Η μοναδική οδός για τον Μητσοτάκη
Γράφει ο Πάνος Αμυράς
Η τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε μία «μαύρη τρύπα» στη λειτουργία του κράτους, και μάλιστα στον νευραλγικό κλάδο των μεταφορών.
Ανεύθυνοι και επικίνδυνοι σταθμάρχες ή επιθεωρητές, καθυστερήσεις στην προώθηση συστημάτων ασφαλείας, χρόνια εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, δήλωσε ότι η εικόνα του «μπάχαλου» στον ΟΣΕ δεν είχε φτάσει σε επίπεδο πρωθυπουργού, δεν είχε μεταφερθεί ποτέ, αν και ειδικά για το ανθρώπινο δυναμικό όφειλαν οι αρμόδιοι να το ξέρουν.
Γιατί, όμως, δεν έφτασε ποτέ στο πρωθυπουργικό γραφείο η πραγματική εικόνα διάλυσης που επικρατούσε στον ΟΣΕ, όταν μάλιστα οι ελλείψεις και οι αδυναμίες είναι διαχρονικές; Σε πολιτικό επίπεδο, ο αρμόδιος υπουργός όφειλε να ενημερώσει το Μαξίμου και να αναλάβει δράση χωρίς ωραιοποιήσεις. Ωστόσο, το κύριο βάρος της ευθύνης πέφτει στις διοικήσεις των οργανισμών που διαχειρίζονται το σιδηροδρομικό δίκτυο και αποδείχθηκαν ανίκανες και άβουλες.
Εδώ δεν χωρούν άλλες δικαιολογίες. Ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εκλογές του 2019 γιατί δεσμεύθηκε ότι θα αλλάξει την Ελλάδα, θα μειώσει τους φόρους και θα επαναφέρει συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ομαλότητας. Σε πολλούς τομείς τα κατάφερε, η ανάπτυξη χάρη στις επενδύσεις και τις εξαγωγές καλπάζει, η ψηφιοποίηση του Δημοσίου επιταχύνθηκε, η ΔΕΗ εξυγιάνθηκε, η αξιολόγηση στην Παιδεία ξεκίνησε έστω και με διστακτικά βήματα. Στον ΟΣΕ, όπως συνολικά στο «βαθύ κράτος», δεν έγιναν οι απαραίτητες τομές.
Το ερώτημα που εκ των πραγμάτων μπαίνει στις προσεχείς κάλπες είναι σαφές: ποιος μπορεί να αλλάξει το κράτος;
Ο Μητσοτάκης έχει μία και μόνο οδό: να πετάξει μια και καλή στον κάλαθο των αχρήστων το κομματικό κράτος (που έχει και γαλάζιο χρώμα) και να απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όσους πραγματικά ξέρουν και μπορούν να προσφέρουν στη Δημόσια Διοίκηση. Να καλέσει Ελληνες που διαπρέπουν σε πόστα ευθύνης στο εξωτερικό, να ψάξει για στελέχη που έχουν βιογραφικό και όχι θέσεις σε κομματικές επετηρίδες και να θέσει ως κεντρικό στόχο την αλλαγή του κράτους. Ο Τσίπρας δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, δεν αναγνωρίζει καν λάθη στην περίοδο της δικής του διακυβέρνησης, ο Μητσοτάκης μπορεί και πρέπει να τα αλλάξει όλα. Είναι όρος πλέον ζωτικής σημασίας για τη χώρα και όχι μόνο για τις προσεχείς κάλπες. Οχι πια σε άλλους ανίδεους διοικητές ή κομματικούς παραγοντίσκους, γιατί η χρέωση δεν καταλήγει σε αυτούς. Οι έννοιες της αξιοκρατίας και της ευθύνης πρέπει να επιστρέψουν σε αυτό που αποκαλείται κράτος, αυτό θα είναι το στοίχημα της επόμενης μέρας.
ΥΓ.: Παρεμπιπτόντως, ένας βουλευτής σε μεγάλο νομό της περιφέρειας ανησυχεί για την επανεκλογή του λόγω ενός ιδιαίτερου λόγου. Ενώ ήταν άριστος στα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα και προώθησε τα συλλογικά θέματα του τόπου του, δεν παρέκκλινε από μία προσωπική του δέσμευση. Δεν έκανε κανένα ρουσφέτι σε συμπολίτη του, θεωρώντας ότι όλοι πρέπει να προχωρούν αξιοκρατικά και όχι μέσα από παράθυρα ή βουλευτικά γραφεία. Τώρα ανησυχεί ότι μπορεί να μην επανεκλεγεί, γιατί τα αιτήματα για ρουσφέτια πήγαιναν στους διπλανούς βουλευτές, οι οποίοι σήκωναν τηλέφωνα και παρακαλούσαν για την «ιδιαίτερη περίπτωση». Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, ο ίδιος αποφάσισε να προβάλει το «μειονέκτημά» του, ότι δηλαδή δεν έκανε χαριστικά ρουσφέτια αλλά εργάσθηκε για το γενικό καλό του τόπου του, ελπίζουμε ότι οι ψηφοφόροι θα το εκτιμήσουν.