Αρβανίτες: Οι γνωστοί-άγνωστοι της ελληνικής ιστορίας

Γράφει ο Αριστοτέλης Παλαιολόγος, ιδιωτικός υπάλληλος

Ο τίτλος είναι δηλωτικός για αυτή την πληθυσμιακή ομάδα που όλοι έχουν ακούσει, όλοι ξέρουν λίγο-πολύ κάποια σκόρπια πράγματα , άλλοτε σαν στερεότυπα άλλοτε πραγματικά, αλλά ελάχιστοι έχουν μελετήσει σοβαρά την ιστορία της , και την όποια συνεισφορά της στην νεότερη ιστορία μας. Το άρθρο είναι φυσικά μια συνοπτική προσέγγιση του θέματος ,όχι μόνο μέσα από ένα στενό ιστορικό ή γλωσσολογικό πλαίσιο αλλά μέσα από τους τεράστιους φακούς της εθνολογίας, αν και ένα ιστορικό άρθρο όπως και να το κάνεις εκ των πραγμάτων είναι περιορισμένο και ένα τέτοιο θέμα προφανώς και δεν εξαντλείται εδώ .

Γενικά, κάθε φορά τέτοιες ημέρες  πολύς  λόγος γίνεται  σχετικά   με τους Αρβανίτες ή αλβανόφωνους αγωνιστές του 1821 . Η συζήτηση αυτή ξεκινάει  βασικά από διόλου ευγενή κίνητρα και πάντα με γνώμονα την νομιμοποίηση κάποιων είτε αριστερίστικων ιδεοληψιών, κυρίως, οι οποίες έχουν ως βάση τους την αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας και τον εθνομηδενισμό είτε από την αντίθετη κατεύθυνση χρησιμοποιώντας μία αυθαίρετη ευσεβοποθίστικη τάση η οποία βασίζεται σε προπαγανδιστικά υπερεθνοκεντρικά κηρύγματα, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η αυθαιρεσία και η διαστρέβλωση στην εξέταση των ιστορικών δεδομένων.

Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά λοιπόν.

Κατά την διάρκεια του 11ου αιώνος ήδη αλλά περισσότερο από τον 14ο αιώνα και μετά άρχισαν αθρόες μεταναστεύσεις αλβανικών φύλων από την κεντρο-νότια Αλβανία προς διάφορες κατευθύνσεις . Ένα ρεύμα αυτών κατευθύνθηκε κατά τον 14ο αιώνα προς την Θεσσαλία αρχικά και μετά απλώθηκε στην υπόλοιπη νότια Ελλάδα .Άλλοι κατέληξαν στην Ήπειρο και Αιτωλία .Συνήθως έρχονταν προς τον ελλαδικό χώρο κατόπιν προσκλήσεων από διάφορους τοπικούς δεσπότες της περιοχής όπως, επί ηγεμονίας των Ιταλών Ατσαγιόλι και άλλων Φράγκων ηγεμόνων κατά τον 14ο -15ο αιώνα στην περιοχή της Αττικο-βοιωτίας προς ενίσχυση του πληθυσμιακού στοιχείου ,του Θεόδωρου Παλαιολόγου αρχές του 15ουαιώνα στην Πελοπόννησο κ.λ.π πάλι για να ενισχύσει με αυτές τις ομάδες και τον πληθυσμό αλλά και την αγροτική και αμυντική δραστηριότητα. Πρέπει να πούμε όμως ότι  οι περιοχές στις οποίες κατέβαιναν δεν ήταν πάντα υπο παρακμή αλλά συνέβαινε και το αντίθετο, όπως φράγκικες πηγές αναφέρουν.

Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι πολλά πρώϊμα αρβανιτοχώρια έγιναν και σε στρατηγικές διαβάσεις της εποχής(τα Δερβένια επι Τουρκοκρατίας) και του χώρου όπως αυτά της βορειοδυτικής Αττικής ή της Ανατολικής Κορινθίας και γενικά σε μέρη που από την Φραγκοκρατία και μετά απέκτησαν μια στρατιωτική αξία . Όπως συνάγεται από τις διάφορες εισχωρήσεις αυτών στον νότιο ελλαδικό χώρο και τις μετακινήσεις τους αυτοί πρέπει να ήταν ένα ικανό ποσοστό του πληθυσμού του νότιου ελλαδικού χώρου τότε αλλά όχι τόσο ώστε ν’ ανατρέψουν την εθνολογική δομή του τότε ελλαδικού πληθυσμού. Ο λόγος όμως που έγινε αυτό δεν είναι μόνο το αριθμητικό στοιχείο αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Ένας από αυτούς ήταν ότι αργότερα με την επιβολή της οθωμανικής κυριαρχίας, πολλοί από εκείνους εγκατέλειψαν την χώρα για άλλους προορισμούς ,όπως Σικελία και Καλαβρία (το ίδιο συνέβη και με τους Μανιάτες) , χωρίς βέβαια να αποκλείουμε και τις εσωτερικές τότε μετακινήσεις των φύλων αυτών και εντός του ελλαδικού χώρου αφού αποτελούσαν την κύρια στρατιωτική δύναμη των πολλών τοπικών δεσποτών είτε Φράγκων είτε Ελλήνων και διώκονταν πιο εύκολα από τους Τούρκους κατακτητές ,αν δεν εξισλαμίζονταν.

Προέλευση

Οι Αρβανίτες ή αλβανόφωνες πληθυσμιακές ομάδες  του ελλαδικού χώρου προήρχοντο από τις περιοχές της νότιας Αλβανίας αλλά και της Βορείου Ηπείρου. Το όνομά τους το πήραν διότι το κεντρικό σημείο εξόρμησής τους ήταν η περιοχή του όρους Άρβανον  και το όνομα Αλβανοί κυρίως το απέκτησαν χάρη των λογίων της μεσαιωνικής περιόδου από την  αρχαία πόλη της περιοχής που ήκμασε επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ονόμαζαν «Αλβανόπολις» (σημ. Ελβασάν) .Έτσι άρχισε να καθιερώνεται το όνομα «Αλβανίτης» με το οποίο συσχετίστηκε και το «Αρβανίτης» αφού σε αρκετούς λαούς εκείνοι ,τότε έδιναν ονόματα αρχαιοπρεπή που είχαν κάποια σύνδεση με τον τότε εκάστοτε γεωγραφικό χώρο. Πρώτα χρησιμοποίησε τον όρο η Άννα Κομνηνή με την «Αλεξιάδα» της τον 11o αιώνα .Οι ίδιοι οι Αλβανοί – Αρβανίτες είχαν αρχαϊκή φυλετική διαίρεση με βασική συλλογική μονάδα την φάρα – φατρία.

Μία άλλη εκδοχή είναι ότι το Αλ-, Ιλ-, Ελ ,Ηλ- σήμαινε για τους Έλληνες το υψηλόν. Εξ’ ου Άλπεις ,Ίλιον, Ήλιος κ.α. Εξ’ αυτού κιόλας ορεσίβια φύλα όχι μόνο στην δυτική βαλκανική ,αλλά και στον Καύκασο αλλά και στην Ιταλία απεκλήθησαν ,Αλ-βανοί ή θα  δούμε ίδιες ονομασίες (Αλβανία στην Κασπία Θάλασσα κ Άλβα Λόγγα στο αρχαίο Λάτιο). Αυτές οι ονομασίες παρέμειναν στο πέρασμα του χρόνου .

Αυτοί οι λαοί όμως (οι Αλβανοί της δυτικής βαλκανικής)ήταν ουσιαστικά τα απομεινάρια των νοτίου κέρατος των Ιλλυρικών φύλων που μέχρι και επί ρωμαϊκής περιόδου κυριαρχούσαν σε όλη την δυτική βαλκανική χερσόνησο.

Με την πάροδο των αιώνων μετά την ρωμαϊκή εποχή και παρά τις διάφορες προσμείξεις αυτά τα ορεινά φύλα διατήρησαν την δική τους κουλτούρα και ιδιοπροσωπία ,όντας απομονωμένα ,χωρίς όμως να αποφύγουν και την ευρύτερη πολιτισμική επίδραση του Βυζαντίου αφού και αυτά είχαν εκχριστιανισθεί πλέον και ανήκαν οργανικά στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η γλώσσα τους αν και καταγόμενη θεμελιακά από εκείνα τα ιλλυρικά φύλα ,όπως θεωρούν αρκετοί ιστορικοί και γλωσσολόγοι ,αφού άλλη αντίστοιχή της δεν έχει και μας είναι άγνωστη βασικά η ιλλυρική, είναι γεμάτη από λατινικά ,ελληνικά και λιγότερο σλαβικά στοιχεία .

Αυτοί οι Αρβανίτες λοιπόν που κατέβηκαν στον ελλαδικό χώρο ,αφού εν τω μεταξύ είχαν αλλάξει άρδην τα διοικητικά και πολιτικά δεδομένα στην  ευρύτερη περιοχή της Αλβανίας αλλά και όλου του δυτικού τμήματος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήταν μία μείξη νοτίων Αλβανών – Τόσκηδων με Έλληνες Βορειοηπειρώτες με χαρακτηριστικό τους στοιχείο την διγλωσσία διότι μιλούσαν και αρβανίτικα ως την καθημερινή γλώσσα, αλλά σαν γλώσσα επίσημη ,πολιτισμού ,θρησκείας και συναλλαγών είχαν την ελληνική. Τα αρβανίτικά λόγω της αλβανοκρατίας που υπήρχε στην περιοχή για πολλά χρόνια, μετά τον 13Ο αιώνα επεκτάθηκαν και σε ελληνικούς πληθυσμούς στις βόρειες ,ειδικά, περιοχές της Ηπείρου .Αλλά υπήρχε και το θέμα ότι η συγκεκριμένη γλώσσα ευνοείτο και από την γενικότερη πτώση του εκπαιδευτικού επιπέδου λόγω του ότι είναι φτωχή  και κατάλληλη για αγροτο-ποιμένες . Πάντως στις πηγές πολλές φορές οι όροι «Αρβανίτης» και «Τουρκαλβανός» (ο εξισλαμισμένος Αλβανός) ταυτίζονται .

