Το οικονομικά… “προκλητικό” 2025!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Από τη μια, οι ταραχώδεις γεωπολιτικές εξελίξεις και οι πιθανές επιοτωσεις στο κόστος ενέργειας και τις μεταφορές προϊόντων. Από την άλλη, η πορεία των δημοσιονομικών μεγέθους και του δημοσίου χρέους σε συνδυασμό με τη νομισματική πολιτική και τα επιτόκια των Κεντρικών Τραπεζών. Και κάπου στη μέση, το νέο παραγωγικό μοντέλο και οι ταχύτατες τεχνολογικές αλλαγές και ο ρυθμός της “πράσινης” προσαρμογής.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες συνιστούν ένα πλαίσιο αρκούντως προκλητικό, όσον αφορά το τι θα συμβεί το 2025, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αν μάλιστα, συνυππλογίσουμε την ισχυρή πιθανότητα ευρύτερης επανόδου στον προστατευτισμό με εκατέρωθεν δασμούς από τους μεγάλους εμπορικούς ανταγωνιστές, τότε δεν θα ήταν επισφαλής η πρόβλεψη ότι η νέα χρονιά μπορεί να σηματοδοτήσει ενδιαφέρουσες ανατροπές σε σχέση με τους αρχικούς σχεδιασμούς.

Αν όντως επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες για έναν ανηλεή εμπορικό πόλεμο χαρακωμάτων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, με την Ευρώπη ως συνήθως σε ρόλο ενδιάμεσου κυματοθραύστη που απορροφά δυσανάλογα πολλούς κραδασμούς, ο πληθωρισμός δεν θα χαλιναγωγηθεί πλήρως ούτε αυτή τη χρονιά, με την ταχύτερη αποκλιμάκωση των επιτοκίων να καθίσταται σχεδόν επιτακτική ώστε να συγκρατηθούν οι όποιες νέες τάσεις αναπτυξιακής επιβράδυνσης.

Ταυτόχρονα, οι συνεχιζόμενες συρράξεις σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, όσο κι αν έως τωρα έπληξαν λιγότερο του αναμενόμενου την παγκόσμια οικονομία, θα παραμένουν ένας αατάθμητος παράγοντας ικανός να μετατραπεί σε βραδυφλεγής βόμβα, τόσο σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό επίπεδο, συντηρώντας το υψηλό κόστος παραγωγής, αλλά και αναφορικά με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών και τις φονταμενταλιστικές επιθέσεις στον Δυτικό κόσμο.

Σε μια περίοδο που, ειδικά στην Ευρώπη, τα δημοσιονομικά μεγέθη και το ύψος του χρέους, πιέζουν μια σειρά από χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης, όσο θα επιτείνεται αυτή η αβεβαιότητα τόσο θα οδηγούμαστε σε έναν φαύλο κύκλο ανατροδότησης της στασιμότητας. Πόσο δεν μάλλον που η ανεξέλεγκτη ταχύτητα της “πράσινης” προσαρμογής του παραγωγικού ιστού και οι εργασιακές ανακατατάξεις λόγω και της 4ης βιομηχανικής Επανάστασης θέτουν νέους, απρόσμενος περιορισμούς.

Και πώς όλα αυτά επηρεάζουν την Ελλάδα που βρίσκεται σε μια φάση δημοσιονομικής υγείας και αναπτυξιακής ανάτασης; Σίγουρα η συντήρηση της ακριβείας, στο βαθμό που εισάγεται από τα διεθνή δεδομένα, δεν θα είναι μια ευχάριστη εξέλιξη και θα καταστήσει ακόμη πιο επιτακτική την πλήρη ανασύσταση κι αποτελεσματικότερη λειτουργεία της επιτροπής ανταγωνισμού για τον έλεγχο της κερδοσκοπίας. Οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να παραμείνουν αναπόσπαστο στοιχείο κάθε πολιτικής απόφασης και το επενδυτικό περιβάλλον να συνεχίσει να αποκτά όλο και πιο ελκυστικά χαρακτηριστικά και για μακροπρόθεσμες παραγωγικές τοποθετήσεις κεφαλαίων.

Το 2025 μπορεί να αποδειχθεί για τον πλανήτη ένα θετικό άλμα προς το μέλλον, το ίδιο εύκολα όσο μπορεί να μετατραπεί σε έναν νέο εφιάλτη εσωστρέφειας. Κι επειδή αυτή τη φορά η πολιτική θα δώσει για μια ακόμη φορά τον τόνο του ρυθμού, αναμένουμε με αγωνία να αξιολογήσουμε τη διορατικότητα και την πολύπλευρη ανάλυση όσων θα επιλέξουν την τροπή των πραγμάτων προς τη μία ή την άλλη πλευρά.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.