Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας…

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο έχει το τμήμα θεατρικών σπουδών. Το Αριστοτέλειο στη Θεσσαλονίκη έχει το τμήμα Θεάτρου. Και τα δύο αυτά τμήματα, μεταξύ άλλων, διδάσκουν και υποκριτική. Οι απόφοιτοί τους είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και μπορούν να συνεχίσουν για μεταπτυχιακές σπουδές πχ στο Yale (αν τους κάνει προφανώς δεκτούς).

Ρωτήθηκαν οι απόφοιτοι των τμημάτων αυτών, αν θα επιθυμούσαν να εξισωθούν τα πτυχία τους με τα – αναγνωρισμένα από το υπουργείο εργαστήρια – “Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αγ. Βαρβάρας Αττικής” και “Δήλος” της Δήμητρα Χατούπη;! Ποια η πιθανότητα, απόφοιτος του εργαστηρίου της κας Χατούπη να γίνει αποδεκτός για μεταπτυχιακά στο Yale;!

Αν το χαριτωμένο Ελληνικό κράτος, αναγνώριζε το πιστοποιητικό παρακολούθησης μαθημάτων της κας Χατούπη ως πανεπιστημιακής βαθμίδας, θα άνοιγαν οι πόρτες του Stanford;!
Υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να θεωρεί ότι η επαγγελματική και ακαδημαϊκή πιάτσα αξιολογεί, κατατάσσει και διαβαθμίζει με βάση τα Προεδρικά Διατάγματα των Ελλήνων Υπουργών Παιδείας;!

Δύναται πχ παλιές αναγνωρισμένες σχολές όπως του Εθνικού θεάτρου και του θεάτρου Τέχνης να αναβαθμιστούν και να προσφέρουν σπουδές πανεπιστημιακής εκπαίδευσης; Με δύο τρόπους;
Είτε μέσω της συνεργασίας τους με τα υφιστάμενα πανεπιστημιακά τμήματα, είτε μέσω της μετεξέλιξής τους σε πανεπιστημιακά τμήματα, είτε αυτόνομα είτε μέσα στα πλαίσια μεγαλύτερων εκπαιδευτικών οργανισμών.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι στην Ελλάδα δεν θα μας τρομάζει ο όρος “ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση” και δεν θα έχουμε στο ιδεολογικό μας εικονοστάσι το άρθρο16 του Συντάγματος.
Δεν θα μπορούσε πχ η σχολή του Εθνικού θεάτρου να μετεξελιχθεί σε πανεπιστημιακό τμήμα με τη μορφή ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα; Θα μπορούσε.
Πείτε το όμως στα σαίνια της αριστεράς, να δω κάτι.
Δεν θα μπορούσε η σχολή του θεάτρου τέχνης να ενταχθεί μέσω συνεργασίας σε ένα ιδιωτικό υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκό ίδρυμα, το οποίο θα προσέφερε και σπουδές σε άλλες κατευθύνσεις; Θα μπορούσε. Σε όλον τον κόσμο γίνεται. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας προσπαθούμε ακόμα να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα.

Οι ηθοποιοί που “ρίχνουν δάκρυα ποτάμι”, αντί να ζητάνε πανεπιστημιοποίηση της κάθε Χατούπη και Αγ. Βαρβάρας για να τσιμπήσουν επιπλέον μόρια στον ΑΣΕΠ, ας δούνε τι γίνεται σε όλον τον πλανήτη και ας διεκδικήσουν και για τη χώρα τους και για τις σπουδές τους το αυτονόητο…

Το άνοιγμα της εκπαίδευσης, το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου στη γνώση, τη δυνατότητα πανεπιστημοποίησης των καλών σχολών με όρους όμως ποιότητας και όχι “βολικών νομοθετημάτων” μετά από συνδικαλιστικές πιέσεις….

Από χατήρια σε συνδικαλιστές σε αυτή τη χώρα, sorry μάγκες, αλλά γκώσαμε…