Εγκατάσταση και ένταξη

Μεμειγμένοι ήρθαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο (να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι οι Τόσκηδες ,που είναι το κυρίαρχο φύλο στον  αλβανικό νότο, αρχαιόθεν είχαν δεχθεί τις πολιτισμικές ,φυλετικές και γλωσσικές επιδράσεις του ηπειρωτικού ελληνισμού) και όπου εγκαταστάθηκαν ήρθαν σε άμεση επαφή και πρόσμειξη με τους ντόπιους . Σε περιοχές που ήταν περισσότεροι ποσοτικά μετέδωσαν τα αρβανίτικα (νότια αλβανική διάλεκτος με πολλά αρχέγονα ελληνικά στοιχεία) κ στους γηγενείς ,ενώ όπου ήταν πιο λίγοι ,αυτά χάθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Στις πρώτες περιοχές ανήκουν η ορεινή Τριφυλία με τους περίφημους Ντρέδες, τα αρβανιτοχώρια της Δυτικής Αχαϊας και παλιότερα του Παναχαϊκού όρους, ,όλη η ανατολική Αργολίδα ,Αττικοβοιωτία, μεγάλο μέρος της Κορινθίας και άλλες περιοχές. Οι Σουλιώτες που είναι τυπικό δείγμα Αρβανιτών χαρακτηρίζονται από τον Κων. Παπαρηγόπουλο «ως κράμα εξελληνισμένων Αλβανών και Ελλήνων».

Δύο άλλα στοιχεία που συνηγόρησαν στην ελληνικότητά τους ήταν πρώτον, η έντονή σύνδεσή τους με την Ορθοδοξία  που ήταν βασικός ενοποιητικός παράγοντας σε καιρό που η θρησκεία έπαιζε εξέχοντα ρόλο στον ετεροπροσδιορισμό των πληθυσμών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και ήταν κάτι που ένωσε τους γηγενείς πληθυσμούς του ελλαδικού χώρου με τους νεοφερμένους Αρβανίτες και συντέλεσε εντόνως στην αφομοίωση των τελευταίων. Και δεύτερον και κυριότερο η συνείδησή τους που ήταν ουσιαστικά ελληνική-ρωμαίϊκη . Ήταν συστατικό μέρος του ρωμαίϊκου συνόλου και ήξεραν ότι πάνω από την φατρία τους αρχικά και μετέπειτα τον ιδιαίτερο τόπο που κατοικούσαν, ανήγαγαν την ρωμαίϊκη συνείδηση που σταδιακά ταυτίστηκε με την ελληνική. Έτσι ένιωθαν και γι’ αυτό η τουρκοκρατία ήταν ο αποφασιστικός αυτός παράγοντας που επέδρασε  άμεσα στην ελληνικότητά τους.

Ανθρωπολογικά και άλλα χαρακτηριστικά στοιχεία

Όλα τα παραπάνω δεδομένα επιβεβαιώνονται πανηγυρικά και από την ανθρωπολογική επιστήμη, τα πορίσματα της οποίας είναι αδιαμφισβήτητα και πιο απτά.

Το διναρικό φύλο είχε διεισδύσει στην δυτική βαλκανική με το ιστορικό όνομα των Ιλλυριών απο την περιοχή βόρεια του Καυκάσου ήδη πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια όπου και σταθεροποιήθηκε και την καθόρισε έκτοτε φυλετικά μέχρι τις εισβολές των Σλάβων. Οι Ιλλυριοί δεν ήταν Έλληνες ή συγγενή με τους Έλληνες φύλα όπως νομίζουν κάποιοι . Ήταν καθαρά ξένα φύλα με συγκεκριμένα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά και τα οποία είχαν ως νότιο σύνορό τους ανέκαθεν τον Γενούσο ποταμό (σημερινό Σκούμπη) , στην νότια Αλβανία. Ο ευρύτερος χώρος αυτός μέχρι και ένα μεγάλο μέρος της Ηπείρου ήταν πεδίο όπου οι προσμίξεις μεσογειακών Ελλήνων και διναρικών Ιλλυριών ήταν συχνές πέρα από τις καθαρά ιστορικές οριοθετήσεις των διαφόρων φύλων. Πράγμα το οποίο είδαμε και πιο πάνω . Οι Αρβανίτες ήταν τυπικά δείγματα αυτών των προσμίξεων.

Έτσι ,ο Κ. Στέφανος ήδη από το 1911 είχε επισημάνει ότι καμία αρβανίτικη κοινότητα στην Ελλάδα δεν είναι υπερβραχυκέφαλη (χαρακτηριστικό ανθρωπολογικό γνώρισμα των Αλβανών). Παντού ο μέσος κεφαλικός δείκτης κυμαινόταν μεταξύ 80 και 84, με ελαφρά μεν τάση των Αρβανιτών της Αργολίδος προς την υπερβραχυκεφαλία, αλλά με σοβαρότερη απόκλιση των Αρβανιτών της Αττικής ,της Εύβοιας και της Κορινθίας  προς την μεσοκεφαλία. Τα στοιχεία αυτά του κεφαλικού δείκτου, που μέτρησε ο Στέφανος, αρκετά ανόμοια μεταξύ τους ,δεν ήσαν όμως έξω από το φάσμα του ελληνικού κεφαλικού δείκτου.

Άλλωστε η πρόσφατη έρευνα του Θ. Πίτσιου στην Πελοπόννησο επιβεβαίωσε ότι οι εκεί Αρβανίτες , όχι μόνον δεν είναι φυλετικώς διναρικοί, αλλά ότι είναι πολύ «μεσογειακώτεροι» από τους Έλληνες της Ηπείρου.

Η ορθομετωπία ,ας πούμε, είναι γνήσιο χαρακτηριστικό της λεπτοφυούς Μεσογειακής φυλής και βλέπουμε να συναντάται μεταξύ των Αρβανιτών σε ποσοστό 90%, όσο δηλ. και στους λοιπούς Πελοποννησίους , ενώ στους Γκέγκες (βόρειοι Αλβανοί) σε ποσοστό κάτω του 40%. Αυτά και άλλα στοιχεία πείθουν ότι «δεν διαφέρουν οι Αρβανίτες από τους Έλληνες των γειτονικών τους χωριών». Γι’ αυτό και οι Φράγκοι δεν τους διέκριναν ούτε τότε από τους λοιπούς Έλληνες («είναι ένας μόνον λαός», έγραφαν) και τους ξεχώριζαν μόνο από την γλώσσα , αλλά και από την ροπή τους προς την στρατιωτική τέχνη( Μπίρης).

Αυτή η στρατιωτική ροπή των Αρβανιτών , που έκανε τους Φράγκους  να ταυτίζουν το όνομα «αρβανίτης» με το «στρατιώτης», υποδηλώνει μία ιδιαιτερότητα  στην ψυχική ιδιοσυγκρασία τους. Και είναι σήμερα γνωστή μία κάποια ιδιαιτερότητα στον ψυχικό χαρακτήρα των Αρβανιτών , που θεωρούνται αρκετά σκληροί, πείσμονες , και συμφεροντολόγοι. Ο Δ. Καμπούρογλους είχε από παλαιά επισημάνει αυτήν την διαφοροποίηση τους από τους άλλους Έλληνες, μολονότι δεχόταν ότι προήρχοντο από την Ήπειρο – και όχι από την Αλβανία ,όπως οι Τουρκαλβανοί (δηλ. οι εξισλαμισμένοι Αλβανοί). Αλλά και ο Κ. Μπίρης γράφει: «Όπως απέδειξαν με την πολεμική τους τέχνη οι Αρβανίτες , δεν τους έλειπε η ευφυϊα , η έλλειψη όμως ευστροφίας τους έκανε να είναι τραχείς στους τρόπους, επίμονοι και αγύριστοι» (το γνωστό «αγύριστο αρβανίτικο κεφάλι»).

Πολλά ονόματα δισύλλαβα, ή άλλα που τελειώνουν στις καταλήξεις , -έκας, έσης ,έζας,-όλιας-ούλιας , είναι καθαρά αρβανίτικα και μάλιστα παρατηρείται και το φαινόμενο που ενισχύει την ελληνικότητα τους ,ότι ,περίπου από τον 18Ο αιώνα και μετά ,έδιναν αρχαιοελληνικά ονόματα στα παιδιά τους δείχνοντας την ταύτισή τους με το έθνος των Ελλήνων. Η αδιαμφισβήτητη εθνική τους συνείδηση εκδηλώθηκε με το πέρασμα των χρόνων και επισφραγίσθηκε από το αίμα σπουδαίων αγωνιστών και οπλαρχηγών κατά την περίοδο της Εθνεγερσίας. Ο Οδ. Ανδρούτσος, ο Α. Μιαούλης και όλοι οι Υδραιοσπετσιώτες ,ο Πλαπούτας , οι Μποτσαραίοι ,οι Τσαβελαίοι, ο Κριεζώτης και πολλοί  άλλοι Αρβανίτες πολέμησαν «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

 Ενδεικτική βιβλιογραφία:
“Η Καταγωγή των Ελλήνων, του Δ. Δημοπούλου” ,εκδ. “Ελεύθερη Σκέψις”

“ΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ ΟΔΗΓΟΣ”, του Γ. Γεωργαλά, εκδ. “Ερωδιός”

Μπίρης, Κώστας. Αρβανίτες, οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού, η ιστορία των Ελλήνων Αρβανιτών,

“ANΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ” ,του Θ.Κ ΠΙΤΣΙΟΣ, εκδ. Βιβλιοθήκη Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος

5 σκέψεις σχετικά με το “Αρβανίτες: Οι γνωστοί-άγνωστοι της ελληνικής ιστορίας

  • 09/10/2018, 01:12
    Permalink

    https://www.youtube.com/watch?v=8aK8Lf9Zrco

    Ας δούμε την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
    που συνέβη τον Αύγουστο του 1943 στο Φανάρι Πρεβέζης,
    στο βόρειο τμημα του νομού δηλαδή
    από Αλβανούς και Γερμανούς της φονικής Μεραρχίας Εντελβαις.

