Έφθασε η ώρα της Τουλουπάκη!
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Όταν αποφασίζεις να θέσεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία του «Ρασπούτιν» και να εκτελέσεις πιστά τις εντολές του, που αποσκοπούσαν στην εξόντωση ενοχλητικών και μη αρεστών στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικών του αντιπάλων, είναι προφανές ότι διαθέτεις όλα τα «προσόντα» για να εμφανίζεις, αυτή την σατανική και τρισάθλια χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, ως ευσυνείδητη επιτέλεση καθήκοντος, ως αταλάντευτη προσήλωση στο Σύνταγμα και ως έντιμη αναζήτηση της αλήθειας…
Η «προσοντούχος» κυρία είναι η πρώην «εισαγγελέας διαφοράς» Ελένη Τουλουπάκη. Το απύθμενο θράσος της και η πεισματική εμμονή της στο «έργο» που είχε αναλάβει ανακύπτουν αβίαστα από την δήλωσή της, μετά την κλήση της σε απολογία ως κατηγορούμενη, με την οποία, αδίστακτη και αμετανόητη, δηλώνει:
«Τα τελευταία 3 χρόνια η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τη συστηματική προσπάθεια μετατροπής ενός τεράστιου διεθνούς σκανδάλου στην αποκαλούμενη ως “σκευωρία Novartis”. Από την πρώτη στιγμή που η υπόθεση έφτασε στην Εισαγγελία Διαφθοράς δεχθήκαμε ακραίες συκοφαντικές επιθέσεις και πιέσεις κάθε είδους, προκειμένου να παρακωλυθούμε στο έργο μας και να καταστούμε εν τέλει οι ίδιοι κατηγορούμενοι, ως τάχα μέλη εγκληματικής οργάνωσης.
Στο πλαίσιο της συντεταγμένης και οργανωμένης αυτής προσπάθειας εναντίον μας, καταπατήθηκε κάθε έννοια του κράτους δικαίου και διάκρισης των εξουσιών, μεταξύ άλλων, με ωμές παρεμβάσεις πολιτικών στο ανώτατο επίπεδο, που προεξοφλούσαν το αποτέλεσμα ήδη από την έναρξη διερεύνησης της υπόθεσης και που, δυστυχώς, οι δικαστικές εξελίξεις δείχνουν απλά να τις επικυρώνουν.
Ως απάντηση στη θεσμική εκτροπή και έκπτωση, εγώ και οι συνυπηρετήσαντες με εμένα εισαγγελείς, παραμείναμε αταλάντευτα πιστοί στο Σύνταγμα και επιτελέσαμε το καθήκον μας, με εντιμότητα και ευσυνειδησία, προσηλωμένοι στην αναζήτηση της αλήθειας και στην απόδοση του δικαίου, όπως οφείλαμε να κάνουμε. Οι κατήγοροί μας γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι διωκόμαστε ακριβώς γι΄ αυτό.
Σήμερα καλούμαι από την ελληνική δικαιοσύνη να απολογηθώ ως κατηγορούμενη. Για εμένα λοιπόν αυτή η κλήση προς απολογία είναι τίτλος τιμής. Τίτλος αναγνώρισης ότι ενήργησα με γνώμονα την αλήθεια για το δημόσιο συμφέρον, ότι δεν υπέκυψα σε πιέσεις, ότι ανέδειξα και εγώ για την πατρίδα μου το σκάνδαλο, το οποίο κόστισε τόσο ακριβά στη χώρα μας, στην Ευρώπη και σε χιλιάδες ανθρώπους που στερήθηκαν το δικαίωμα πρόσβασης στην υγεία. Είμαι πεπεισμένη για την δικαίωση άλλωστε η εντιμότητα και η ακεραιότητα είναι ιδιότητες αυθύπαρκτες δεν ετεροπροσδιορίζονται.
