Οικονομικές κυρώσεις, για όλους

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ρωσίας ξεκίνησαν νωχελικά, προχωρούν δυναμικά και πιθανότατα να κλιμακωθούν κι άλλο όσο το πολεμικό σκηνικό διατηρείται για καιρό. Μια άμεση παύση πυρός, και πολύ περισσότερο μια οριστική λύση δεν φαίνεται άμεσα στον ορίζοντα. Από τη στιγμή που ο Πούτιν θεώρησε ότι δεν αρκούσαν όσα μπορούσε να κερδίσει σε διπλωματικό επίπεδο και είχε το περιθώριο της στρατιωτικής επέμβασης χωρίς Δυτική εμπλοκή, η κατάσταση περιπλέκεται κα μάλλον ανοίγει αρκετά χρονικά.

Ο αποκλεισμός των ρωσικών τραπεζών και εταιρειών από το διεθνές σύστημα πληρωμών SWIFT, ειδικά εφόσον πραγματοποιηθεί τελικά, χωρίς ειδικές εξαιρέσεις και “παραθυράκια”, όπως φάνηκε αρχικά, θα δημιουργήσει έναν πρωτοφανή οικονομικό στραγγαλισμό που δεν μπορεί άμεσα να ανασχεθεί με νέες συμφωνίες χρήσης παράπλευρων συστημάτων μέσω τρίτων χωρών. Η συνεχής υποτίμηση του ρουβλιού και η εκτόξευση των επιτοκίων θα επιτείνουν το κύμα ακρίβειας και φτώχειας, πλήττοντας καίρια και τον ρωσικό λαό.

Βέβαια, υψηλό τίμημα θα πληρώσει και η βαριά εξαρτημένη από τη ρωσική ενέργεια, Ευρώπη. Οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου εκτοξεύονται, πιέζοντας ακόμη ψηλότερα τον πληθωρισμό και το κόστος των προϊόντων. Είναι σίγουρο, ότι η Ε.Ε θα αντιδράσει με τρόπο ανάλογο με αυτόν κατά την πανδημία, στηρίζοντας επιχειρήσεις και νοικοκυριά, διατηρώντας εξαιρετικά χαμηλά τα επιτόκια παρά την εκτίναξη του πληθωρισμού σε προς εικοσαετίας, και βάλε, επίπεδα.

Όμως, θα της είναι δύσκολο να απεγκλωβιστεί από ενεργειακά από τις ρωσικές δαγκάνες όσο κι αν αναζητήσει εναλλακτικές μεθόδους, κυρίως από την άλλη μεριά του Ατλαντικού ή και μερικής επιστροφής σε παλαιότερες τεχνικές παραγωγής ενέργειας. Οι ΗΠΑ στηριζόμενες στην ευρύτατη χρήση του υγροποιημένου φυσικού αερίου και την αναμενόμενη αύξηση των εξαγωγών, θα κατορθώνουν να περιορίσουν τις επιπτώσεις μιας παρατεταμένης κρίσης, διατηρώντας την νομισματική κι επιτοκιακή της πολιτική προσανατολισμένη στην αντίθετη πορεία από την ευρωπαϊκή, και με το βλέμμα στην αντιμετώπιση του μεγάλου κερδισμένου αυτής της αναταραχής, της Κίνας.

Υ.Γ. Αυτό που αναρωτιέμαι σε ένα τόσο δύσκολο οικονομικό περιβάλλον είναι το πόσο διατεθειμένοι θα ήταν οι εγχώριοι ταλιμπάν, όλων των αποχρώσεων, να μπουν σε μια ανάλογη διαδικασία δεδομένης οικονομικής συρρίκνωσης όπως αυτή που θα υποστεί η Ρωσία, για να υπηρετήσουν έναν εθνικό στόχο. Άραγε, θα δεχόμασταν με χαρά την φτωχοποίηση και τη διεθνή περιθωριοποίηση για να υπερασπίσουμε έναν σημαντικό συλλογικό σκοπό ή οι πύρινες διακηρύξεις μας εξαντλούνται στις διαδικτυακές εκτονώσεις;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.