    »»»Το 1943 είναι η χρονιά που η συγκρούσεις στην περιοχή της Τσαμουριάς γενικεύονται. Τμήματα ένοπλων Τσάμηδων πήραν μέρος στην εκκαθαριστική «επιχείρηση Αύγουστος» που διενήργησαν η γερμανική 1η Ορεινή Μεραρχία υπό τον Βάλτερ Στέτνερ και η ιταλική 2η Ομάδα Αλπινιστών Βάλλε υπό τιςοδικής σύνδεσης Παραμυθιάς – Πρέβεζας με την εκκαθάριση της περιοχής Μαργαρίτι – Πάργα – Αμμουδιά – Σκεπαστό – Γλυκή. Η διαταγή του Στέτνερ ήταν σαφής: «Βασικά όλοι οι ένοπλοι θα εκτελούνται επί τόπου. Χωριά από τα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί (…) θα καταστρέφονται και ο ανδρικός πληθυσμός τους θα εκτελείται. Κατά τ’ άλλα όλοι οι μάχιμοι άνδρες ηλικίας 16 έως 60 ετών θα συλλαμβάνονται και θα στέλνονται αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα. Ως όμηροι θα συλλαμβάνονται όλοι οι προύχοντες (ιερείς, δάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων).
    Μάλιστα σε σήμα του ο Γερμανός διοικητής επαίνεσε τα ένοπλα τσάμικα τμήματα γιατί «με τις γνώσεις τους για την περιοχή» είχαν «αποδείξει πλήρως την αξία τους στις αναγνωριστικές επιχειρήσεις» της Βέρμαχτ.»»’
    O χαφιεδισμός στο μεγαλείο του με λίγα λόγια.

    Ότι η επιδρομή στη κοιλάδα του Φαναρίου ,τον Αύγουστο του 1943
    έγινε από Αλβανοτσαμηδες ενόπλους και από τους Γερμανούς , φαίνεται από τα παρακάτω γερμανικά αρχεία .

    »»’Σε έγγραφο του ο Ρέμολντ προς τον Στέτνερ διαβεβαιώνει πως ο Νουρί Ντίνο «θα πετύχει με γερμανική υποστήριξη το στόχο του και θα επιβάλει ησυχία και τάξη, όπως τη θέλουμε»».

    Δηλαδή η Γερμανοί »υποστήριζαν»’-είχαν υποστηρικτικό ρόλο
    στις επιχειρήσεις που οι ίδιοι σχεδίασαν
    και οι Αλβανοτσάμηδες του Νουρί Ντίνο τελικά εκτέλεσαν-αποτελόντας την αιχμή του δόρατος των εκκαθαριστίκων επιχειρήσεων ,
    ώστε να »’επιβάλουν την ησυχία και τη τάξη»
    κάνοντας τη χάρη στα αφεντικά τους που τους υποσχότανε
    τη »’Μεγάλη Αλβανία»’ για χάρη της οποίας τόσα εγκλήματα γίνανε.

    Ας δούμε όμως τώρα μερικές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι στη περιοχή του Φαναρίου έγινε Εθνοκάθαρση.

    Μαρτυρίες
    Ελλήνων αριστερών
    Ελλήνων κατοχικών
    Ευρωπαίων του Ερυθρού Σταυρού
    και Γερμανών Ναζιστών,
    που αποδεικνύουν την εγκληματική συμπεριφορά της πλειοψηφείας των Αλβανοτσάμηδων στο πλευρό των ΝΑΖΙ το καλοκαίρι του 1943.

    A ] Πρώτη αναφορά…..
    Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση .
    »»Η κατάσταση των Eλλήνων …στο Φανάρι… ήταν πολύ σοβαρή.
    Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί ….. ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών.
    Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά.
    Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών….
    Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. »»

    Β ] Δεύτερη αναφορά….
    Μετά την Εθνοκάθαρση του Φαναρίου
    η ελληνική διοίκηση Ηπείρου έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον στρατηγό Λαντς στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων για τη δράση των Αλβανών της Τσαμουριάς ….
    »»Επέδραμον προ τινών ημερών στα χωριά του Φαναρίου εις μεγάλας ομάδας και επεδόθησαν εις την τέλεια λεηλασία οικιών και περουσιών των κατοίκων ,….,
    ομαδικώς δε εβιάσθησαν παρθένοι και έγγαμες γυναίκες υπό των Μουσουλμάνων ……
    ο πλυθησμός εγκατέλειψε τας οικίας του και όσοι διεέφυγαν το θάνατο , κατέφυγαν στην ύπαιθρο»»

    ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ με λίγα λόγια η οποία θα φανεί πιο παραστατικά στην παρακάτω αναφορά..

    Γ ] Τρίτη αναφορά του τοπικού ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα…

    Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….»’

    Αναφέρει σε κάποιο σημείο η αναφορά του Γεράσιμου Πρίφτη
    για την συμμαχία Αλβανών της Θεσπρωτίας και Γερμανών φασιστών
    και για την επιδρομή τους στο Φανάρι….
    »»Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους
    στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή»»

    Και εδώ αναφέρεται απο τον τοπικό ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα
    το ΄΄κάψιμο 30 χωριών»
    ο ΘΑΝΑΤΟΣ 500 Ελλήνων,
    Οι αρπαγή ομήρων
    και τη φυγή του υπόλοιπου πλυθησμού στα ορεινά για να γλυτώσει.

    Η επιτομή του ορισμού της ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ,
    για την οποία ποτέ οι απόγονοι αυτών που σήμερα διεκδικούν »’Μεγάλες Αλβανίες»’ δεν ζητήσανε έστω μια συγνώμη.
    Αξιοσημείωτο και το παρακάτω, για την εποχή εκείνη \
    και για το ποιός είχε πάρει το μέρος των Γερμανών μαζικά είναι το παρακάτω.
    »»’Μεταξύ των αιχμαλώτων δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος»»
    [Μάγερ, 2009, Α΄, σ. 289 – 290, Β΄, σ. 10, Έκθεσις, σ. 133]

    Κάτι αξιοσημείωτο σε σχέση με το πολύπαθο Φανάρι.
    »»Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944……»’
    »Η εύστοχη πολεμική μας ενάντια στην αντίδραση…..
    …., είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυτη σχεδόν επικράτησή μας στο νομό Πρεβέζης , Φαναρι,Πραγα ….

    Εδώ βλέπουμε οτι το πολύπαθο Φανάρι στο οποίο το καλοκαίρι του 1943 πραγματοποιήθηκε ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ από Αλβανούς και Γερμανόυς , ήταν ουσιαστικά φιλοΕΑΜΙΚΗ περιοχή
    και όχι φιλοΕΔΕΣιτικη.

    Έχουμε επίσης και μαρτυρίες αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων
    όπως του Παραμυθιώτη ερευνητη Κραψίτη .
    Λίγα στοιχεία απο το ημερολόγιο του τελευταίου….

    »’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».

    14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών

    Αρα και αυτός αναφέρει την 20ήμερη »επιδρομή
    Γερμανών και πάμπολλων Αλβανοτσάμηδων
    που συνοδεύτηκαν με ,
    απαγές κοριτσιών,
    συλλήψεις ομήρων
    λεηλασίες περιουσιών,
    κάψιμο των χωριών της περιοχής ,
    βιασμούς,
    δολοφονίες εν ψυχρό,
    φυγή των κατοίκων στις σπηλιές ,
    πείνα που επακολούθησε λόγω της λεηλασίας.
    Με λίγα λόγια ΕΘΝΟΚΆΘΑΡΣΗ ,
    όμοια με αυτή που πάθανε οι Αλβανοτσάμηδες ένα χρόνο μετά απο τον ΕΔΕΣ.

    Άλλη μία μαρτυρία από τα γερμανικά αρχεία αυτή τη φορά.

    Από το βιβλίο του Γκοτοβού που ερεύνησε τα Γερμανικά αρχεία έχει βρεθεί μεταξύ άλλων η εξής μαρτυρία ..
    »»»Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»:
    «Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι.
    Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα.
    Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
    Άρα εδώ φαίνεται ότι ,
    οι Αλβανοτσάμηδες της παραλιακής περιοχής ηταν γερμανόφιλοι και μάλιστα »εξαιρετικά»,
    ενώ όταν λέει ότι ήταν ΄΄οργανωμένοι για την αυτοάμυνα»’
    εννοεί απλά οτι είχανε το ελεύθερο οπλοφορίας πράγμα που για τους Έλληνες επεσυρε την ποινή θανάτου όπως φάνηκε στη παραπάνω γερμανική διαταγή
    για την επιδρομή στο Φανάρι όπου ανέφερε ότι
    »οι ένοπλοι θα εκτελούντε επί τόπου»,
    ενώ αναφέρει ότι συμμετείχαν και στην εκκαθαριστική επιχείρηση »Αugust»
    στην οποία και »»έχουν συμβάλει ως οδοδείκτες κλπ»’
    Με αυτό το κλπ τα γερμανικά αρχεία πάντα εννοούν τα εγκλήματα που οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους πραγματοποιούσαν ,εναντίον των αμάχων,
    και τα οποία καταγράφηκαν παραπάνω.

    Δηλάδη εκτός απο οδοδείκτες [ χαφιεδισμός με λίγα λόγια]
    συμμετείχανε ένοπλα στις επιχειρήσεις αυτές στις οποίες εγκληματήσανε εξίσου.
    Αξιοσημείωτο ότι η αναφορά αυτή δεν κάνει λόγο για »μερικούς Τσάμηδες» η για την ηγεσία των Αλβανών »»’ όπως λέει η αλβανική προπαγάνδα
    αλλά μιλάει ,και αυτή η αναφορά για αυτούς , ως ένα σύνολο ,
    πράγμα που δείχνει
    ότι η τεράστια πλειοψηφεία τους υπήρξε »’εξαιρετικά γερμανόφιλη» και όχι μία μειοψηφεία.

