Ημερολόγιο καταστρώματος. Μια Άνοιξη πρώιμη…

Γράφει ο Μηχανικός 

Κάθε φορά που μπαίνει επίσημα η Άνοιξη από τις νεραντζιές της Βασιλίσσης Σοφίας, ο νους μου πάει στην Πολιτική Άνοιξη που ονόμασε ο Οδυσσέας Ελύτης και άνθισε, Ιούνιο 1993.

Μετά από 26 χρόνια ακούω στις ειδήσεις τα κόμματα να διαγκωνίζονται ποιο πρώτο θα ανοίξει την πόρτα του να υποδεχθεί κάποιους που δηλώνουν…διαφορετικοί.

Ψωνίζουν μπαγιάτικους κατιμάδες, καμιά Μεγαλοοικονόμου, κάνα άστεγο Δανέλλη, άλλον που δηλώνει ότι ο μισός γυναικείος πληθυσμός της Αθήνας, του χρωστάει τον οργασμό του.  Τουλάχιστον, αν τον ψηφίσει χαλάλι…

 Αλλά στην Πολιτική  Άνοιξη, το 1993, συγκεντρώθηκαν στελέχη  από όλους τους πολιτικούς χώρους υπακούοντας  στην πρωτόγνωρη πολιτική έννοια της Υπέρβασης.

Είχαν άλλο ήθος. Άρθρωναν άλλο λόγο: Ελληνικό, πατριωτικό,καθαρό. Άφοβα έλεγαν τις ιδέες τους.  Γι αυτό κι  όταν διαλύθηκε το κόμμα, δεν  χάθηκαν.  Έβαλαν πλάτη στη ΝΔ.

Ως σήμερα με ισχυρούς αδελφικούς δεσμούς, υπηρετούν την ιδέα της μιας Μακεδονίας, του Αιγαίου που έχει θαλάσσια σύνορα, της Ελλάδας  με Ιστορία  συνεχή για 2500 χρόνια.

Η Πολιτική Άνοιξη έρχεται κάθε Άνοιξη και μας χτυπά την πόρτα. Θυμίζει την Υπέρβαση που εν έτει  2019 ακόμη μένει για τα  ελληνικά κόμματα ζητούμενο.  Ίσως  και να άνθισε νωρίς…

Τετάρτη  3 Απριλίου 2019

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.