Ως γνήσιο τέκνο της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Κρήτης, “δεν φοβάμαι τίποτα”, έχω την ελπίδα μου στο Θεό και γιαυτό είμαι ελεύθερη. Μου αρκεί που επιτέλεσα τον καθήκον μου στο ακέραιο. Αυτή η βεβαιότητα και η ηρεμία θα είναι το οριστικό ζητούμενο για τους αληθινούς σκευωρούς που ήδη ατενίζουν την ιστορική καταδίκη τους. Αντίθετα η δική μου μόνη απάντηση και ακλόνητη θέση είναι η δέσμευσή μου, ότι θα εξακολουθήσω να υπηρετώ την αλήθεια και το δίκαιο, με σθένος, πραγματικά “μέχρι τέλους”».
Θυμίζουμε ότι το «σκάνδαλο Novartis», το κατά τον Παπαγγελόπουλο (05.02.2018) «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», ήταν το «πεδίο», στο οποίο η Τουλουπάκη έδρασε ως εγκάθετος, προκειμένου να φέρει εις πέρας την συνωμοτική επινόηση της εδραίωσης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μέσω της πολιτικής «δολοφονίας» 10 πολιτικών αντιπάλων του! Και για την συμμετοχή της σ’ αυτή την δυσώδη σκευωρία η Τουλουπάκη δηλώνει ότι αποτελεί «τίτλο τιμής»!…
Ασφαλώς «συγκινεί» η προσπάθεια της υπόδικης εισαγγελέως, υπό την επίκληση της κρητικής καταγωγής της (τα ίδια περίπου μας λέει και ο Πολάκης…), να εμφανίσει εαυτήν ως υπόδειγμα «καζαντζακικής» μεγαλοφροσύνης, που «δεν φοβάται τίποτα και γι’ αυτό είναι ελεύθερη»… Όπως «συγκινεί» και η «ελπίδα της στον Θεό» καθώς και «η δέσμευσή της να εξακολουθήσει να υπηρετεί την αλήθεια και το δίκαιο»… Ούτε που σκέπτεται ότι «προσβάλλει» τον Θεό και ότι «κηλιδώνει» την αλήθεια και το Δίκαιο….
Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα «υπέροχα συναισθήματα» που επικαλείται η Τουλουπάκη, δεν την εμπόδισαν να μεταχειρισθεί τους δέκα πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ με τόση εμπάθεια, τόσο κυνισμό και τόση ωμότητα που, όχι μόνον δεν μπορούν να ερμηνευθούν ως θεάρεστες πράξεις για την αλήθεια και το δίκαιο, αλλά, αντιθέτως, δικαιολογούν πλήρως την εντύπωση ότι, έδρασε κατά πλήρη παράβαση καθήκοντος και των δικονομικών κανόνων, στο πλαίσιο της διατεταγμένης υπηρεσίας, που είχε αναλάβει υπό την «υψηλή» προστασία του «Ρασπούτιν»…
Με την προαναφερόμενη δήλωσή της και σε αντίθεση με την εντύπωση που επιδιώκει να προκαλέσει, η Τουλουπάκη αποδεικνύει ότι, πλέον, φοβάται. Φοβάται τις συνέπειες των πράξεών, της γι’ αυτό και προσπαθεί, με όσα περιθώρια θράσους και κυνισμού διαθέτει, να εμφανίσει εαυτήν ως «θύμα»… Είναι λογικό, άλλωστε, όταν έχεις υπηρετήσει τα σκοτεινά σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ, να έχεις αποκτήσει και κάποια από τα γνωστά «συμπτώματα» της αριστερόστροφης συμπεριφοράς… Και ένα από αυτά είναι η «αυτοθυματοποίηση» εκείνου, που, ενώ αρχικά φιλοδόξησε να γίνει θύτης, με όση αναλγησία και ψυχρότητα διέθετε, όταν ο ρόλος του αποκαλύπτεται και καλείται πλέον να δώσει εξηγήσεις για τα ανομήματά του, προσπαθεί να εμφανίσει εαυτόν ως «θύμα» σκοτεινών ενεργειών και ύποπτων συμφερόντων…