    Γιατί έγιναν όλα αυτά στο Φανάρι;;;;
    Πολλοί οι λόγοι.
    Ο κυριότερος είναι οτι αποτελεί μια απο τις πιό εύφορες περιοχές της Ηπείρου που κατοικούνταν σχεδον αποκλειστικά από Ελληνες
    και ότι τα κτήματα αλλα και ολόκληρα χωριά της περιοχής
    ήταν απο την εποχή της Τουρκοκρατίας και ως το 1912 τσιφλίκια των Αλβανοτσάμηδων.

    Αλλά ο κυριότερος λόγος είχε να κάνει με τη Μεγάλη Αλβανία αφού…

    »»Η πολυεπιπέδη καταπίεση εκ μέρους των Τσαμηδων (δολοφονίες, εκβιασμοί, αυθαίρετη φορολογία, αρπαγή αγροτικών αγαθών και εκτάσεων κλπ) σε συνδυασμό με την αδιαφορία της ιταλικής διοίκησης36 και την αδυναμία των ελληνικών κατοχικών αρχών να εγγυηθούν την ασφάλεια των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής37, στη περιοχή της Θεσπρωτίας ,
    οδήγησε σταδιακά εκατοντάδες από τους αυτούς στην έξοδο από τις εστίες τους και στην εγκατάσταση, υπό αντίξοες συνθήκες, στις περιοχές της Πάργας και του Φαναρίου38.
    [36. Manta, σ. 7 – 8.]
    37. (βλ. Αποστόλου Β. Δασκαλάκη, Ιστορία της Ελληνικής Χωροφυλακής χρονικής περιόδου 1936-1950, 1973 σ. 287).]
    [38. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 132. Μάλιστα, αυτές οι συνθήκες οδήγησαν αρκετούς από τους πρόσφυγες στο θάνατο.]

    Συνεπώς όταν λόγο της τρομοκρατίας του 1942 και των αρχών του 1943 είχε κατα μεγάλο μέρος »αδειάσει» η Τσαμουριά απο τους Ελληνες και είχε καταστεί μια σχεδόν απόλυτα αλβανική περιοχή ,
    και οι χριστιανοί της περιοχής είχαν οι περισσοτεροι καταφύγει νοτιότερα στο εύφορο Φανάρι
    είχε έρθει πλέον η ώρα , με τον ερχομο των Γερμανων στην Ελλαδα και της φονικης Μεραρχιας ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ στην Ηπειρο ,
    να ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ πλεον με τον πιο αγριο τρόπο και αυτη η περιοχή
    ώστε μεταπολεμικά να έχει »αλβανική εικόνα΄΄ και να εννωθεί και αυτή
    μαζί με τη Τσαμουριά
    στη »Μεγαλη Αλβανία΄΄ που τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί .

    Γράφει μεταξυ αλλων ο διοικητης Ηπειρου Τσιμπρής στις 3 Σεπτεμβριου
    προς τους Γερμανους
    3 βδομαδες δηλαδη
    μετα απο την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Αρβανιτικου Φαναριου
    απο τους Αλβανοτσαμηδες και κατοχικους …..

    «……Κανένας χριστιανός δεν μπορεί πλέον να
    πάει σε κέντρα όπως η Ηγουμενίτσα, η Παραμυθιά και οι Φιλιάτες, γιατί ξέρει
    ότι στο δρόμο τον περιμένει ο θάνατος»

    Στις 14 Σεπτεμβρίου, Τσάμηδες συμμετείχαν και στην καταστροφή του χωριού Πλησεβίστα
    όπου σκοτώθηκαν δύο κάτοικοι.
    Καταστροφές υπέστησαν επίσης το Ζερβοχώρι και ο Ξηρόλοφος στα νότια της Παραμυθιάς
    [45. Πέγκας, 2006, σ. 178 – 182.,
    [46. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 133.]

    18 Σεπτεμβρίου 1943 ,
    Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες)
    και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς
    [47. Μάγερ, 2009, Β΄, σ. 15-16]…..
    Οι Πεσόντες :
    1. Μαρία Κουτούπαινα, χήρα του Βασ. Κουτούπη (Πόποβο)
    2. Σιαμάντης Ευάγγελος του Κωνσταντίνου (Ελαταριά)
    3 Ρίζος Κωνσταντίνος του Σταύρου (Ελαταριά)
    4. Θεοδώρου Γεώργιος του Ιωάννη (Πέντε Εκκλησιές
    5. Γεωργίου Ευάγγελος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    6. Γεωργίου Μάνθος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    7. Πέτσης Ευάγγελος του Χρήστου (Πλακωτή)
    8. Πέτσης Σταύρος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    9. Σταυρόπουλος Δημήτριος του Βασιλείου (Πλακωτή)

    Ας δούμε την συνέχεια.

    Λίγες μέρες μετά, την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά.
    Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
    Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ
    άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς…..
    Στην επιχείρηση αυτή δίπλα στους Γερμανούς , συμμετείχαν και τμήματα Τσάμηδων.
    Το ίδιο βράδυ ο 1ος λόχος του 54ουσυντάγματος μηχανικού ανέφερε:
    «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο.
    Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».
    [Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944»]

    Δηλαδη ειχαμε την επιθεση Γερμανων αλλα και των ντοπιων Αλβανοτσαμηδων εναντιων των Ελληνικων χωριων
    η οποια επιχειρηση επεφερε τον θανατο »’8 συμμοριτων»’ αρα ανταρτων
    αλλα και αλλες »’15-20»απωλειες» αρα θανατοι αοπλων χωρικων
    τη πυρποληση 3 χωριων
    και σε ολα αυτα 150 Αλβανοι »που τα πηγαν πολυ καλα»’-ο νοων νοειτω τι κρυβεται πισω απο αυτες τις επαινετικες εκφρασεις των Γερμανικων αναφορων .

    ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ 49 ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΩΝ
    Το ίδιο βράδυ και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων,αλλα και με τον ερευνητή Μαγερ
    , τμήμα ένοπλων Τσάμηδων, υπό την ηγεσία Γερμανού υπαξιωματικού έκανε μπλόκο στην Παραμυθιά.
    Με κατάλογο που κρατούσε ο Μαζάρ Ντίνο, επικεφαλής της τοπικής «τσάμικης αστυνομίας», συνελήφθησαν 53 κάτοικοι της κωμόπολης και κλείστηκαν στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου.
    Από τους 53 συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι τέσσερις. Τα ξημερώματα της 29ης Σεπτεμβρίου οι 49 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στο χωράφι του Τσαμάτου στην συνοικία Άγιος Γεώργιος
    της Παραμυθιάς
    και εκτελέστηκαν από απόσπασμα που αποτελούσαν οκτώ Γερμανοί στρατιώτες και έξι ΑλβανοΤσάμηδες .
    Ενώ σύμφωνα και με τον Γερμανό επικεφαλης του αποσπάσματος
    ,σε αυτό συμμετείχαν οχι μόνο Γερμανοί αλλά και Αλβανοτσάμηδες
    [βλέπε ,https://books.google.gr/books?id=_Hpr-PK39UkC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q=%20Helmut%20G%C3%B6tte&f=false%5D

    Οι Αλβανοτσάμηδες ξέρανε ότι η εκτέλεση Ελλήνων δεν θα μπορούσε να συμβεί
    »’στο ξεκάρφωτο» αλλά μόνο με την έγκριση και άδεια των Γερμανών
    οι οποίοι και εκτελούσανε Έλληνες
    »βαση αριθμων»-αντιποινων.

    Ξέροντας οι Αλβανοτσάμηδες που εδρεύουν ακριβώς οι ΕΔΕΣΙΤΕΣ αντάρτες
    [είχανε σημαιωθεί αψιμαχίες στο συγκεκριμένο σημείο μεταξυ Αλβανών και Ελλήνων ήδη απο την άνοιξη ]
    καθόλου απίθανο να οδγήσανε εκεί τη γερμανική φρουρά με σκόπο τον αιφνιδιασμό της
    την επακόλουθη αψιμαχία η οποία πολυ πιθανό θα έφερνε τους νεκρούς Γερμανούς το όποιοι γεγονός θα έδινε το πράσινο φως για την εκτέλεση των Ελληνων ,όπως προσταζανε οι γερμανικοι νομοι και οπως και εγινε.

    Μαρτυρία του ντόπιου ερευνητή Παραμυθιώτη Βασίλη Κραψίτη :
    « Ιστορική αλήθεια για τους μουσουλμάνους Τσάμηδες »,
    Αθήνα 1992, σελ. 161 :
    γ) 24 Σεπτεμβρίου 1943. … Το απόγευμα της ίδιας μέρας, άλλοι
    τέσσερις Γερμανοί στρατιώτες, συνοδευόμενοι από μερικούς
    ένοπλους μουσουλμάνους Τσάμηδες, έκαναν το ίδιο δρομολόγιο.
    Οι έξι Γερμανοί σκοτώθηκαν, ενώ οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, που
    τους συνόδευαν, γύρισαν όλοι στην Παραμυθιά »

    Είναι ήδη απορίας άξιον ότι σκοτώθηκαν μόνο Γερμανοί και ούτε ένας Αλβανοτσάμης.

    Ας δούμε τη μαρτυρία ενός αριστερού αυτή τη φορά του Ζιάγκου
    για τους Αλβανοτσάμηδες που στείλανε τους Γερμανούς στρατιώτες σε μια περιοχή που ήταν γνωστό στους Αλβανούς ότι φυλάγανε οι ΄΄προμαχοι΄΄ του ΕΔΕΣ
    Ας δούμμε τι εγραψε ο Ζιάγκος ..

