Έρωτας στα χρόνια του κορωνοϊού
Γράφει η Ούρσουλα
Μόλις έβγαλε το διάγγελμα ο πρωθυπουργός και μας κλείδωσε μέσα. Και πολύ καλά έκανε. Lock down λέμε και κλαίμε. Και αύριο περιμένω από Farfetch τα καινούρια αθλητικά και τις πιτζάμες για να είμαι στυλάτη στο σπίτι.
Κυκλοφορώ ούτως η άλλως μόνιμα με γυαλιά ηλίου, μαύρα, μεγάλα όπως αγαπώ από μικρή. Ο φίλος μου με κοιτάει σαν ούφο, αλλά από την άλλη του αρέσει γιατί δεν βλέπεις συχνά γυναίκα να κάνει swiffer, να πλένει πιάτα, να μαγειρεύει με μπουρνούζι, μαλλί κομμωτηρίου και γυαλί. Δεν το παρακάνω βέβαια γιατί στο τέλος θα γίνω καρικατούρα, όχι ότι δεν είμαι. Το έχω βάλει στόχο να κυκλοφορώ όπως η Audrey Hepburn στο Breakfast at Tiffany’s. Μόνο που δεν ξέρω κιθάρα να βγώ να τραγουδήσω στο μπαλκόνι…
Πάλι καλά που δεν είμαι μόνη μου σε όλο αυτό γιατί πραγματικά θα είχα μεγάλο πρόβλημα.
Με την Κατρίνα τσακώθηκα γιατί την πήρα προχθές και μου είπε ότι είχε πάει λαϊκή και φυσικά της έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα. Τι δεν καταλαβαίνει; Την Κυριακή είχε πάει για μπάνιο στον Αστέρα που δεν πατάμε ούτε το καλοκαίρι το πόδι μας γιατί είναι τόσο ξεπερασμένη πλαζ πια και βρήκε τώρα;
Πόσο χαίρομαι που ψήφισα τον Κυριάκο και κάθε φορά που τον βλέπω στην τηλεόραση, στα μάτια μου υπάρχει και ένα φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι του.
Τώρα, να σας πώ την αλήθεια εγώ περνάω καλά. Είχα ξεχάσει ότι είχα ταλέντο στην μαγειρική, με βλέπω επιτέλους να παντρεύομαι (εγώ η αμετανόητη εργένισσα το λέω αυτό) έχω κάνει ήδη δύο φοβερούς πίνακες και πιστεύω ότι θα κάνω μια σειρά για έκθεση και περιμένω να περάσει η ώρα για να φορέσω το Chanel φόρεμα που έλαβα μαζί με τα υπόλοιπα, στο βραδινό ραντεβού που έχω στην τραπεζαρία με τον αγαπημένο μου! Έρωτας στα χρόνια του κορωνοϊού.
