Συναγερμός στη Βόρειο Ήπειρο

Γράφουν οι Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Αντώνης Μιχελογγονας, Δικηγόροι.

Το ελληνικό κράτος δυστυχώς ποτέ δε φημιζόταν ιδιαίτερα για τον τρόπο που στήριζε την ομογένεια. Είναι μια στάση που έχει διαμορφωθεί από πολλούς παράγοντες, με κυριότερους τον ιστορικό, δηλαδή τη συγκέντρωση των Ελλήνων εντός των ορίων του ελληνικού κράτους το 1923, και το διπλωματικό, δηλαδή την παραδοσιακά κακή και ανταγωνιστική σχέση με τους γείτονες στα Βαλκάνια.

Είναι αλήθεια πως μόνο σε ελάχιστες περιόδους του το ελληνικό κράτος ήταν όντως κοντά στην ομογένεια, και τότε επρόκειτο για εξαιρέσεις που τη στάση αυτή επέβαλαν ιστορικές συγκυρίες και μεγάλοι πολιτικοί άντρες με εθνικές προτεραιότητες. Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα δεν έχει θεσμοθετηθεί το δικαίωμα ψήφου των αποδήμων Ελλήνων δυστυχώς είναι ακόμα ένας από τους λόγους που οι Έλληνες πολιτικοί δεν τους έχουν σε πρώτη μοίρα. Βλέπεις δεν εξαρτάται από αυτούς η επανεκλογή τους.

Το δράμα των Ελλήνων της βορείας Ηπείρου τους τελευταίους μήνες δεν έχει προηγούμενο. Η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου εκ μέρους της αλβανικής κυβέρνησης δεν έχει απαντηθεί επαρκώς. Δεν ισχυρίζομαι ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ έχει μείνει αμέτοχο, οι μέχρι ώρας ενέργειές του όμως ίσως να συνεισέφεραν στην αντιμετώπιση μιας κρίσης μικρής προς μεσαίας κλίμακας. Όταν όμως δημεύονται περιουσίες, περιορίζονται έως καταργούνται οι πολιτικές ελευθερίες και καθημερινά προκύπτουν επεισόδια βίας με τις δυνάμεις ασφαλείας, και μάλιστα κατά παραβίαση δικαστικών αποφάσεων του ΕΔΔΑ η κρίση δεν είναι πλέον μεσαία.

Η προστασία της ομογένειας δεν είναι απλά στην ευχέρεια του ελληνικού κράτους. Είναι υποχρέωση που του επιβάλλει το Σύνταγμα στο άρθρο 108, η ερμηνεία του οποίου περιλαμβάνει την υποχρέωση ρύθμισης της εξωτερικής πολιτικής βάσει των συμφερόντων και του απόδημου Ελληνισμού, αλλά και το διεθνές δίκαιο, και συγκεκριμένα το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 για την αυτονομία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και την προστασία αυτής από την Ελλάδα, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε από την Αλβανία, δεν παύει όμως να αποτελεί διεθνής δέσμευση.

Για να το ξεκαθαρίσω, δεν ισχυρίζομαι ότι το ελληνικό κράτος οφείλει να απαντήσει με επέμβαση των ενόπλων δυνάμεων και άλλα τέτοια που ακούγονται. Κάτι τέτοιο εκτός του ότι θα είχε τεράστιες διπλωματικές επιπτώσεις στις σχέσεις μας με άλλες χώρες και διεθνείς οργανισμούς θα δημιουργούσε και κακό προηγούμενο αναφορικά με τη δυτική Θράκη. Θα μπορούσε να το επικαλεστεί η Τουρκία στο μέλλον και να κάνει τα ίδια, για την προστασία των θρησκευτικών δικαιωμάτων της μειονότητας  (μιας που η μειονότητα στη δυτική Θράκη είναι θρησκευτική και όχι εθνική). Η Αλβανία προχώρησε πρώτη σε escalation, ακόμα όμως δεν είναι η ώρα να απαντήσει έτσι η Ελλάδα.

Μεγαλύτερη χρησιμότητα από πλευράς των ενόπλων δυνάμεων θα είχε αυτή τη στιγμή η διοργάνωση ασκήσεων και γενικότερων εκπαιδευτικών δράσεων στην Ήπειρο, για να γίνει αντιληπτή η ισχυρή μας παρουσία.

