Τα πολλά «αν» και για ποιον χτυπά η καμπάνα της πόλωσης

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος

Όσο προχωρεί η προεκλογική περίοδος και όσο η πόλωση θα εντείνεται (ακόμη κι αν λέει ο Μητσοτάκης ότι δεν είναι καλό πράγμα η τοξικότητα), ένα από τα αξιώματα της πολιτικής ζωής θα επιβεβαιώνεται:

Όταν οι δύο ισχυρότεροι πόλοι οξύνουν την αντιπαράθεση, θα πιέζονται οι αδύναμοι.

Στην προκειμένη περίπτωση, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ οδεύουν πλησίστιοι προς μετωπική, στην λογική του όλα για όλα.

Ο Μητσοτάκης λέει «αυτοδυναμία ή τίποτα», ο Τσίπρας – ή μάλλον οι περί αυτόν – έχουν αρχίσει να λένε τρέλες, περί προοδευτικής διακυβέρνησης, με Βαρουφάκη, ΠαΣοΚ και ανοχή του ΚΚΕ.

Το δίλημμα συνεπώς ξεκαθαρίζει και θα είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας-Βαρουφάκης, με εκκρεμότητα τις διαθέσεις του Ανδρουλάκη και ακόμη σημαντικότερη λεπτομέρεια τα νούμερα που θα βγάλει η κάλπη.

Το άλλο θέμα βέβαια είναι τι πραγματικά θέλει και πιστεύει ο καθένας. Αν δηλαδή ο Τσίπρας όντως πιστεύει ότι θα κερδίσει, αν όντως θέλει να κυβερνήσει σε αυτές τις συνθήκες, αν πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης, ακόμη και αν κερδίσει θα φθαρεί, αν ο Μητσοτάκης θα πιέσει το ΠαΣοΚ για συνεργασία και διάφορα άλλα «αν». Ακόμη και αν τελικά θα γίνουν νωρίς οι εκλογές.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το πράγμα γενικώς ζορίζει, αλλά ειδικότερα ζορίζει περισσότερο για το ΠαΣοΚ, το οποίο θα πρέπει να βρει ρόλο και θέση στο παιχνίδι και να καταστρώσει στρατηγική…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.