Όμως η ώρα της Δικαιοσύνης έφθασε και για την χάρη της. Και, είτε της αρέσει, είτε όχι, η Τουλουπάκη είναι υποχρεωμένη να α π ο λ ο γ η θ ε ί! Είναι υποχρεωμένη να απαντήσει σε πάμπολλα ερωτηματικά που η ίδια έχει προκαλέσει με την θρασύτατη, αντιδικονομική και καταχρηστική συμπεριφορά της. Εντελώς πρόχειρα ας θυμηθούμε μερικά καλόπιστα ερωτήματα, στα οποία η Τουλουπάκη οφείλει να απαντήσει και, αναλόγως, να την αξιολογήσει και να την κρίνει η Δικαιοσύνη, αλλά και ο κοινός νους των Ελλήνων, που παρακολούθησε, μάλλον αποσβολωμένος και εμβρόντητος, το «θεάρεστο» έργο της:
Μπορεί να εξηγήσει η Τουλουπάκη, πως ανέλαβε την θέση της Εισαγγελέως διαφθοράς, παρ’ ότι ήταν μόλις προαχθείσα Αντεισαγγελέας Εφετών; Τι εξήγηση μπορεί να δώσει για το γεγονός ότι η Ευγενία Κυβέλου, η μόνη αντιεισαγγελέας Εφετών που αντέδρασε σ’ αυτήν την τουλάχιστον περίεργη (για λόγους προϋπηρεσίας και εμπειρίας) επιλογή, στοχοποιήθηκε με δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία»; Δεν αναρωτήθηκε γιατί, τόσο η προκάτοχός της Ελένη Ράικου όσο και η Ευγ. Κυβέλου υπέστησαν πειθαρχικές διώξεις από την ηγεσία της δικαιοσύνης που είχε επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Πως εξηγεί ότι, ήδη από τις 08.01.17, δηλαδή 11 ολόκληρους μήνες πριν καταθέσουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες και μιλήσουν για την «τροχήλατη βαλίτσα», με την οποία ο Φρουζής έφθασε πομπωδώς στο Μαξίμου (!), η εφημερίδα «Documento» κυκλοφόρησε με τίτλο «Πρώην Πρωθυπουργός εμπλέκεται στο Νovartisgate»;
Πως εξηγεί ότι ο Φρουζής ουδέποτε κλήθηκε επισήμως για κατάθεση, σε μια υπόθεση για την οποία φέρεται να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο (μέχρι ότι έφθασε στο Μαξίμου με τροχήλατη βαλίτσα για να δωροδοκήσει τον Αντώνη Σαμαρά, έχει κατατεθεί από τους κουκουλοφόρους μάρτυρες!) και ότι ο ίδιος κατέθεσε στην Προανακριτική Επιτροπή πως από την Τουλουπάκη του ζητήθηκε να καταθέσει, όχι αυτά που γνώριζε, αλλά αυτά που εκείνη ήθελε;
Πως εξηγεί ότι στις 12.01.17, ένα ολόκληρο χρόνο και πλέον, πριν από την διθυραμβική ανακοίνωση Παπαγγελόπουλου «για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους» και σε χρόνο που δεν υπάρχει κανένα στοιχείο από την έρευνα, ούτε την ελληνική αλλά ούτε των ΗΠΑ, η εφημερίδα «Δημοκρατία» αναφέρει ότι η υπόθεση NOVARTIS είναι πιο σοβαρή από την υπόθεση SIEMENS;
Πως απαντά στο αμείλικτο ερώτημα που έθεσε ο Αντώνης Σαμαράς: «Όταν ο (κουκουλοφόρος) μάρτυρας κατέθεσε για την τροχήλατη βαλίτσα με την οποία ο Φρουζής εισήλθε στο Μαξίμου για να δωροδοκήσει τον πρωθυπουργό», γιατί δεν του υπέβαλε το απλούστατο, όσο και αυτονόητο ερώτημα: «Είσαστε παρών στο γεγονός και έχετε ιδίαν αντίληψη αυτού»;
Πως αποδόθηκε καθεστώς προστασίας σε τρεις μάρτυρες, που όπως αποδείχθηκε ήταν εμπλεκόμενοι στην υπόθεση και, κατά συνέπεια, δεν μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως προστατευόμενοι;
