Πρέπει να είναι ακομμάτιστη, η τοπική αυτοδιοίκηση;

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Όποτε μπαίνουμε σε περίοδο αυτοδιοικητικών εκλογών, ανοίγει η κουβέντα περί ακομμάτιστων τοπικών αρχόντων. Πόσο εύκολο και πόσο λογικό είναι να μένουν τα κόμματα εκτός μιας εκλογικής διαδικασίας που αφορά σημαντικές αποφάσεις για την καθημερινότητα των πολιτών;

Καταρχήν, να διαχωρίσουμε τις περιφερειακές από τις δημοτικές εκλογές. Οι πρώτες έχουν σαφώς πιο έντονο πολιτικό χαρακτήρα κι όσο διευρύνονται οι αρμοδιότητες των Περιφερειών, τόσο και αποκτούν πιο κεντρικό διοικητικό ρόλο. Αυτό σημαίνει πώς είναι πιο θεμιτό τα κόμματα να επιθυμούν να βάλουν τη δική τους ιδεολογική πινελιά στο μοντέλο διαχείρισης των κονδυλίων. Όχι ότι κι εδώ η πρότερη επαφή με την τοπική αυτοδιοίκηση ή το εύρος γνώσεων επί των συγκεκριμένων θεμάτων σε παίζει κυρίαρχο ρόλο.

Από την άλλη, στο χώρο των Δήμων οι δράσεις είναι περισσότερο επικεντρωμένες στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και σαφώς παίζει σημαντικότερο ρόλο η γνώση των προβλημάτων κάθε περιοχής. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς επιτρέπονταν σε κάποιον που δεν είναι επί χρόνια δημότης ενός τόπου, να δούμε διεκδικήσει τη διοίκηση του. Όταν η πολιτική επικοινωνία και το χτίσιμο μελλοντικής καριέρας κάποιων προσπώπων μπαίνει μπροστά από τις απαιτήσεις των πολιτών, τότε χάνεται κάθε νόημα σε σχέση με το τι έρχεται να επιτελέσει δήμαρχος.

Ας είμαστε ξεκάθαροι. Οι δημοτικές εκλογές, ανεξαρτήτως μέγεθος του Δήμου, θα έπρεπε να αφορούν την ανάδειξη όσων βιώνουν το σφυγμό της πόλης και θέλουν να τον ενισχύσουν, να τον βελτιώσουν, να τον ομορφύνουν και με τέτοια κριτήρια οφείλουμε να κάνουμε τις επιλογές μας.

Οι περιφερειακές, όσο κι αν διαθέτουν κι αυτές μια αντίστοιχη πλευρά, διαθέτουν και μια πιο έντονη πτυχή “κυβερνησιμότητας”, προφανώς όχι αντίστοιχη αυτής των “Κυβερνητών” στις ΗΠΑ, αλλά σίγουρα με αναφορά σε διαχείριση τεραστίων κονδυλίων, μεγάλων έργων, αναπτυξιακών και άλλων δράσεων που επηρεάζονται από τις ιδεολογικές προτεραιότητες κάθε υποψηφίου.