Γενικές παρατηρήσεις για την προεκλογική μάχη
Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Για όποιον του έλειψα, άδεια από τη σημαία πήρα το τελευταίο δεκαήμερο –ως συνταξιούχος τη δικαιούμαι -, αλλά δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο αυτό το διάστημα στην πολιτική ζωή του τόπου. Με τους σημερινούς πρωταγωνιστές, με τα σημερινά μήντια και με την κουλτούρα που έχει επικρατήσει στη σημερινή κοινωνία, τα πράγματα εξελίσσονται όπως αναμενόταν, δηλαδή ανιαρά και με δημόσιο διάλογο που πολύ συχνά είναι μέσα στα όρια της γελοιότητας. Η προεκλογική περίοδος μάλιστα προσφέρει άφθονες ευκαιρίες ώστε η γελοιότητα και η δηθενιά να παίρνουν τη μορφή μόνιμων χαρακτηριστικών.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα, τα κάπως ουσιαστικά που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι:
-Το δεύτερο κύμα των δημοσκοπήσεων μετά την τραγωδία στα Τέμπη από τη μία πλευρά να δείχνει τη διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και Σύριζα να παραμένει κάπως στα όρια του 4%, με την MRB να τη δείχνει και κάτω από αυτό, ενώ η Μέτρον να τη δείχνει αρκετά μεγαλύτερη, αλλά και με δύο βασικές παραμέτρους. Τον Μητσοτάκη να συνεχίζει να υπερέχει αισθητά του Τσίπρα σε καταλληλότητα, καθώς και μία αίσθηση ότι τα χειρότερα πέρασαν για την κυβέρνηση και μπορεί να ανακάμψει ως τις εκλογές, εκτός και αν της συμβεί κάποια νέα αναπάντεχη καταστροφή.
-Δυστυχώς για τον Ανδρουλάκη, κατάφερε να τα κάνει μαντάρα πάλι στο θέμα της πρωθυπουργίας σε ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας και γενικά να μη κάνει «γκελ» ως ηγέτης, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται τάση επανόδου Πασόκων στη Ν.Δ., ενώ κάποια περίοδο, μετά τις παρακολουθήσεις και τη σιδηροδρομική τραγωδία, αρκετοί από αυτούς σκέφτηκαν να επιστρέψουν στη βάση τους, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ. Εξ ου και οι συνεχείς συγγνώμες, οι αναγνωρίσεις λαθών, οι υποσχέσεις για καλύτερη αντιμετώπιση ζοφερών πραγματικοτήτων στο δημόσιο, αναμεμειγμένες με ισχυρές δόσεις ταπεινότητας με τις οποίες διανθίζει την προεκλογική επικοινωνιακή εκστρατείας τους ο Μητσοτάκης και τα στελέχη του. Πέρα από τις οικονομικές παροχές, ρυθμίσεις, διευκολύνσεις, παρατάσεις , απαλλαγές και τα συναφή. Που η αντιπολίτευση προσπαθεί να αντιμετωπίσει με υποτίμηση ή πλειοδοσία…
-Φαίνεται ότι το πρόβλημα του Μητσοτάκη δεν είναι πλέον το ΠΑΣΟΚ, ούτε το Καραμανλέϊκο (υπάρχουν ενδείξεις ότι τα βρήκε με τους καραμανλικούς βουλευτές και τους οικονομικούς παράγοντες που τους στήριζαν, όπως και με τον Σαμαρά), αλλά τα κόμματα κα κομματίδια της λεγόμενης ακροδεξιάς, περιλαμβανομένης της ναζιστικής δεξιάς. Προς το παρόν επιχειρεί να σταματήσει τις διαρροές προς αυτά με τις γνωστές εξαγγελίες για την ολοκλήρωση του φράγματος στον Εβρο, αλλά μένει να δούμε αν και ποια άλλα μέτρα θα ληφθούν.
-Ο Σύριζα αδυνατεί να ξεφύγει από την άσκηση σπασμωδικής και διάσπαρτης αντιπολίτευσης, επικεντρωμένης κυρίως στην ικανοποίηση της «ψεκασμένης» βάσης του δια του θορύβου. Θα επιμείνει πάντως στην αποκόμιση οφέλους από την τραγωδία στα Τέμπη, συνεχίζει όμως να κάνει δώρα στον Μητσοτάκη με παιδαριώδεις επιλογές. Τρανό τελευταίο παράδειγμα η εκστρατεία Παπαδημούλη κατά της ολοκλήρωσης του φράγματος στον Έβρο, που «ηρωποιεί» τον Μητσοτάκη στα μάτια των εθνικιστών διαφόρων μορφών. Γι’ αυτό και ο τελευταίος θα συνεχίσει να του δίνει διαστάσεις μεγάλου στόχου εφόσον επανεκλεγεί.
-Κατά τα άλλα, βλέπουμε καραγκιοζιλίκια που φτάνουν μέχρι την συμμετοχή στις γαλλικές διαδηλώσεις (Κουτσούμπας, αντιπροσωπεία Σύριζα) και συντροφικές διαδηλώσεις στην Αθήνα, μαθαίνουμε για δάνεια, βίλες και οικονομικές δραστηριότητες βουλευτών και υπουργών, παρατηρούμε προσπάθειες εμπλουτισμού ψηφοδελτίων με απίθανους τύπους και περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια μέχρι τις εκλογές…
Ά, να μη το ξεχάσω, είναι για κλωτσιές η έκπληξη της ελληνικής κοινωνίας για την έξαρση της εφηβικής βίας που παρατηρείται τελευταία. Ας κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, ας αναλογισθεί τον μιθριδατισμό της στην βία που εδώ και πολλά χρόνια επικρατεί στους δρόμους, στις διαδηλώσεις, στα γήπεδα, ας αντιληφθεί την συμπεριφορά της και την απαίτηση ατιμωρησίας απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα και ίσως –αμφιβάλλω πάρα πολύ – καταλάβει πως και γιατί είμαστε σε κατήφορο…
Reporter