Με ποιο τρόπο διασταύρωσε τις καταθέσεις των τριών προστατευομένων μαρτύρων, από τις οποίες και μόνον έλαβε τα δήθεν αποδεικτικά στοιχεία για την υποτιθέμενη δωροδοκία πολιτικών προσώπων; Πως ενώ γνώριζε ότι αυτοί οι μάρτυρες προσδοκούσαν, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, οφέλη από την δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, θεώρησε αξιόπιστη την μαρτυρία τους;
Πως δικαιολογεί τις αποσπασματικές, με μεγάλες χρονικές αποστάσεις μεταξύ τους και υπό μορφή συρραφής (!), καταθέσεις των μαρτύρων αυτών και πως δικαιολογεί την συμπλήρωση – ολοκλήρωσή τους το ίδιο βράδυ που έλαβε χώρα στην Αθήνα το μεγαλειώδες (και ενοχλητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα νεοπροσήλυτα όργανά του) συλλαλητήριο για την Μακεδονία;
Γιατί δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη από την νομοθεσία διαδικασία της δικαστικής συνδρομής, αλλά μεθόδευσε συναντήσεις της εκτός Ελλάδος και μάλιστα με μη ισότιμα προς την ιδιότητά της και την θέση της πρόσωπα, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο για την συλλογή αξιόπιστων πληροφοριών;
Τι απαντά στις εκ των υστέρων καταθέσεις των «κουκουλοφόρων» μαρτύρων ότι οι καταθέσεις τους για τα πολιτικά πρόσωπα ήταν προϊόν αφόρητων πιέσεων εκ μέρους της, με εκμετάλλευση της δυσχερής τους θέσης, υπό τον ωμό εκβιασμό ότι, ως εμπλεκόμενοι ανά πάσα στιγμή μπορούν να καταστούν κατηγορούμενοι;
Πως δικαιολογεί το γεγονός ότι, ενώ οι προστατευόμενοι μάρτυρες είχαν ολοκληρώσει τις καταθέσεις τους, επανέρχονται οι ίδιοι, πάντοτε «κουκουλοφόροι», μετά από 11 μήνες για να καταθέσουν πραγματικά γεγονότα, που ήδη γνώριζαν όταν έδωσαν αρχικές τους καταθέσεις, αλλά «θυμήθηκαν», όλως τυχαίως, πολύ αργότερα;
Πως εξηγεί την εμφάνιση του περιεχομένου δύο τουλάχιστον καταθέσεων στην εφημερίδα «Documento», πριν αυτές πράγματι δοθούν από τους κουκουλοφόρους μάρτυρες;
Τι εντύπωση απεκόμισε όταν πληροφορήθηκε από τον Τύπο ότι, πριν από τη διαβίβαση του φακέλου Novartis στην Βουλή, ο Τζανακόπουλος επισκέφθηκε την τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου, με εντολή Τσίπρα, για να ενημερωθεί για την υπόθεση, ότι ο Παπαγγελόπουλος, αμέσως μετά από τη διαβίβαση του φακέλου, αναφέρθηκε «στο μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής ελληνικού κράτους» και στην ανάγκη αυτοκάθαρσης του συστήματος, επικαλούμενος την πείρα του αλλά και τη (ανεπίτρεπτη) μερική γνώση της δικογραφίας και ότι ο Πολάκης γνώριζε και απεκάλυψε την ιδιότητα των προστατευομένων μαρτύρων ως στελεχών της εταιρίας, που τους τσάκωσαν και αναγκαστικά «θα κελαηδήσουν»;
Μια ικανή, έμπειρη και αδέκαστη Εισαγγελέας, όπως η ίδια διατείνεται ότι είναι, είναι δυνατόν να μην αντιληφθεί, εάν δεν «συμμετέχει» ενεργά στην όλη σκευωρία, ότι το λιγότερο που μπορεί να συμβαίνει είναι να την χρησιμοποιούν ως πιόνι στα άνομα και άτιμα σχέδια τους, ειδικά όταν το αντικείμενο και ο στόχος των σκευωρών είναι ενοχλητικοί πολιτικοί τους αντίπαλοι;