    Ν. Ι. Ζιάγκου : « Αγγλικός Ιμπεριαλισμός και Εθνική Αντίσταση
    1940-1945, Αθήνα 1978, Τόμος πρώτος, σελ. 158 :

    « 26.09.1943. (σ.σ. 24.09.1943) Ομάδα Γερμανών και Τσάμηδων
    προχώρησαν ΒΑ της Παραμυθιάς με κατεύθυνση τη « Σκάλα ».
    Πριν φτάσουν στη «Σκάλα», χτυπήθηκαν από αντάρτες με αποτέλεσμα να
    σκοτωθούν 6 Γερμανοί. Οι Τσάμηδες χάρηκαν, οι Χριστιανοί πάγωσαν.
    Στην Παραμυθιά απλώθηκε τρομοκρατία…. Δεν ακούγονταν τίποτε
    στα σφαλισμένα σπίτια. Μόνο οι μπότες των καταχτητών με τα
    παπούτσια έκαναν το θόρυβο στους δρόμους »

    Ερμηνεύοντας τη φράση : « Οι Τσάμηδες χάρηκαν … », συμπεραίνεται ότι οι
    μουσουλμάνοι Τσάμηδες επεδίωκαν, όπως υποστηρίχτηκε και στις γραπτές
    πηγές α και β, το θάνατο των έξι (6) Γερμανών στρατιωτών, προκειμένου να
    εκδικηθούν οι Γερμανοί τους Χριστιανούς. Άλλωστε δεν δικαιολογείται οι
    μ.Τσάμηδες να χαίρονται με το θάνατο έξι (6) Γερμανών
    στρατιωτών, στενών συνεργατών τους. »’
    Πηγή
    [http://margariti-gr.de/index.php/el/2012-11-21-00-10-09/181-2015-03-19-02-11-53]

    Δηλαδή οχι απλα δεν παθανε τίποτα οι Αλβανοί αλλά γυρίσανε πίσω χαρουμενοι γιατί ξέρανε τι θα επακολουθήσει.

    .

    Ενω πάλι ο Μάγερ αναφέρει στον τόμο Α σελιδα 320 του βιβλίου του
    ότι τον επόμενο μήνα
    δηλαδή τον Οκτώμβρη του 1943,
    105 άτομα εκτελέστηκαν συνολίκα στη ευρήτερη περιοχή ,
    και σύμφωνα με την ιστορικό Νάσση, στις εκτελεσείς συμμετείχαν όχι μόνο Γερμανοί αλλά πολλές φορές και οι Τσάμηδες ,
    όπως δηλαδή συνέβη και τους προηγούμενους δύο μήνες.

    Συνολικά πάνω από 600 νεκροι ΑΜΑΧΟΙ ,
    από Γερμανούς και Αλβανούς το εφιαλτικό εκείνο τρίμηνο Αυγούστου Οκτωβρίου 1943.

    Ενώ εκτός από την Παραμυθιά και το Φανάρι,
    οι συνθήκες για τον ελληνικό πληθυσμό δεν ήταν καλύτερες
    ούτε στην περιοχή της Ηγουμενίτσας.
    Εκεί, σύμφωνα με τον Ελβετό εκπρόσωπο του Ερυθρού Σταυρού Χανς Γιάκομπ Μπίκελ, οι Τσάμηδες ένοπλοι δρούσαν σε συνθήκες ασυδοσίας ενώ οι Έλληνες κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την παραλιακή κωμόπολη βρίσκοντας καταφύγιο στα γειτονικά βουνά52.
    [52. Μάγερ, 2009, Β’, σ. 59.]

    Τα ιδια τα γερμανικα αρχεια ομως
    αναφεροντε σε αυτη τη συμμαχια των κατοχικων στρατευματων
    οχι με »»μια μεριδα»» των Αλβανων της Τσαμουρια
    αλλα με την τεραστια πλειοψηφεια των Αλβανοτσαμηδων της περιοχης ,
    οπως ακριβως αναφερουν και τα εγγραφα του ΕΑΜ ΕΛΑΣ .

    Αναφερει ο Γερμανος Συνταγματαρχης Γιοσεφ Ρεμολντ στα Γερμανικα εγγραφα που παρουσιαζει στο βιβλιο του καθηγητη Γκοτοβου
    »»’Οι μονοι που μας υποστηριζουν στον αγωνα μας εναντιων των ανταρτων ειναι οι Αλβανοι»
    »Τα κρυσφηγετα των Αλβανων εντοπιστηκαν με την βοηθεια των Αλβανων και εκκαθαριστηκαν »
    »Το Συνταγμα μου και οι Αλβανοι ειχανε απωλειες κατα τη διαρκεια των επιχειρησεων»’

    Λίγα λόγια και λίγες παρατηρήσεις από το καθηγητή Γκοτοβό ,ερευντή των Γερμανικών αρχείων , σε συνέντευξή του στη η HuffPost Greece .

    »’Ωστόσο στην επίμονη ερώτησή μας για μια από τις επικρατούσες απόψεις που θέλουν τους Τσάμηδες να συμμαχούν με τις δυνάμεις Κατοχής από ανάγκη εξαιτίας των επιθέσεων που εξαπέλυσε εναντίον τους ο ΕΔΕΣ, εν αντιθέσει με τον ρόλο που έπαιξε ο ΕΛΑΣ μας λέει:

    «Γνωρίζω τη θέση αυτή. Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω αν η απολογητική του μειονοτικού εθνικοσοσιαλισμού στη Θεσπρωτία είναι προϊόν πλάνης ή θράσους. Ούτε το 1941, ούτε το 1942, αλλά ούτε μέχρι τα μέσα του 1943 κινδύνευαν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες από τις ομάδες του Ζέρβα, διότι απλά αυτές είτε δεν υπήρχαν, είτε ήταν τόσο ολιγάριθμες που δεν συνιστούσαν πραγματική απειλή. Πέραν τούτου, αν ο Ζέρβας προκάλεσε τη συνεργασία αυτή, τότε πώς δικαιολογείται η σύμπραξη των Μουσουλμάνων Τσάμηδων με τις κατοχικές δυνάμεις σε περιοχές όπως τα Φιλιατοχώρια, όπου δρούσε αποκλειστικά το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ; Πώς εξηγούνται τα δεκάδες θύματα στα χωριά αυτά; Συμμάχησαν και εκεί οι Μουσουλμάνοι με τους κατακτητές φοβούμενοι την πίεση του ΕΛΑΣ; Πρόκειται για αστείο επιχείρημα».

    Επιμένω. Που που βρίσκεται ο μύθος και που η αλήθεια. Μιλάτε για βία, πρόκειται για «αντανακλαστική» ή «πρωτοβουλιακή» βία; Ποιος είναι ο πυρήνας αυτής της βίας;

    «Η βία που ασκείται από τα όργανα της αλβανικής διοίκησης στη Θεσπρωτία κατά τη διάρκεια της Κατοχής εμπεριέχει ασφαλώς εθνοτική, πολιτισμική και θρησκευτική διάσταση. Όμως δεν εκδηλώνεται εξ αιτίας αυτών των διαφορών. Ο κεντρικός της πυρήνας είναι πολιτικός και αφορά το σχέδιο προσάρτησης της περιοχής στη Μεγάλη Αλβανία, έτσι όπως την είχε υποσχεθεί στην Αλβανία πρώτα ο Μουσολίνι και αργότερα ο Χίτλερ. Το μίσος και ο φανατισμός υπάρχουν, τα οφέλη από τη λεηλασία περιουσιών των Χριστιανών κατοίκων υπάρχουν, αλλά η βία δεν εκδηλώνεται ούτε για να ικανοποιηθεί το μίσος, ούτε για να συσσωρευτούν περιουσιακά στοιχεία. Εκδηλώνεται για να αφανιστεί ή να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η απόσπασή της από την Ελλάδα. Άλλωστε η φράση που έχει μείνει στις μνήμες των κατοίκων της Θεσπρωτίας εκείνης της περιόδου ως νομιμοποιητική βάση για την τσάμικη βία εκ μέρους των δραστών είναι η φράση «χάλασε το Ρωμαίικο»».

    »Χάλασαν το ρωμέικο» οι Αλβανοτσάμηδες ,
    ακριβώς για να αλβανοποιήσουν την περιοχή και να εννωθεί μεταπολεμικά με την »Μεγάλη Αλβανία» , όπως τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί.

    Αν οι Αλβανοτσάμηδες απαιτούν μια ΄΄΄συγνώμη΄΄ για τον διωγμό τους το καλοκαίρι του 1944 από τον ΕΔΕΣ,
    καλό θα είναι να ζητήσουν πρώτα συγνώμη οι ίδιοι
    για οσα κάνανε απο τον Οκτώβριο του 1940 ως την άνοιξη του 1944 εναντίων των Ελλήνων της περιοχής .

    Ας δούμε όμως και την βαρύνουσα άποψη του ΚΚ Αλβανίας για αυτούς.

    »»Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο, χαρακτηρίστηκαν ως «αντιδραστικοί», «εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», «συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων» από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και επίσης διώκονται σε κάποιο βαθμό. [32] [93] Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]»
    [[6a]Mπαλτσιωτης,Οι μουσουλμανοι Τσαμηδες της βορειοδυτικης Ελλαδας 2011

    Ας δουμε τι εγινε ενα χρονο μετά το καλοκαιρι του 1944….
    Οι Ρωμιοι της Τσαμουριάς
    αλλά και οι Αρβανίτες όχι μόνο της Τσαμουριάς
    αλλά και της Λακκας Σουλίου
    συμμετείχανε στο διωγμό Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων από τη Θεσπρωτια
    το καλοκαίρι του 1944
    όπως ομολογείται και από την »’αντιφασιστική επιτροπή των Αλβανών» της Θεσπρωτίας
    Ας δούμε τι γράψανε.
    »»Κατά τον πόλεμο ενάντια στο Φασισμό,…. αντιδραστικές μοναρχοφασιστικές δυνάμεις στη Λάκκα Σουλίου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την αντίδραση για να εξυπηρετήσουν τον κατακτητή, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, στράφηκαν ενάντια και δόλια έσφαξαν τους μουσουλμάνους αλβανούς κατοίκους της Τσαμουριάς.»»»'[Υπόμνημα Αντιφασιστικής Επιτροπής Τσάμηδων Προσφύγων στην Αλβανία προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (1947)]

    Οι Λακοσουλιώτες
    τους οποίους αναφερουν ως διώκτες τους οι Αλβανοτάμηδες
    είναι και αυτοί Αρβανίτες-διγλωσσοι Ελληνες .
    Βέβαια η »’αντιφασιστική επιτροπή των Αλβανοτσάμηδων»»
    λέγοντας αληθειες ανακατεμένες με μισές αλήθειες και με ψεματα
    [όπως κάνουν σημερα με την προπαγάνδα τους οι οργανώσεις τους ] αναφέρει ότι
    »» δημιουργήθηκαν από την αντίδραση για να εξυπηρετήσουν τον κατακτητή»»’
    ενω η αλήθεια είναι ότι στη Λακκα Σούλι συνέβησαν μεγάλα ολοκαυτώματα χωριών από τους ΝΑΖΙ
    όπως παραδέχοντε ακόμα και οι εκθέσεις του ΕΑΜ ΕΛΑΣ .

