Μια δύσκολη οικονομική εξίσωση

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Ούτε και το 2022 θα στερηθεί τα οικονομικά απρόβλεπτα. Τι κι αν όλοι περίμεναν την ταχεία αποκλιμάκωση των περιστατικών κορωνοϊού και το μεγαλύτερο άνοιγμα της αγοράς; Τι κι αν όλα προμήνυαν ένα σταθερότερο περιβάλλον με ελάχιστες αναταράξεις;

Ο κορωνοϊός και οι μεταλλάξεις του αφήνουν ανοιχτά υγειονομικά μέτωπα και για αυτή τη χρονιά που θα επηρεάσουν και φέτος με ψήγματα αβεβαιότητας την αναπτυξιακή δυναμική; Η ενεργειακή κρίση, απότοκο πολλών παραγόντων, από την απότομη αύξηση της ζήτησης μετά την ύφεση και την απότομη γενικευμένη στροφή στην πράσινη ενέργεια έως την καθυστέρηση λειτουργίας του Nord Stream 2 και τα απόνερα της σύγκρουσης Ε.Ε. – Ρωσίας. Οι οικονομικές συνιστώσες εμπλέκονται με γεωπολιτικές επιλογές δημιουργώντας ένας φαινόμενο που  ταλανίζει τον πλανήτη. Ήρθε κι ο πόλεμος στην Ουκρανία με τις κυρώσεις προς την Ρωσία που εκτός από την ίδια, κυρίως θα πληγώσουν την ενεργειακά εξαρτώμενη Ε.Ε.

Η οικονομική εξίσωση της χρονιάς είναι εξαιρετικά δύσκολη για όλους.

Δύσκολη για την νομισματική πολιτική και την ακρίβεια. Ο πληθωρισμός αγγίζει πρωτοφανή επίπεδα και δεν οφείλεται μόνο στην ενεργειακή μεταβλητή. Δεν πρόκειται για τόσο συγκυριακό φαινόμενο και πολύ φοβάμαι ότι ακόμη κι όταν υποχωρήσουν οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Είναι γνωστό ότι μέρος του πληθωρισμού, παγκοσμίως, οφείλεται και στην αδυναμία κάλυψης της ζήτησης ενδιάμεσων προϊόντων για τη βιομηχανική, κι όχι μόνο, επάνοδο σε υψηλότερες στροφές. Όπως επίσης είναι δεδομένο ότι και η διαρκής επιμήκυνση των πολιτικών ποσοτικής χαλάρωσης, αν και αναγκαία, σιγοντάροει την πληθωριστική ανηφόρα.

Επίσης, πολύ αμφιβάλλω αν η πτώση των τιμών της ενέργειας μετακυληθεί τόσο γρήγορα στην αγορά και το κόστος παραγωγής όσο η άνοδος της, διατηρώντας ένα μέρος της ακρίβειας για κάποιο χρονικό διάστημα ως συνεχιζόμενη κερδοσκοπική τάση.

Το ζητούμενο σε τέτοιες κρίσιμες περιόδους είναι η στήριξη της παραγωγικής διαδικασίας και του επενδυτικού κλίματος μαζί με την απάλυνση των πληγών των ασθενέστερων. Γι’ αυτό και πέρα από όλα τα άλλα μέτρα, επανέρχεται η συζήτηση περί ευρωομόλογου και γενικότερα επεμβάσεων που δίνουν αναπτυξιακή δυναμική κι όχι μόνο καταναλωτική συντήρηση κι ανακύκλωση του πληθωρισμού. Οι επιδοματικές πολιτικές, από τα καύσιμα έως τις επιχειρήσεις, οφείλουν να είναι στοχευμένες και να εξυπηρετούν το κοινό καλό κι όχι να χρησιμοποιούνται ως προεκλογικές παροχές ή δολώματα.

Δύσκολη η εξίσωση και για τα δημοσιονομικά και το χρέος. Οι αναπτυξιακοί στόχοι θα απέχουν αρκετά από τους αρχικούς περιορίζοντας και τα δημόσια έσοδα. Οι αποκλίσεις που σίγουρα θα προκύψουν θα ζορίσουν περισσότερο οικονομίες υπό αναδόμηση, μετά την μακροχρόνια ύφεση, όπως η δική μας.

Κι εδώ θα κριθεί οριστικά αν η Ε.Ε. πήρε το μάθημά της και θα κινηθεί με διαφορετικό πλάνο από ότι έως τώρα και μεγαλύτερη ελαστικότητα στους δημοσιονομικούς στόχους με επιμονή σε ουσιαστικές μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις κι αναπτυξιακά αντίμετρα.

Υ.Γ. Προτιμώ την ειλικρίνεια, του δεν μειώνω των ΦΠΑ στα καύσιμα γιατί δεν έχω τρόπο να καλύψω άμεσα το δημοσιονομικό κενό και δεν γνωρίζω ακόμη τις συνέπειες που αυτό θα προκαλέσει στους δημοσιονομικούς ελέγχους από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, από ταξικές… δικαιολογίες περί πλουσίων κατόχων αυτοκινήτων. Κι ακριβώς επειδή ένας έμμεσος φόρος, ειδικά σε μια χώρα με κλιμακωτή φορολόγηση εισοδημάτων, είναι πιο άδικος, ας διαπραγματευτούμε εγκαίρως στα ευρωπαϊκά όργανα τα περιθώρια των δημοσιονομικών υπερβάσεων για να ακολουθηθούν οι αναγκαίες πολιτικές και σε αυτόν τον τομέα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.