Γιατί αρνήθηκε πεισματικά να παραδώσει στην Βουλή το σύνολο των εγγράφων που έφθασαν εις χείρας της από το FBI, όχι δια της νόμιμης οδού της δικαστικής συνδρομής, αλλά «Κύριος οίδε» βάσει ποιων σκοτεινών διαδρόμων, ισχυριζόμενη μάλιστα ότι της απαγορεύει το FBI να γνωστοποιήσει το περιεχόμενό τους στην εθνική αντιπροσωπεία, όταν μάλιστα αυτή λειτουργεί ως ανακριτική αρχή;
Γιατί αφήνει να αιωρείται η εντύπωση ότι δήθεν τα έγγραφα των αμερικανικών αρχών (που πεισματικά αρνήθηκε να γνωστοποιήσει στην Βουλή) αναφέρονται σε εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών και δεν διευκρινίζει ότι δεν υπήρχε έρευνα σε βάρος των δέκα πολιτικών προσώπων στις ΗΠΑ, αλλά οι αναφορές, σ’ αυτά τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, γίνονται το πρώτον από δικά της έγγραφα απευθυνόμενα (και επίσης μη γνωστοποιούμενα στην Βουλή) προς τις αμερικανικές αρχές; Ότι, δηλαδή, ύπουλα, σατανικά και δόλια (σε βαθμό που να υποψιάζεται ευλόγως κανείς ότι δεν ήταν δική της ιδέα, αλλά απλώς της «υπαγορεύθηκε» άνωθεν…) ανέφερε προς τις αμερικανικές αρχές συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα ως δήθεν ενεχόμενα στο σκάνδαλο, αναμένοντας προφανώς να «αξιοποιήσει» την οποιαδήποτε αναφορά των ονομάτων τους στα απαντητικά έγγραφα, ως εκ των ΗΠΑ προερχόμενη επιβεβαίωση της ενοχής τους!
Γιατί, ενώ στις 05.02.18 διαβιβάζεται ο φάκελος Novartis στη Βουλή και μαζί η μηνυτήρια αναφορά κατά υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εξέδωσαν δελτίο τιμών το 2015, ζημιώνοντας την χώρα με μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, δεν υπάρχει ρητή αναφορά για τον Παναγιώτη Κουρουπλή, που αναφέρεται απλώς ως Π.Κ. (!!!) και μάλιστα σε χρόνο που η υπόθεση έχει παραγραφεί γι’ αυτόν;
Πως εξηγεί η «αδιάφθορη» Τουλουπάκη, που αυτοαποκαλείται «Διγενής» της Δικαιοσύνης (!), το πρωτοφανές μένος που επέδειξαν οι βοηθοί της κατά του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, αντιμετωπίζοντάς τον ως κοινόν εγκληματία, καθώς, με σκανδαλώδη σπουδή, προσβλητική τραχύτητα και ζωώδη «πυγμή», παρεβίασαν τις τραπεζικές θυρίδες της, τότε, απουσιάζουσας μαζί του στο εξωτερικό συζύγου του και του νοσηλευομένου, τις ημέρες εκείνες, σε νοσοκομείο, αδελφού του, από τις οποίες, τελικά, απεκόμισαν, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την εκκωφαντική επιβεβαίωση της μικρότητας και της αναισχυντίας τους;
Πως ερμηνεύει την καταγγελία του πρώην προστατευομένου μάρτυρα Μανιαδάκη ότι πιέστηκε να μιλήσει κατά πολιτικών προσώπων χωρίς στοιχεία, ότι την σχετική άρνησή του ακολούθησαν απειλές μέχρι και με δημοσίευμα στο «Documento» και ότι, όταν διαπιστώθηκε ότι δεν πρόκειται να υποκύψει, του ασκήθηκε ποινική δίωξη, έχασε το καθεστώς προστασίας, ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει στο εξωτερικό, έτσι ώστε να δοθεί και το αναγκαίο σαφές μήνυμα στους άλλους δύο προστατευόμενους μάρτυρες για το τι θα ακολουθήσει, εάν δεν είναι πειθαρχημένοι και φρόνιμοι;
