Γιατί υποφέρουν τόσο με τον Αντώνη Σαμαρά;

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει μερικά βασικά «ελαττώματα», από αυτά που προκαλούν αξεπέραστους βασανιστικούς πόνους στις ταραγμένες ψυχές των ΣΥΡΙΖΑίων.

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος

Η αηθέστατη επίθεση που δέχεται τις τελευταίες ημέρες ο γιος του Αντώνη Σαμαρά, από τις ορντινάτσες και τους γλύφτες του Τσίπρα αποτελούν το «απαύγασμα» του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς.

Έχοντας εξαντλήσει όλο τους το σταλινικό μένος κατά του πατέρα του, με την υπόθεση  Novartis, οι βδελυροί συκοφάντες, που υπηρετούν με τόση αναισχυντία και δουλικότητα τον «μικρό» των 44 ετών, προφανώς σκέφθηκαν ότι  δεν αρκούσε αυτή η συμμορίτικη σκευωρία για να πλήξουν τον Αντώνη Σαμαρά… Και αποφάσισαν να χυδαιολογήσουν και να εξαντλήσουν τις γνώσεις που έχουν μεταλαμπαδεύσει στους διεστραμμένους εγκεφάλους τους η STASI και η KGB εναντίον του μικρού γιου του, χωρίς στοιχειώδη αίσθηση ευαισθησίας, χωρίς ελάχιστο ίχνος ηθικού ενδοιασμού, χωρίς υπόλειμμα ανθρωπιάς, αλλά, αντιθέτως, με περίσσευμα ολοκληρωτικού μίσους και ξετσίπωτης ανανδρίας…

Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην ουσία αυτής της βδελυρής απόπειρας κατασυκοφάντησης, η οποία, όπως και η υπόθεση Novartis, θα βρει τον δρόμο της όταν η Δικαιοσύνη ασχοληθεί μαζί της, όπως επιτάσσουν οι ηθικοί και νομικοί κανόνες. Έχει, όμως, σημασία να εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Αντώνης Σαμαράς αποτελεί τον στόχο των μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρείται από τους σημερινούς συμπλεγματικούς κυβερνώντες ο υπ’ αριθμό 1 ταξικός εχθρός τους…

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει μερικά βασικά «ελαττώματα», από αυτά που προκαλούν αξεπέραστους βασανιστικούς πόνους στις ταραγμένες ψυχές των ΣΥΡΙΖΑίων:

1ον: Είναι δεξιός και δεν ντρέπεται να το διαλαλήσει. Και φυσικά δεξιός, όπως το εννοεί ο ίδιος και όχι η στραπατσαρισμένη από την συντριβή των κοσμοειδώλων της αριστερά, που προσπαθεί να ενοχοποιήσει την Δεξιά, επειδή δεν αντέχει τους εφιάλτες που προκαλεί στους ηττημένους η θύμηση της συντριβής τους από Εκείνους που κράτησαν την Ελλάδα μακριά από το στοιχειωμένο «όνειρο» του ερυθρού φασισμού…

2ον: Είναι πατριώτης και το θεωρεί τιμή του και καμάρι του. Δεν ενοχλείται που κάποιοι αγράμματοι και κομπλεξικοί  όπως ο Τσίπρας, τον θεωρούν «συντηρητικό», «οπισθοδρομικό», η «μη προοδευτικό», διότι για τον Αντώνη Σαμαρά η ιδέα της Πατρίδας είναι δύναμη ψυχής, ενόραση ελευθερίας, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, που ποτέ τους δεν θα μπορέσουν να αισθανθούν οι κοάζοντες, ηλιθίως και ανεπιγνώτως, τα αραχνιασμένα τσιτάτα του Μαρξ, του Λένιν και του Τσε, εσχάτως δε και του «μεταρρυθμιστή» Μαδούρο…

3ον : Είναι ο μόνος που στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων κράτησε, από την πρώτη στιγμή και μέχρι σήμερα, σταθερή, σαφή και ιστορικά επιβεβλημένη στάση, αρνούμενος να προτάξει διανοητικές δολιχοδρομίες και εν κρυπτώ αντεθνικές συναλλαγές μπροστά στο χρέος του έναντι της Ελληνικής ιστορίας και της εθνικής προσφοράς της Μακεδονίας. Είναι δυνατόν, στο βάθος της τρικυμισμένης ψυχής του, να μην αισθάνεται αυτή την τεράστια διαφορά που τον χωρίζει από τον Αντώνη Σαμαρά, ο γραβατοκομιστής του Ζάεφ;

4ον: Καθώς πλησιάζει το πολυδιαφημισμένο «τέλος των μνημονίων», που η σταλινικής μορφής προπαγάνδα του Τσίπρα θα είχε μετατρέψει σε «ρωμαϊκό θρίαμβο» για δυσλειτουργικούς ψηφοφόρους, αν δεν «θόλωναν» την «επιτυχία» του οι τραγικοί νεκροί της φονικής πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου, όλο και περισσότεροι ξένοι αξιωματούχοι αναγνωρίζουν ότι αν δεν είχε «πέσει» η κυβέρνηση Σαμαρά, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν μια άλλη χώρα, πολύ διαφορετική από αυτή που διαμόρφωσαν ο Τσίπρας ως ηθικός αυτουργός και ο Βαρουφάκης ως μοιραίος εκτελεστής ενός εγκλήματος για το οποίο ασφαλώς είναι και θα μείνουν ανοικτές οι πόρτες της Δικαιοσύνης.

5ον: Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δράμα για ένα μεγαλομανή ολιγόνοα και αθεράπευτο εξουσιολάγνο, όπως ο Τσίπρας, από τον φόβο, που ήδη τον διακατέχει, ότι το πολιτικό του τέλος θα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που κάποτε φανταζόταν  η δική του αδειανή σκέψη  με την πρόθυμη συνδρομή αυλοκολάκων τύπου Τζανακόπουλου. Όσο και αν δεν θέλει να το σκέπτεται είναι βέβαιο ότι τον Τσίπρα τον αρρωσταίνει η βασανιστική σκέψη ότι την ίδια στιγμή που αυτός καταβαραθρώνεται, ο  Αντώνης Σαμαράς δικαιώνεται.

Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε την λύσσα που καθοδηγεί την γραφίδα των αναίσχυντων αλητών, οι οποίοι ανεκάλυψαν, στο πρόσωπο του νεαρού γόνου Σαμαρά, τον στόχο μέσω του οποίου θα εξαντλήσουν την προσωπική τους ατιμία, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και την ατέρμονη ευτέλεια της αρρωστημένης ψυχής τους.-

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.