    Αναφερει η έκθεση του Γερασίμου Πρίφτη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
    »»’’Από τις 20-7-1943 Γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη ΛΑΚΚΑ – ΣΟΥΛΙ διαλύσανε τα τμήματα του ΕΔΕΣ ….. Πολλά χωριά κάηκαν και το ΕΔΕΣίτικο αρχηγείο έφυγε στην ΠΛΑΤΑΝΟΥΣΑ.»»’
    Εδω βλεπουμε οτι ενα σωρο χωρια φιλοΕΔΕΣΙΤΙΚΑ
    με γνωστοτερο το ολοκαυτωμα της Μουσιωτιτσας ,από τους Γερμανούς
    καηκανε οπως ακριβως καηκανε τα φιλοΕΑΜΙΚΑ χωρια του Φαναριου από Γερμανούς και Αλβανοτσάμηδες.
    Κανένα χωριό Αλβανοτσάμηδων δεν κάηκε στη Τσαμουριά κατά την τριετή κατοχή.

    Πως γίνετε οι Γερμανοί να καίγανε τα χωριά των »’συμμαχων»» τους Λακκοσουλιωτών
    και όχι των »»αντιστασιακών»’ Αλβανοτσάμηδων της Τσαμουριάς
    μόνο η »αντιφασιστική επιτροπη» θα μπορούσε να μας το εξηγήσει….

    Γενικά η Μεγαλολαβανική προπαγανδα εχει ανακατεψει αληθειες με μισες αληθειες και ψευδη προκειμενουνα φτιαξει μια καινουρια »ιστορια»

    Σχολιάστε
  • 18/11/2018, 00:20
    Permalink

    »»Κατά τα 1770 η Ήπειρος και Αλβανία ,υπήρχον εις μέγιστον και αδειάληπτον κίνηση,
    αποστέλουσαι ,στίφη επί στιφών εκ των αυτοχθόνων Οθωμανών,
    τους μεν ως υπομίσθιους ,τους δε ως τυχοδιώκτας,
    εις την εκστρατεία των σουλτανικών δυνάμεων κατά της Πελοπονήσου,
    ότε εξεράγη εν αυτή επανάσταση κατα των Οθωμανών …
    εκ της επανάστασης αυτής πολλοί χριστιανοί εθυσιάσθησαν …
    οι ως ανωτέρω στρατεύοντες Αλβανοί
    διέβαινων , κατέστρεφον τα προστύχοντα
    και παντού η ερημία ακολούθει αυτούς……
    απεριγραπτα εισί όσα δεινά επέφερον οι Αλβανοί εις την εκείσε χριστιανοσύνη…..
    εις πάσαν πόλη της Πελοπονήσου κατεσφάγησαν πλείστοι χριστιανοί,
    εις την Τριπολιτσά μάλιστα 3.000,
    τα δε χωριά εκπεπάσθησαν υπό πρωμάτων……[Αραβαντινός ]»

    ’ «Είχαν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι απ όπου περνούσαν σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή».
    [Κορδάτος]

    »’Η Ζάτουνα, ως και η περί αυτήν χώρα, ήτο πυκνώς κατωκημένη,
    και αρκούντως ευημερούσα κωμόπολις.
    Αλλά οι Αλβανοι; αφού εφόνευσαν όσους ηδυνήθησαν, επώλησαν τους αιχμαλωτισθέντες εν Δημητσάνη και Ζατούνη εις τους πειρατάς της Βαρβαρίας, οίτιμες έδραμον εις τον κόλπον της Κυπαρισσίας, ίνα μετέσχωσι των λαφύρων. Οικογένειαι τινές, καταφυγούσαι εις τα όρη, μόλις διεσώθηκαν…».
    [Κώδικας ιεράς μονής Σπηλαίου]

    « Είκοσι χιλιάδες επωλήθησαν εις τους Αφρικανούς και τους Τούρκους της Ρούμελης». [Σαθάς]

    ». Μεταξύ άλλων στον Ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής, αναφέρει ,
    ότι είναι χαραγμένα και τα εξής:
    «Χρονολογίας 1771. Οι Τουρκαλβανοί καίνε τα χωριά μας, όλο φονικά κάνουν».
    (Δημοκλής Χαρ. Γαρταγάνης, «Η Στεμνίτσα στο 1821», σελίδα 40, Αθήνα 1964)

    Όπως αναφέρει ο Σάθας «Τα πάντα είχεν αφανίσει η Αλβανική πανώλης.
    Εκεί ένθα προ ολίγου υπήρχον πόλεις και κώμαι πολύανδροι και ευδαίμονες,
    ήδη έβλεπέ τις θανάτου ερήμωσιν, και πυριφλεγή ερείπια.
    Η Πελοπόννησος πάσα είχε σχεδόν απογυμνωθή κατοίκων 23.»

    ……Γιατί οι Αλβανοί όρμησαν σαν αγέλες από όλη την Αχαΐα και τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και από τόπους πέρα από την Ιλλυρίδα, χωρία κανένας να μπορεί να τους αντισταθεί στον Ισθμό και στις παραλίες των δύο κόλπων (Σαρωνικού και Κορινθιακού), και σαν αιμοβόροι λύκοι ξεπέρασαν και τους Μανιάτες σε ωμότητα…..
    Όσοι από τους βαρβάρους αρκούνταν στην αρπαγή των χρημάτων έμοιαζαν φιλάνθρωποι, αλλά στο μεταξύ οι δυστυχισμένοι ολοφύρονταν καθώς παιδιά αποχωρίζονταν από τους πατέρες τους, άνδρες από τις γυναίκες του, αδελφοί στερούνταν τους αδελφούς τους, βρέφη αρπάζονταν από τις αγκαλιές των μητέρων τους, τρυφερές παρθένες από τα δωμάτιά τους που τις τραβούσαν χέρια βαρβάρων, και συγγενείς συγγενών, φίλοι φίλων και γνωρίμων γνώριμοι απάγονταν και γίνονταν δούλοι
    [Σέργιος Μακραίος]

    Πληροφορία που είναι χαραγμένη στον ενδέκατο στύλο της νότιας πλευράς του Θησείου, η οποία λέει: «1770 εχαλάσανε οι Αρνανουτάδες του Πιρί (προάστειον των Θηβών) και ηρίθανε οι Πιριώτες στην Αθήνα» (Δημ. Καμπούρογλου: «Ιστορία των Αθηνών, εκδ. 1969, τόμ. Α’, σ. 189). Υπάρχει και παραδοσιακό τραγούδι από τη Βόρεια Ελλάδα μάλιστα
    για τα γεγονότα εκείνα ,
    για την κάθοδο των Αλβανών στο Μωριά ,
    τη σκλαβιά και τις απαγωγές των Πελοπονησίων που ακολούθησαν
    ΄΄΄Ξεκίνησαν η Αρναουτιά
    την άκρη του θαλάσσιου
    πάνε να πατήσουν το Μωριά
    και το καημένου Κάστρου
    πήραν μανάδες με παιδιά
    αδέρφια κι αξαδέρφια
    σαν πήραν και μια νιονυμφη τριων μηνών νυφούλα…..»»’

    Υπολογίστηκε πως από τις 300.000 χριστιανούς της Πελοποννήσου χάθηκαν περί τις 100.000,δηλαδή το 1/3 του πληθυσμού ,είτε ως σκλάβοι στους Άραβες ,είτε ως εξαφανισθέντες και δολοφονημένοι είτε ως πρόσφυγες σε άλλες περιοχές ακόμα και στην επαρχία της Περγάμου .

    »» Οι Αλβανοί, τους οποίους οι Τούρκοι είχαν εξαπολύσει κατά των Ελλήνων, επί εννέα χρόνια λεηλατούσαν την χερσόνησο, έκαιγαν, έσφαζαν, εξανδραπόδιζαν και πουλούσαν τους κατοίκους. Οι κάτοικοι της Βοστίτσας (Αιγίου) σφάχτηκαν όλοι, οι Σπέτσες ερημώθηκαν. Όταν δεν έβρισκαν πρόχειρη λεία ανάγκαζαν οι Αλβανοί τους Πελοποννήσιους να υπογράψουν χρεωστικές ομολογίες και πολλοί είχαν τέτοιες στα χέρια τους για πεντακόσιες ή εξακόσιες χιλιάδες γρόσια. Άλλοι πωλούνταν ως δούλοι. . Όσοι Έλληνες μπόρεσαν, κρύφτηκαν στα βουνά ή κατέφυγαν στην Επτάνησο. Ακόμα κι οι Μανιάτες ανέβηκαν στα κρησφύγετα του Ταΰγετου και οι οικισμοί τους λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν.

    Τέλος η αρχηγία ανατέθηκε στον αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαερλή Μαντάλογλου (Καπουδάν Χασάν πασά),ο οποίος πήρε επιπλέον τους τίτλους του Μορά Βάλεση και του Σερασκέρη της Ρούμελης. Ζήτησε βοήθεια από τους ντόπιους Τούρκους αλλά πήρε ελάχιστη.Με την υπόδειξη όμως πιθανότατα του δραγουμάνου του στόλου Νικόλαου Μαυρογένους,προσεταιρίστηκε τους Κλέφτες για την εκδίωξη των Αλβανών. .Φτάνοντας λοιπόν ο Καπουδάν πασάς στην Κόρινθο το 1779,κάλεσε τους Αλβανούς να φύγουν από τον Μοριά. Αρκετοί συμμορφώθηκαν και έφυγαν για την Αλβανία.Την πρότασή του όμως απέρριψαν περί τους 7.000 Αλβανοί.

