Μην ξεχνάς να γελάς

Γράφει ο Ορφέας Κοσμίδης

Διανύουμε μία από τις δυσκολότερες και πολυπλοκότερες εποχές της ιστορίας. Μέσα σε αυτόν τον ακατάπαυστο παραλογισμό λοιπόν η μοναδική και πιο επαναστατική πράξη αντίστασης είναι το γέλιο. Κάθε μέρα συναντάμε αρκετούς και διαφόρων ειδών λόγους για τους οποίους ”οφείλουμε” κατά κάποιον τρόπο να ρίχνουμε το επίπεδο της ευτυχίας μας σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα.

Τα βασικότερα όπλα που διαθέτουμε για την καταπολέμηση αυτών (των λόγων) είναι το χιούμορ και η σάτιρα. Είναι όπλα που, ενώ όλοι κατέχουμε στα προσωπικά μας ”οπλοστάσια”, πολύ λίγοι τα θέτουν σε λειτουργία. Έχουμε μάθει κατά κάποιον τρόπο ότι το να σατιρίζουμε μία κατάσταση είναι πράξη ασεβής και σε μερικές περιπτώσεις πολύ προσβλητική. Η πραγματικότητα, όμως, τυχαίνει να είναι εντελώς διαφορετική και εναντιώνεται, θα μπορούσαμε να πούμε, σε όλα τα στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί γύρω από αυτήν (την σάτιρα).

Όταν ένας άνθρωπος γελάει, εκκρίνονται από τον εγκέφαλό του ορισμένες νευροχημικές ουσίες, οι οποίες ευθύνονται για τα αισθήματα χαράς και ευφορίας ( η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη είναι δύο από τα κυριότερα αυτών). Από την στιγμή, λοιπόν, που ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει αυτές τις ουσίες αρχίζει να ”μαραζώνει” . Την θέση της χαράς και της ευφορίας, λοιπόν, αρχίζουν να καταλαμβάνουν το άγχος, η θλίψη, ο πόνος και η δυστυχία. Θα λέγαμε δηλαδή ότι ο ανθρώπινος νους βυθίζεται σε ένα βαθύ σκοτάδι το οποίο δυστυχώς στερείται τέλους.

Πολλοί θα πουν ότι και να σατιρίσουν ένα πρόβλημα ή μία δύσκολη κατάσταση, δεν σημαίνει ότι θα αλλάξει η κατάσταση και ότι θα λυθεί το πρόβλημα. Και έχουν δίκιο. Η ουσία όμως του να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα με χιούμορ σε καμία περίπτωση δεν είναι να το λύσει. Η ουσία είναι να αλλάξει ο τρόπος που διαχειρίζεσαι το πρόβλημα. Όταν ”υποφέρεις” γελώντας , ”υποφέρεις” καλύτερα από αυτόν που υποφέρει κλαίγοντας. Η μεμψιμοιρία  είναι, πλέον, χαραγμένη στα πρόσωπα αρκετών ανθρώπων.

Το βασικότερο παράδειγμα για αυτό είναι μία απλή βόλτα στον δρόμο. Τα σκυμμένα κεφάλια είναι πλέον πλειοψηφία απέναντι σε αυτά που είναι όρθια και χαρούμενα. Σίγουρα, η ζωή είναι δύσκολη, οι υποχρεώσεις πολλές και οι χαρές λίγες, αλλά αναρωτιέμαι αν αξίζει να χαραμίσουμε την ζωή μας στερούμενοι ευτυχίας για έναν μισθό, έναν καβγά και μία κοινωνία που μας αντιμετωπίζει σαν αριθμούς και τίποτα παραπάνω.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, λοιπόν, στην επόμενη σου έξοδο χαμογέλα σε έναν άγνωστο. Αντιμετώπισε την επόμενη δύσκολή σου κατάσταση με χιούμορ. Σατίρισε την.  Άμα γελάς απέναντι στην δυσκολία, της κλέβεις όλη της την δύναμη. Κάνε μια δοκιμή και σίγουρα θα γίνεις άλλος άνθρωπος. Και να θυμάστε: Η κωμωδία γιατρεύει τις πληγές , δεν τις ξύνει.

neolaia

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.