποκαλούμενος ως αναρχοκαπιταλιστής, εκλέχθηκε για πρώτη φορά ως πρόεδρος στα παγκόσμια χρονικά ενός κράτους.
Ο λαός της Αργεντινής, κατόπιν πολλών δεκαετιών κρατισμού,Περονισμού και σοσιαλιστικής κτηνωδίας, επέλεξε μια συθέμελη αλλαγή προς την ελευθερία, εκλέγοντας τον Χαβιέ Μίλει με προβάθισμα εκατομμυρίων ψήφων έναντι του Περονιστή αντιπάλου του.
Η Αργεντινή μαστίζεται από καλπάζοντα πληθωρισμό της τάξης του 143% για το τρέχον έτος, σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, έχοντας μάλιστα τεράστιο ποσοστό δημοσίου χρέους επί του ΑΕΠ, καθώς και αυξανόμενη εγκληματικότητα
Οι Αργεντινοί επέλεξαν ,ως εκ τούτου, έναν δρόμο της ελεύθερης αγοράς, έναν δρόμο ελευθερίας προς την ευημερία και τη δικαιοσύνη.
Ενδέχεται ,μεταξύ άλλων, να δούμε να εφαρμόζονται πολιτικές που έλκουν την καταγωγή τους από την αυστριακή οικονομική σχολή και την σχολή του Σικάγο, λόγου χάρη ένα σύστημα κουπονιών για την εκπαίδευση με στόχο την ανταγωνιστικότητα, την προάσπιση του δικαιώματος της οπλοκατοχής, την κατάργηση της κεντρικής τράπεζας και τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις.
Η επερχόμενη κυβέρνηση του Μίλει θα είναι μια δοκιμασία, εάν καταφέρει να πιέσει για ένα ελευθεριακό πρόγραμμα, τότε περισσότεροι άνθρωποι θα συσπειρωθούν πίσω από τη σημαία του Gadsden (Don’t tread on me) και η Αργεντινή θα χρησιμεύσει ως φάρος ελευθερίας στη Λατινική Αμερική.
Σε πρακτικούς όρους,ο Μίλει είναι ένας «μιναρχικός» – ένας πιστός στο να γίνει το κράτος όσο το δυνατόν μικρότερο περιορίζοντας τις λειτουργίες του στην άμυνα και την επιβολή του νόμου.
Στο πλαίσιο της Λατινικής Αμερικής, είναι ο κληρονόμος των Chicago Boys του στρατηγού Πινοτσέτ, οι οποίοι απελευθέρωσαν την οικονομία της Χιλής κατά τη δεκαετία του 1970 και του ογδόντα με το όπλο, και του Domingo Cavallo, του νεοφιλελεύθερου Αργεντινού υπουργού Οικονομίας που δέσμευσε το πέσο στο δολάριο τη δεκαετία του ’90. Ωστόσο, άλλο είναι ένα πράγμα να υποστηρίζεις ριζοσπαστικές ιδέες ως οικονομικός σχολιαστής ή ως υποψήφιος διαμαρτυρίας. και κάτι άλλο είναι η εφαρμογή τους, ειδικά σε μια χώρα τόσο διχασμένη όπως η Αργεντινή.
Οι αρχές του είναι «ζωή, ελευθερία και ιδιοκτησία». Αντιτίθεται στις αμβλώσεις, προωθεί την ελεύθερη οπλοφορία, αρνείται την κλιματική αλλαγή, υπερασπίζεται το ατομικό δικαίωμα επιλογής φύλου, τον γάμο των ομοφυλοφίλων και τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
Τα εμπόδια που αντιμετωπίζει o Μίλει είναι τρομερά. Έχοντας αποκλείσει το ενδεχόμενο να εφαρμόσει τις πολιτικές του με προεδρικό διάταγμα, θα πρέπει να τις περάσει από το διώροφο νομοθετικό σώμα, όπου κυριαρχούν τα κόμματα της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς.
Με όπλο τις απελευθερωμένες δυνάμεις του ατόμου ως οικονομικού δρώντος. Ο Μιλέι ανταποκρίνεται απόλυτα στα χαρακτηριστικά μιας χαρισματικής ηγεσίας που περι-έγραψε ο Μαξ Βέμπερ: μια δηλαδή «εξαιρετική ικανότητα έμπνευσης των άλλων με το όραμα ή τον στόχο του». Κάποιοι τον περιγράφουν σαν τον Μέσσι της πολιτικής ζωής της Αργεντινής. Κάποιος που θα μπορούσε ίσως να εμπνεύσει ένα ολόκληρο έθνος προς την σωστή κατεύθυνση. Κι αυτό μπορεί να του δώσει τη δυνατότητα να ηγηθεί μιας παγκόσμιας, πραγματικά νεοφιλελεύθερης ανατροπής.