    Έγραψε λοιπόν ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου πρόσκληση προς τους Κλέφτες «Σας διορίζομεν να σκοτώνετε χωρίς φόβον τους ζορμπάδες. Είναι δικά σας όλα τα πράγματα των. Να μας φέρετε μόνο τα κεφάλια των και σας συγχωρούμεν όσα εκάματε καπαέτια…………» (Ιω. Φιλήμων ΔΙΦΕ σελ 82).

    »»Πριν δε της ενάρξεως της εν Τρικόρφοις μάχης,
    μεταξύ Πελοποννησίων κλεφτών και Αλβανών,
    όλοι οι αρχηγοί των Αλβανών συνελθόντες εν Τριπολιτζά
    εις πολεμικόν συμβούλιον, και μετά πολλάς συνδιασκέψεις των,
    απεφάσισαν και έπεμψαν την κάτωθι επιστολήν προς τους κατέχοντας τα Τρίκορφα Πελοποννησίους κλέφτας και αρματωλούς.

    »’Δεν εκάματε καλά να σμίξετε με τους Τούρκους και ναρθήτε να μας βαρέσετε. Ναίσκε ορέ, δεν το παντέχομε ετούτο το πράμα, και σαν εσείς είχατε ατίγια μαζή με μας, τότενες ναρχούσασταν παλληκαρίσια, να τα βάζαμε ορέ τα πράματα στην καλή τη στράτα….»»»
    Τριπολιτζά στη 8 Ιουλίου 1779
    Οι Γενικοί Αρχηγοί
    Αλή Χατζή Οσμάν Μπέης
    Σουλεϊμάν Μπέης

    Τότε δε και οι αρχηγοί των κλεφτών και αρματωλών συσκεφθέντες εν πολεμικώ συμβουλίω απήντησαν και αυτοί ως εξής:
    »»……Ημείς ποτέ δεν είχαμε σκοπόν για να αναταμωθώμεν με τους Τούρκους, διότι κι αυτούς θεωρούμεν κακούς εχθρούς μας….
    τα θέλετε εσείς,
    γιατί από το καιρό που γένηκε το σεφέρι το Μάρτι το έτος 1769 και εμβήκατε στο Μωριά για να βοηθήστε τους Τούρκους και να κτυπήσετε εμάς τους Μωραΐτες ,
    δέκα χρόνια γένουνται από τον καιρό εκείνον έως σήμερα,
    .που μας ετυραννίσατε, μας εγδύσατε, εσκωτώσατε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τα αδέρφια μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας και τους πατριώτες μας
    …….. και μας κάμετε τέτοια πολλά κακά που εμείς δεν μπορούμε πλιά να σας χωνεύσωμε, και ούτε να σας συγχωρήσωμεν, για δαυτό μαζωχθήκαμε ούλοι δω πέρα να σας χτυπήσωμε, και με την δύναμι του Θεού, αν μπορέσωμε και να σας διώξουμε πλια από το Μωριά…. »»’
    »»’ ελάτε και σας καρτερούμε, γιατί παν εκείνα που ξέρατε,
    ελάτε το ταχύ αλοιώς θα το μετανοήσετε»»

    Από Τρίκορφα 10 Ιουλίου έτος 1779
    Υπογράφουμε εμείς οι πρώτοι αρχηγοί Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης
    και Αλέξης Ντάρας»» [Αθανάσιος Γρηγοριάδης-Ιστορικαί Αλήθειαι]»»

    Ας δούμε τα γραφόμενα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του.
    »»’εσυνάχθησαν όλοι και πάνε εις τον πατέρα μου και αυτός τους στάθηκε με ορμήν και τους εγύρισε πίσω εις τον κάμπον· ενώθησαν και άλλοι καπεταναίοι· εμβήκαν εις τα χωράφια, εις τον κάμπον τους εσκότωσε η καβάλα ως οι θεριστάδες· έπεσεν η καβαλαριά μέσα και τους εθέρισαν· από τη μίαν μεριάν η καβαλαριά από το άλλο ο πατέρας μου. Από 12000 , 700 πέρασαν εις το Δαδί.
    Όταν τους επολέμησε ο πατέρας μου του έλεγαν,
    Κολοκοτρώνη δεν κάμεις νισάφι; Τι νισάφι να σας κάμω, όπου ήλθετε και εχαλάσατε την πατρίδα μου, μας πήρατε σκλάβους και μας εκάματε τόσα κακά;
    Του απεκρίθησαν εφέτος δικό μας του χρόνου δικό σου.
    Τα κεφάλια των Αλβανών έφτιασαν πύργον εις Τριπολιτσάν».»»
    » Ο Πουκεβίλ που πέρασε από εκεί το 1799 και είδε το «κτίσμα», είχε αρχίσει να καταρρέει λόγω της αποκολλήσεως μερικών κρανίων, ονομάζει το κτίσμα «πυραμίδα».
    Ο Πουκεβίλ το περιγράφει με θαυμασμό, αποκαλώντας το «Τρόπαιο των Κολοκοτρωναίων».

    »’Ύστερα ο Χασάν άρχισε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και σύντομα η Πελοπόννησος απαλλάχτηκε οριστικά από τους Αλβανούς, οι οποίοι είτε εξοντώθηκαν είτε έφυγαν, όσοι μπόρεσαν. Σ’ εκείνη την εκστρατεία ο Χασάν προσπάθησε να περιορίσει την αυτονομία των Μανιατών,απέτυχε όμως και συνέχισε τις επιχειρήσεις του κατά των Αλβανών στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η τάξη αποκαταστάθηκε και οι Αλβανοί περιορίστηκαν στην πατρίδα τους.»

    » Ας δούμε τώρα και το θρήνο που εγινε στην Αλβανία και τη Τσαμουριά μετά τον ξολοθρεμό τους.
    »»Κατά το αυτό έτος [ 1780] εις πάσαν πόλη και κοινότητα Τσαμουριάς και Αλβανίας ,
    ηκούσθη μέγας θρήνος και κλαθμός ,πενθούσης εκάστης Οθωμανικής οικογένειας ,υιόν ,αδελφό η πατέρα ,
    καθότι αφίχθη η είδησης ότι οι Αλβανοί όσοι εις Πελοπόνησο προ δέκα ετών ,
    εμάστιζον τους χριστιανούς της , κατεσφάγησαν φονευθέντες υπέρ τους 7.000
    παρά του Χασάν Πασα ,των οπλαρχηγών Κωνσταντίνου και Αναγνώστου Κολοκοτρώνη……[Αραβαντινός].

    Ενώ και ο αγωνιστής του 1821 , Αρβανιτης Σουλιώτης Κουτσονίκας ανέφερε στα απομνημονευματά του για τα γεγονότα της εποχής.
    »Απεστάλησαν εντός ολίγου ,σμήνος στρατευμάτων Αλβανικών στη Πελοπόνησσο ,καταπνίξαντες την επανάσταση και και έφεραν ως επακόλουθο την διαρπαγή και αιχμαλωσία των κατοίκων τους οποίους διεσκόρπησαν εν τη Ευρωπαική και Ασιατική Τουρκία….
    »’Οι απελθόντες εις την Πελοπόνησσο Αλβανοί ,έγιναν κύριοι της αυτής ,δεσπόζοτες και καταπιέζοντες δια καταχρήσεων και διαρπαγών ….

    Ενώ για το διωγμό τους και όσους δεν σκοτώθηκαν
    αλλά γυρίσανε στην Τσαμουριά αναφέρει ..
    »»Ο δε επισημότερος αυτών Σουλειμάν Τσάπαρης ,Τζάμης ,
    όστις είχε καταστει βαθύπλουτος εκ λαφύρων και διαρπαγών,
    πληροφορηθείς τας διαταγά του Σουλτάνου ,εμβάς εις πλοίον μετέβη στη πατρίδα του.»»
    »Ελθών εις την πατρίδα του το Μαργαρίτι ,ιδών του Σουλιώτας να φορολογούν
    τα χωριά της Τσαμουριάς ,έγινε έξαλος ,διότι απομακρυνθείς πολλά έτη από τη πατρίδα του είχε ξεχάσει τους Σουλιώτας.»
    »’Συνηθισμένος να καταπιέζει τους Πελοπονησίους του εφαίνοτο παράξενη η ανεξαρτησία των Σουλιωτών»’
    »»Είχε πολλόυς φίλους και οπαδούς αγάδες από την όλη την Αλβανία…..»’
    »Ελεγε δε προς του αυτούς
    »’Είναι ντροπή εις τον Ισλαμισμό να πληρώνει χαράτζι
    εις μίας χούφτα Γκιαούρηδων ,
    ενώ 10 χιλιάδες σπαθιά Αλβανών υπέταξαν όλο το Μωριά»’.
    Δηλαδή πέρα από τον Κολοκοτρώνη και ο ίδιος ο αρχηγός των Αλβανοτσάμηδων , ο Τσάπαρης, ομολογεί το ρόλο τους τα δέκα εκείνα χρόνια .

    Μια καιρια αναφορα για τους Αρβανιτοφωνους που ειχανε εισάλθει στο Μωριά……

    ¨Ο Γενικός Προνοητής του Μοριά, Jacomo Barbarrigo, έγραψε τον 1479
    αναφερομενος στους κατοικους του Μωρια ντοπιους και νεοφερμενους…
    «Οι Αλβανοί και οι Γραικοί δεν είναι παρά ένας μόνος λαός που μισεί κάθε ξένο»

    Οταν λεει Αλβανοι αναφέρεται στους αμιγώς αρβανιτόφωνους και τους διγλώσσους νεοφερμενους
    και οταν λεει Γραικοι ,στους ντόπιους αμιγως ελληνοφωνους-γραικοφωνους του Μωριά .