Δε θεωρώ επίσης ότι κινούνται στη σωστή κατεύθυνση πρωτοβουλίες του στυλ «αντίποινα στους Αλβανούς στην Ελλάδα». Αν σε ένα ζήτημα παραβίασης δικαιωμάτων απαντήσεις με τον ίδιο τρόπο αφήνεις μικρά περιθώρια να σε στηρίξουν διεθνείς οργανισμοί και συμμαχικά κράτη.

Σίγουρα πάντως η αλβανική παρουσία στην Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει μέσο πίεσης με την απειλή και εφαρμογή μέτρων όπως η θέση περιορισμών στις τραπεζικές συναλλαγές με την Αλβανία και το εμπάργκο, πλήρες ή περιορισμένο.

Ο χειρισμός του ζητήματος στην παρούσα φάση πρέπει να είναι πρωτίστως διπλωματικός. Η Ελλάδα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι οποιαδήποτε προσπάθεια της Αλβανίας για ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς ή ανάληψη πρωτοβουλιών εντός αυτών, και κυρίως η ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ, θα έχει την Ελλάδα απέναντι. Επίσης πρέπει να ενισχυθεί η διπλωματική παρουσία στη χώρα  (αφού ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο στάδιο διακοπής των διπλωματικών σχέσεων) και να αναληφθούν εντονότερες πρωτοβουλίες ελέγχου του αλβανικού κράτους και διπλωματικής προστασίας των ομογενών. Ειδικά για το τελευταίο πρέπει να υπάρξει και δημόσια δέσμευση του ΥΠΕΞ.

Ο χειρισμός του ζητήματος πρέπει όμως να είναι και πολιτικός. Τόσο η κυβέρνηση μέσω του ΥΠΕΞ, αν όχι του πρωθυπουργού, όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να δείξουν εμπράκτως, με τη φυσική τους παρουσία, ότι στηρίζουν το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό και προασπίζονται τα δικαιώματά του. Με τις ανακοινώσεις και τα κείμενα η αλβανική πλευρά δεν καταλαβαίνει κίνδυνο και οι ομογενείς δε νιώθουν να στηρίζονται. Πρέπει άμεσα να οργανωθούν επίσημες, αυτοπρόσωπες επισκέψεις εκπροσώπων της κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου, είτε από κοινού είτε κομματικές, να εκφραστεί η στήριξη και να αναληφθούν δεσμεύσεις μέσα από το έδαφος της βορείας Ηπείρου, όχι εξ’ αποστάσεως. Για να αντιληφθεί η αλβανική πλευρά ότι η Ελλάδα σκοπεύει σοβαρά να προστατεύσει την ομογένεια, με την αυτοπρόσωπη παρουσία των επισήμων αντιπροσώπων του κράτους και του λαού.

Και αν κάποιες πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν και μεγάλη ευαισθησία στα εθνικά ζητήματα, σίγουρα έχουν στα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ας κάνουν και μια επίσκεψη στους Βορειοηπειρώτες για στήριξη, εκτός από την Κούβα και τη Νικαράγουα.

Τέλος, μεγαλύτερος πυλώνας στήριξης των εθνικών ζητημάτων ανά τους αιώνες ήταν ο ελληνικός λαός. Η ελληνική κοινωνία δε μπορεί να μείνει αμέτοχη στην προστασία των Ελλήνων, ούτε μπορεί να τα περιμένει όλα από το κράτος. Οι κομματικοί, πολιτικοί, ιστορικοί και κάθε είδους σχετικοί φορείς της χώρας πρέπει να οργανωθούν και να κινηθούν. Να οργανωθούν συλλαλητήρια και εκδηλώσεις στήριξης των Βορειοηπειρωτών. Να οργανωθούν μαζικά εκδρομές στα ελληνικά χωριά και πόλεις, που θα στηρίξουν αποκλειστικά ελληνικές επιχειρήσεις, και δε θα τονώσουν τον αλβανικό τουρισμό. Να προσφερθεί δωρεάν νομική υποστήριξη από τους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας. Να δείξει με κάθε τρόπο η ελληνική κοινωνία ότι βγαίνει μπροστά για τα δικαιώματα του Ελληνισμού.

Έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή

Τη λένε Βόρειο Ήπειρο, την αγαπώ πολύ

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.