30 χρόνια ΠΥΞ ΛΑΞ. Η συνήθεια που έγινε λατρεία
Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος
«Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ μα κάπου μέσα μου βαθειά δε θα τον πείσω. Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει.. Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δε σ’ αράζει δώσ’ μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει…» (Μέλυδρον 1999, Στίχοι: Μάνος Ξυδούς Μουσική: Μάνος Ξυδούς & Νίκος Σπυρόπουλος)
Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους στίχους τους που όλοι λίγο ή πολύ ιδίως όσοι είμαστε άνω των 35 είμαι σίγουρος ότι έχουμε τραγουδήσει στα εφηβικά και μετεφηβικά μας χρόνια. Τι αλήθεια είναι το συγκρότημα των ΠΥΞ ΛΑΞ; Τι άραγε δηλώνουν τα τραγούδια τους; Είναι σύνθετα ή απλά αυτά τα τραγούδια; Είναι κατανοητά ή δυσνόητα; Η αλήθεια είναι, ότι όλα τα τραγούδια τους περιλαμβάνουν Στίχους απλούς. Λέξεις απλές και όχι σύνθετες, αλλά που καταφέρνουν να περιλαμβάνουν τόσα και τόσα βαθυστόχαστα και περιεκτικά νοήματα. Η δε μουσική τους εξίσου απλή και σαγηνευτική. Νιώθεις όταν την ακούς, ότι σε ταξιδεύει. Ακόμη και το όνομα του συγκροτήματος τόσο μα τόσο απλό. Έξι γράμματα που για μια δεκαετία τουλάχιστον προφερόταν καθημερινά από τα χείλη μας.
Είναι γεγονός πως με απλά λόγια μπορείς να εκφραστείς και να δηλώσεις τόσες σύνθετες έννοιες και να συμπεριλάβεις τόσα μα τόσα πολλά, αλλά και να εκφράσεις ποικίλα συναισθήματα χωρίς να χρειάζεται να καταφύγεις στην περιπλοκότητα. Άλλωστε η ομορφιά στη ζωή βρίσκεται στην απλότητα και όχι στην πολυπλοκότητα!Και αυτά τα παιδιά από τις δυτικές λαϊκές συνοικίες της Αττικής– κατάφεραν να συμπαρασύρουν με τα τραγούδια τους μια ολόκληρη γενιά. Να την εκφράσουν και να της δώσουν δίοδο στις καλλιτεχνικές αναζητήσεις της. Να την κάνουν να ονειρευτεί και να αγαπήσει! Πόσοι αλήθεια δεν τραγουδήσαμε τα τραγούδια τους; Πόσοι δεν καταφύγαμε σε αυτά σε κάθε μας στιγμή; Είτε το θέλουμε είτε όχι τα τραγούδια τους μπήκαν στο πετσί μας. Τα συνηθίσαμε και πλέον τα λατρέψαμε. Δύσκολα τα αποχωριζόμαστε και τους Ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Όταν το 2004 δήλωσαν πως τερματίζουν τη σταδιοδρομία τους ξαφνικά νιώσαμε, ότι «φεύγει» κατά κάποιο τρόπο και η νιότη μας. Ενδεικτικά αναφέρω, πως στα φοιτητικά μας πάρτι ιδίως εγώ ο γράφων, που είχα την τύχη να σπουδάσω αρχικά στο Ρέθυμνο, ακόμη θυμάμαι πως όλες οι φοιτητικές βραδιές, που κανονίζαμε να παίξουν live συγκροτήματα, στελεχωμένα από συμφοιτητές μας, έκλειναν την βραδιά πάντα με τα τραγούδια των ΠΥΞ ΛΑΞ.
Όταν το 2011 ανακοίνωναν μετά από χρόνια μια συναυλία εις μνήμη του αείμνηστου και τεράστιου Μάνου Ξυδούς για την πλάκα τους γέμισαν ένα ολόκληρο ΟΑΚΑ. Ποιος άραγε καλλιτέχνης καταφέρνει να το κάνει αυτό σήμερα;
Τώρα σε λίγες μέρες διοργανώνουν μια ακόμη συναυλία για τα 30 χρόνια λειτουργία τους. Οφείλουμε να είμαστε όλοι εκεί…