    Οταν λεει »δεν ειναι παρα ενας λαος»
    εννοει ασφαλως
    την πολιτισμική ομοιότητα
    των δυο αυτών ομάδων
    επιλύδων αρβανιτοφωνων και διγλώσσων
    και ντόπιων ελληνοφώνων ακριβως γιατι οι πρωτοι ειχανε ερθει απο τα παραλια της
    παλαι ποτε ημιελληνικης περιοχης ¨¨ Νεας Ηπειρου¨¨.ή Ελληνικης Ιλλυρίας.

    Δεν μπορεί οι »Αλβανοί» αυτοί
    να ήταν μόνο αρβανιτόφωνοι
    η να μην ξερανε ¨¨γρι ελληνικᨨ
    η να φοράγανε διαφορετικά ρούχα απο τους ντόπιους
    και να χανε τοσο διαφορετικες παραδοσεις ηθη και εθιμα
    δηλαδη να ειχανε τοσο διαφορετικο πολιτισμικο υποβαθρο απο τους ντοπιους,

    και παρόλα αυτά να τους περιέγαφε ο Βενετός
    ως »’έναν λαό».
    Δεν γινεται.

    Αρα είχανε πολλές πολιτισμικες ομοιότητες
    και το κυριοτερο
    ειχανε κοινη συνείδηση [ »’ένας λαός»’ οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ]
    και μαλιστα ¨¨μισουν καθε ξεν﨨¨
    δηλαδη δεν βλεπανε ο ενας τον αλλο σαν ¨¨ξεν﨨 πραγμα που λεει παρα πολλα
    για τη συνειδηση και τη καταγωγη των περισσοτερων Αρβανιτων

    Υ.Γ
    Η καθοδος αυτη των Σκιπεταρων στα 1770 συγκρινομενη με αυτη των Αρβανιτών του 14ου αιωνα δειχνει την τεραστια διαφορα κατα τα έτη της τουρκοκρατίας
    του Ελληνα Αρβανιτη
    απο τον ΤουρκοΑλβανο .

    Σχολιάστε
  • 18/11/2018, 22:03
    Permalink

    βρωμόφαρα, βαστηχθείτυε μακρυά τους, απο γυναίκες!! και άντρες

    Σχολιάστε
  • 19/02/2019, 09:06
    Permalink

    https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/23152

    Αρβανίτες της Αττικης με αυστηρη ενδογαμία παρολα αυτα εξισου Ελληνες οπως και οι υπολοιποι οπως λεει το τελικο συμπερασμα της διατριβής και τελικά οι θεωρητικες παρατηρήσεις του κ.Μπιρή ηταν τελικα ολοσωστες και με βαση την επιστημη αυτή.

    »Απο τη μελετη των συχνοτητων των αντιγονων των απλοτύπων και του »Δελτα’ του μειζονος συστήματος Ιστοσυμβατοτητας που αποτελει το κατεξοχην συστημα γενετικης ερευνας της ιστοριας των λαων …παρατηρηθηκε αυξημενη συχνοτητα απλοτυπων και Δελτα των Αρβανιτων της Αττικης ιδια περιπου με εκεινη των μαρτυρων που χρησιμοποιηθηκαν αλλα και ιδια με οποιεσδηποτε αλλες μελετες εχουν γινει στον ελλαδικό χώρο ..»[Από τα συμπεράσματα της εργασίας ]

    Σχολιάστε
  • 21/02/2022, 00:26
    Permalink

    ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:
    ΝΙΤΗΣ = ο έχων Νου,
    “ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ” = ο έχων Νου, από το Αρβαδ (Δωριστή ARWAD)
    ‘ΑΡΑΔΟΣ Ιωννικά και Arwad Δωρικα.
    Το όνομα Αράδιος αναφέρεται στην Βίβλο ως ό γεννήτορας των Αραδίων, (Αρβανιτών) Σήμερα Είναι το μόνο κατοικημένο νησί στη Συρία. Σε όλες της Ανατολικές Δωρικές διαλέκτους (σημιτικές) το όνομα ΆΡΑΔΟΣ γείνετε ARWADOS καί συνπτυγμένα λακωνικά, ARWAD + NΙΤΗΣ = Αρβανίτης
    Tο Άρβανον στηv Ήπειρο μετά τόν 14ο αιώνα Μ.Χ.
    ….”Οι ανδρες της Αρβάδ μετα του στρατευματος σου ησαν κύκλω επι τα τείχη σου, και οι Γαμμαδίται επί τούς πύργους σου” EZEK 27:11
    Καί,
    ….”Οι κατοικοι της Σιδωνος και Αρβάδ ησαν οι κωπηλαται σου· οι σοφοι σου Τυρος, οι οντες εν σοι, αυτοι ησαν οι κυβερνηται των πλοιων σου” EZEK 27:8
    Οι Αρβανίτες έχτησαν πόλη στην Αίγυπτο και την ονόμασαν Λυκόσουρα… δηλαδή, Χώρα φωτός του Σειρίου ήτο τό σημερινό LUKSOR-ΛΟΥΞΟΡ Επίσης, Αρβα-νίτηκο εναι το όνομα ΦΑΡΑΩ = ο Φάρος του έθνους αλλά κια η λέξη Φάρα… LUKSOR/Λούξορ = Φώς ρέει… LUK / ΛΥΚ = Φώς εξ’ού και λύκειο, Φάρα = ομάδα, ‘οικογένεια πού φέρουν φως – φωτείζουν, διδάσκαλοι του γένους.
    Η ‘Αιολοκή προφορά του Φαραώ είναι Φύρερ.
    Ό από το ΑΡΒΑD o ερχόμενος, πάνω από όλα είναι ΝΙΤΗΣ = διαθέτει ΝΟΥ
    Όι Αλβανοί: Το Άλφα στην αλφαβήτα μας δεν είναι για φιγούρα…Αντιπροσωπεύει τόν ΑΣΣΟ στη γή το Πρώτον την “Α” ή αλιώς Πρωτογενές ενέργεια δηλαδή, Πυρηνική-Ηλικακή ενέργεια, το ΦΩΣ Aντιπροσωπεύει σύν τοίς άλλοις, τίς ακτίνες του φωτός, και το υγρό στοιχιο στη γη, Στην Ελλάδα έχουμαι τον Α ποταμό, τον ονομάζουμαι ΑΛΦΕΙΟ…επίσης όλοι έχουμε πράγματα με μεγαλύτερη αξία από άλλα, μέ Άλφα τιμή που ονομάζουμε Τιμαλφή.
    Ο Καύκασος όπου ο ΖΕΥΣ έδεσε τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ στα βράχια, είναι και αυτός το Α άλφα όρος στη γή, εκεί κοντά, ήταν και η ALFANIA Δωρικά.
    Όμως, το δίγαμα F μέχρι το 402 ΠΧ προφέρωταν ελαφρώς σαν B, όπως, Nafs και μετά το 402 Π.Χ, Ναύς,…. Navis, Navy… και γιαυτό σήμερα, λέμε ΑΛΒΑΝIΑ Και, CAUCUS = Διήκηση)
    ALFA-NIA…..To NIA..ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΞΗ “Δονία” ή γή δονείται Έτσι έχουμαι Μάκε-Δονία = η μεγαλύτερη ακτογραμή σε Μάκος της Ελλάδος όπου το κύμα σπάει καί η ή Δώνα Γή δονεται.
    Επίσης Δονιάς/ντουνιάς λέγεται η γης από τη δόνηση, ΑΛΒΑΝΙΑ = “Άλφα δονία” άσχετο τί αφήνουν να εννοεί σήμερα το όνομα Αλβανός οι σημερινοί Αλβανοί.
    Ού Τίς,…… απάντηση ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα όταν τον ρώτησε Πως σε λένε? Άυτό ακριβώς εγειναν οι Αλφανοί του Καυκάσου, έχασαν την ταυτότητα τους, την ιδιότητα τους, την Πατρίδα τους, τον 5ο αιώνα μ.Χ. είχαν πέσει σε κατάθλιψη εάν ερωτούσες κάπιον “πώς σέ λένε” απαντούσε Ού Τίς, δηλαδή όχι καπιος με ιδιαιτερότητα… επιδή όντως ένοιωθαν μηδαμινοί με δίχως πατρίδα,
    Οί Τούρκοι έφεραν τους Αλβανούς στην Βαλκανική Χερσόνησο μαζί με τα κοπάδια τους (ώς κινητό κρεοπωλείο με φρέσκο κρέας για τον Οθωμανικό στρατό) το 12ο αιώνα ΜΧ,
    Ώς σήμερα ακούμε γιά Καυκάσια παρουσία και, ό Κολοκοτρώνης: “Τουρκαλβανοι”
    Οι τούρκοι επίσης ονόμασαν τους ALFANOYS του Καυκάσου Από το “Ού Τίς” + Άρράν πού ονόμαζαν την Αλβανία του Καυκάσου, Αρναούται, κοινώς Αρναούτηδες….
    Αρράν + Ού Τίς = Αρναούτης
    Στόν Τρωικό πόλεμο, με τους Τρώες πολέμησαν οι Αλφανοι. Eπίσης, στην εκστρατία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους Πέρσες. . Έπίσης 400 χρόνια με τους Τούρκους κώλος και Βρακί, και ακόμα είναι “tale quale” καθώς επίσης, και στόν πρώτο καί δεύτερο παγόσμιο πόλεμο είδαμε τα καμώματα τους….
    Αράν είναι το όνομα της Αλβανίας του Καυκάσου στην Περσική Γλώσσα
    Σκηπετάρ = αυτός που κρατάει το Σκήπτρο….Αρχαιώτατη Ελληνική λέξη. “πλιάτσικο” = παραφθωρά της Λείας, από εδώ και “looting”
    Τσάμης, από τον αρχαίο ποταμό θύαμης η THYAMES (Δωριστή) ό σημερινός Καλαμάς πού είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ηπείρου,
    Αυτός ήταν ο ένας ποταμος θύαμης, γιατί ο άλλος Θύαμης, διασχίζει το λονδίνο.

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.