Ο Βρετανικός λέων κάπου έχει χαθεί…
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Μία νέα πρωθυπουργό μόλις απέκτησε το Η.Β. Η τέταρτη σε 6 χρόνια – και μετά το δημοψήφισμα για το Brexit -, και αναμένεται στο προσεχές διάστημα να ακολουθήσουν και πολλοί ακόμα αναλώσιμοι…
Ο Βρετανικός λέων κάπου έχει χαθεί στα μονοπάτια της σαβάνας.
Αν και σπανίως δίνω και πολύ βαρύτητα στα λεγόμενα των πολιτικών προεκλογικά – ενίοτε και μετεκλογικά -, εδώ ίσως έχουμε να κάνουμε με ένα ενδιαφέρον πείραμα.
Η Τρας, έχει εξαγγείλει μείωση φόρων για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού.
Όπως ο Ερντογάν που βλέπει τη λίρα να κατρακυλάει και μειώνει τα επιτόκια.
Το πείραμα του Σουλτάνου απέτυχε. Θέλησε να στηρίξει το νόμισμα με δυναμική ανάπτυξης, όμως η ανάπτυξη είναι μία χρονοβόρα διαδικασία και η μείωση των επιτοκίων αργεί να περάσει στην αγορά, να γίνει επένδυση και μετά αυξημένο ΑΕΠ. Η κατρακύλα όμως ενός εθνικού νομίσματος δεν περιμένει…
Η Τρας επιδιώκει επίσης την ανάπτυξη; Μάλλον υιοθετεί ένα μοντέλο στήριξης των νοικοκυριών μέσω μειωμένων φορολογικών συντελεστών. Που βρίσκεται εδώ το παράδοξο; Σε περιόδους πληθωριστικών πιέσεων, συνήθως αυξάνεται η φορολογία. Γιατί;
Για να μειωθεί το χρήμα σε κυκλοφορία. Το κράτος το μαζεύει και προφανώς δεν το δαπανά (γιατί αλλιώς απλά δημεύει χρήμα χωρίς αποτέλεσμα), το βάζει σε σεντούκι μειώνοντας ταυτόχρονα και τις δικές του δαπάνες.
Αυξάνοντας το διαθέσιμο εισόδημα, ανατροφοδοτείς τον πληθωρισμό. Όσοι αναφέρονται στην Θάτσερ που παρέλαβε μία διαλυμένη οικονομία, γονατισμένη από τον στασιμοπληθωρισμό, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες, τα ελλείμματα, το χρήμα που έπεφτε στο αβαθές πηγάδι των ζημιογόνων κρατικών επιχειρήσεων.
Αυτό άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη, που στην πορεία μετατράπηκε και σε μειωμένους φορολογικούς συντελεστές και σε επιπλέον κίνητρα για ανατροφοδότηση της ανάπτυξης.
Ή η Τρας το έχει καταλάβει λάθος, ή απλά είπε κάτι για να εκλεγεί ή θέλει όντως να πειραματιστεί.
Αν ισχύει το τρίτο, έχει το ενδιαφέρον του…