Η κανονικότητα Σαμαρά κι ο φόβος Τσίπρα
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Όταν ακούς τον πρωθυπουργό της χώρας σου να μιλάει για επιστροφή στην κανονικότητα και παύση του φόβου, θα έπρεπε να αισθάνεσαι περιχαρής επειδή κάτι πολύ θετικό συμβαίνει ή προμηνύεται. Όταν όμως αυτός που εκστομίζει τις συγκεκριμένες λέξεις είναι ο Αλέξης Τσίπρας, τότε αυτόματα λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κι αρχίζεις να ψάχνεις την φάκα! Γιατί ο Τσίπρας έχει κατορθώσει να γίνει συνώνυμο του φόβου σε όλα τα επίπεδα.
Φόβος στην οικονομία. Επάνοδος στην ύφεση, κεφαλαιακοί έλεγχοι, φυγή καταθέσεων, καθυστέρηση ιδιωτικοποιήσεων, υπερφορολόγηση, είναι μόνο μερικά από τα φοβικά σύνδρομα που πλημμύρισαν την οικονομική δραστηριότητα. Κι ο φόβος μετατρέπεται σε τρόμο με το επικοινωνιακό, προεκλογικό άλμα στο κενό των αγορών όταν το διεθνές περιβάλλον δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας και το όλο εγχείρημα μετατρέπεται σε μια στατική φιέστα δήθεν μεταμνημονιακής χαλαρότητας όπως περιέγραψα στο “Η δυσάρεστη έκπληξη των αγορών για τον Τσίπρα”.
Φόβος για τους θεσμούς. Ασάφεια γύρω από την δεδομένη διάκριση των εξουσιών. Διαρκής σύγκρουση με την δικαιοσύνη και τον νομικό κόσμο. Αμφισβήτηση αποφάσεων. Παρεμβάσεις. Παράκαμψη διαδικασιών. Παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο. Κοινοβουλευτική αταξία, ανοχή μέχρι και συμπόρευση με τα πιο ακραία και αντιδημοκρατικά κόμματα.
Φόβος στην κοινωνία. Γενικευμένη ανασφάλεια. Βαριά εγκληματικότητα. Αλόγιστη δράση κάθε αντιεξουσιαστικής οργάνωσης με αίσθηση κυβερνητικής “κατανόησης” έως και υπόθαλψης. Αδυναμία ελέγχου των μεταναστευτικών ροών. Έκτροπα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Νομοθετικές παρεμβάσεις που στοχεύουν τον πυρήνα των παραδοσιακών αξιών.
Φόβος για τα εθνικά θέματα. Όλα τα μέτωπα ανοιχτά, ταυτόχρονα. Τα Σκόπια μας εμπαίζουν με την προοπτική των συνταγματικών αλλαγών και φθάνουν στο σημείο να προτείνουν ως βέλτιστη λύση ονόματα – σύμβολα του “Μακεδονικού” αλυτρωτισμού κι ο Τσίπρας δηλώνει ικανοποιημένος. Η Τουρκία προκαλεί όσο ποτέ άλλοτε, αμφισβητώντας καθημερινά κυριαρχικά μας δικαιώματα και και κρατά φυλακισμένους δυο Έλληνες στρατιωτικούς δίχως ορατή προοπτική επίλυσης του ζητήματος, κι ο Τσίπρας βλέπει λαμπρό μέλλον στις σχέσεις των δύο εθνών.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, τολμά να ευαγγελίζεται την επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτήν που ο ίδιος ανέτρεψε για να καταλάβει την εξουσία. Την κανονικότητα που με κόπο με μεθοδικότητα κατόρθωσε να εδραιώσει η κυβέρνηση Σαμαρά.
Κανονικότητα στην οικονομία. Με συνεχώς αυξανόμενη αναπτυξιακή στροφή. Με ελεγχόμενες προσφυγές στις αγορές. Με αλλαγή του εγχώριου και διεθνούς κλίματος. Με διασφαλισμένη και λειτουργική λύση για το χρέος.
Κανονικότητα στους θεσμούς. Με σεβασμό στον ρόλο κάθε φορέα εξουσίας. Δίχως “παρεμβολές” σε κανένα τομέα άσκησης θεσμικού έργου.
Κανονικότητα στην κοινωνία. Με μεγαλύτερη ασφάλεια στην πόλεις. Καλύτερο έλεγχο ειδικά της βαριάς εγκληματικότητας χωρίς παραθυράκια και ειδικούς νόμους για την αποφυλάκιση βαρυποινιτών ή την χορήγηση αδειών σε τρομοκράτες. Ουσιαστικό περιορισμό του μεταναστευτικού κύματος.
Κανονικότητα στα εθνικά θέματα. Με σαφείς κι αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές. Στιβαρή στάση απέναντι στις προκλήσεις. Εξασφάλιση στρατηγικών συμμαχιών κι ανάπτυξη νέων όπως η τριμερείς συμφωνίες με Κύπρο και Αίγυπτο ή Κύπρο και Ισραήλ.
Αυτήν την κανονικότητα αναζητούμε σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, με πολύ πιο δυσχερείς συνθήκες και τις Ευρωπαϊκές, κι όχι μόνο, εξελίξεις να μην συντελούν θετικά στην πραγμάτωση της.
Να μην εξαφανιστεί μόνο ο τσίπρας αλλά και άλλα κυρίως πράσινα υποκείμενα που συνετέλεσαν στην καταστροφή της Ελλάδος και των Ελλήνων και εργάστηκαν γιαυτό τις τελευταίες 4-5 10ετίες. Πολλούς εξ αυτών η ιστορία θα τους αναφέρει ως προδότες με μελανά χρώματα.