Νόμπελ Νεοδημοκρατικής εσωστρέφειας
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Ανήκω σε αυτούς που σταθερά πιστεύουν στην αξία της εποικοδομητικής εσωκομματικής κριτικής αλλά και της αναγνώρισης των πλεονεκτημάτων του αντιπάλου.
Το πρώτο, σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις εγκαίρως πιθανές παραλείψεις και λάθη, να αφουγκράζεσαι το κοινωνικό και επικοινωνιακό αντίκτυπο των επιλογών σου και να προσαρμόζεσαι, να βελτιώνεσαι, να εξελίσσεσαι.
Το δεύτερο, σου δίνει το περιθώριο να μην εθελοτυφλείς, να αντιμετωπίζεις ψύχραιμα και αξιόπιστα τα δεδομένα και να σχεδιάζεις την πιο αποτελεσματική αντίδραση σου.
Όμως αυτό το σπόρ έχει περάσει σε άλλο επίπεδο στον Νεοδημοκρατικό μικρόκοσμο. Οι αιχμές, τα υπονοούμενα, τα καρφιά και το έμμεσο χάιδεμα του αντιπάλου, σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την αγωνία για την αναβάθμιση του λόγου της ή την ανάδειξη νέων προτεραιοτήτων.
Δεν εκφράζει ειλικρινή αγωνία, να θεωρείς τιμητική την υποψηφιότητα Τσίπρα για Νόμπελ Ειρήνης όταν αυτή προέρχεται από το ξεπούλημα της Ιστορίας σου, τη διεθνή αναγνώριση μιας ανύπαρκτης εθνότητας και γλώσσας, έναν συμβιβασμό μαχαιριά στην καρδιά της Μακεδονίας και του εθνικού μας αισθήματος.
Δεν κάνεις θεωρητικές γενικές αναφορές γιατί δεν πρόκειται για μια γενική περίπτωση. Φυσικά είναι θετικό ο πρωθυπουργός σου να διακρίνεται αλλά αυτό να συμβαίνει επειδή προσέφερε χρήσιμες υπηρεσίες ση χώρα του, προάσπισε τα συμφέροντα της. Όχι γιατί βιάστηκε, λίγο πριν αποχωρήσει, να τακτοποιήσει κρίσιμα εθνικά θέματα ως αντιπαροχή μιας Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ανοχής στα οικονομικά προβλήματα που ακόμη σέρνονται.
Δεν εκφράζει ειλικρινή αγωνία, να προκρίνεις την συνέχιση της θητείας του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας, άκαιρα κι όταν η παράταξη σου δεν έχει καν ανοίξει το θέμα. Άλλο η προσωπική συμπάθεια στην πορεί ενός πολιτικού, το ήθος ή την επιστημονική επάρκεια του κι άλλο η πρόωρη κρίση για τη θητεία του και το συμπέρασμα για ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του.
Δεν εκφράζει ειλικρινή αγωνία, η προσωπική διαδρομή ανθρώπων που ευεργετήθηκαν από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, αναδείχθηκαν σε κορυφαία στελέχη, προωθήθηκαν εκλογικά και τώρα προβάλλονται ως τιμητές μιας ατροφικής τρυφηλότητας απένατι στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα ως επικριτές της μαχητικής, συγκρουσιακής αντιπολίτευσης.
Μετά από τέσσερα χρόνια Αριστερής σαφήνειας που απομάκρυναν την πατρίδα μας από την Ευρωπαϊκή σύγκλιση και πλήγωσαν ανεπανόρθωτα τον αστικό αξιακό πυρήνα, δεν νοείται καμία υπόνοια κατανόησης, χαλαρότητας, ανεκτικότητας. Ατυχείς ή επιτηδευμένες παρεμβάσεις που δεν εξυπηρετούν τον στόχο της απεμπλοκής από το συριζαϊκό συρφετό, δυστυχώς συμβάλλουν στην μακροημέρευση του.
Γλείφουν τον Τσιπρα. Ξεπουλάνε την παράταξη που τους ανέδειξε.