Τι έχει να πει για την πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, η οποία κράτησε την αναφορά του εποπτεύοντος Εισαγγελέα Αγγελή κατά Τουλουπάκη στο συρτάρι, «αμέλησε» επί μήνες να παραγγείλει προκαταρκτική εξέταση, με το φαιδρό επιχείρημα ότι είχαμε εκλογές, ενώ είχε μάθει από τον Αγγελή ότι ο «Ρασπούτιν» είναι ο Παπαγγελόπουλος και, τελικά παρήγγειλε την προκαταρκτική εξέταση μετά τις ευρωεκλογές και την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, όταν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει να καταρρέει και αφού η αναφορά Αγγελή είχε προηγουμένως δημοσιευτεί;
Για ποιο λόγο νομίζει η Τουλουπάκη ότι η Δημητρίου απέκρυψε την ύπαρξη αυτής της αναφοράς στην Ολομέλεια των Εφετών, η οποία αποφάσισε την ανανέωση της θητείας της στην Εισαγγελία διαφθοράς;
Αυτά είναι μερικά μόνον από τα ερωτήματα στα οποία η Τουλουπάκη οφείλει να δώσει, απολογούμενη, σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις. Όχι μόνον για να περισώσει (όσο πλέον μπορεί…) το δικό της κύρος και την προσωπική της αξιοπρέπεια, υπό την εύλογη απειλή του ποινικού κολασμού των πράξεων και των παραλείψεών της, αλλά και διότι η ίδια η Δικαιοσύνη είναι υποχρεωμένη να αποκαθάρει το σώμα της από ανεπίτρεπτες συμπεριφορές και σκοτεινές διαδικασίες, που κηλιδώνουν την θεσμική της ανεξαρτησία και την αξιοπιστία της λειτουργίας της.
Ούτως ή άλλως, το πέρασμα της Τουλουπάκη από την Δικαιοσύνη θα θυμίζει την ολοκληρωτικού τύπου απόπειρα θεσμικής εκτροπής, που την οργάνωσε και την συντόνισε ένας αδίστακτος πρώην λειτουργός της, για να εξυπηρετήσει τα ανίερα σχέδια της «πρώτη φορά» αριστεράς. Και σ’ αυτήν την απόπειρα η Τουλουπάκη δέχθηκε και ανέλαβε τον ρόλο του πολιορκητικού κριού χωρίς ίχνος ευσυνειδησίας και αξιοπρέπειας…
Εν αναμονή της ετυμηγορίας της Δικαιοσύνης, από τους υπεύθυνους λειτουργούς της οποίας αναμένουμε να κρίνουν την υπόλογη συνάδελφό τους με την αμεροληψία, την ευθυκρισία και την ευσυνειδησία που οφείλουν να επιδεικνύουν και έναντι των απλών πολιτών, η αλαζονική στάση της Τουλουπάκη, όπως αναδεικνύεται από την προαναφερθείσα δήλωσή της, γεννά ένα επί πλέον ερώτημα:
Το γεγονός ότι από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα, που κατηγορήθηκαν για το «σκάνδαλο», έχει η ίδια υποχρεωθεί (από την ανυπαρξία στοιχείων, που, εν τούτοις, εναγωνίως και με πρωτοφανή εμμονή αναζήτησε), να αρχειοθετήσει την υπόθεση ως προς τα επτά εξ αυτών, δεν της έχει δημιουργήσει κάποια, έστω, ερωτηματικά, για την «ποιότητα» της έρευνάς της και, κάποιες, ελάχιστες έστω, αμφιβολίες, για τις εν γένει ικανότητές της, ώστε, έστω και καθυστερημένα και σε ένδειξη υποτυπώδους «αυτοκριτικής» για την παταγώδη αποτυχία της, να έχει την «γενναιότητα» να αποβάλει το θράσος και την ιταμότητα, που μέχρι σήμερα έχει επιδείξει;
