Άθεος μέχρι να τρίξει η καρέκλα

Γράφει ο Αντώνιος Μιχελόγγονας, Ασκούμενος δικηγόρος

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας παραδίδει ρεσιτάλ θρησκευτικής υποκρισίας. Η παρουσία του μετά της συντρόφου με αναμμένες λαμπάδες στο χέρι είναι πταίσμα μπροστά σε ό,τι έκανε για να εκλεγεί. Να θυμηθούμε ότι είχε ζητήσει να μείνει μόνος του με την εικόνα στο Άγιο Όρος; Ή που στεκόταν δίπλα στον Πειραιώς Σεραφείμ στον Αγιασμό των Υδάτων για να απελευθερώσει το περιστέρι; Γενικώς στην πράξη έχει σταματήσει να δηλώνει άθεος απ’ όταν συνειδητοποίησε πόσο αισθητά λιγότεροι είναι οι ψηφοφόροι που μπορεί να προσεγγίσει έτσι. Όταν είδε μπροστά του την προοπτική να προσεγγίσει εκατομμύρια ψηφοφόρων απλά δείχνοντας ένα πρόσωπο φιλικό προς τη θρησκεία δε δίστασε καθόλου. Ο χαρακτηρισμός άθεος αυτομάτως περιορίστηκε στο εσωκομματικό του πεδίο, όταν απευθύνεται στο φιλικό του κοινό ή θέλει να τους θυμίσει ότι παραμένει ένας από αυτούς.

Με τη στάση του αυτή όμως ο πρωθυπουργός απλά επιβεβαίωσε τον κανόνα. Επιβεβαίωσε πόσο ισχυρή είναι η Ορθοδοξία στην Ελλάδα. Όχι μόνο σε καθαρά θρησκευτικό αλλά και σε αξιακό και πολιτισμικό επίπεδο. Δεν είναι μόνο όσοι ασπάζονται την ορθόδοξη πίστη, ούτε όσοι δηλώνουν απλά Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Είναι και όσοι αποδέχονται την Ορθοδοξία στην πράξη. Είτε εφαρμόζοντας τις αξίες και τις διδαχές της και αυτοπεριοριζομενοι βάσει αυτών είτε συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις, τα δρώμενα και τα έθιμα που συνδέονται με αυτήν. Η Ορθοδοξία έχει διαμορφώσει το χαρακτήρα και τις συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας με τρόπο που δε μπορεί να διαγραφεί.

Ο πρωθυπουργός έκανε ό,τι κάνουν χιλιάδες άλλοι. Με μια πολύ βασική διαφορά. Αυτός το κάνει για την προβολή. Το κάνει χωρίς να το εννοεί και να το πιστεύει. Δεν αναγνωρίζει την προσφορά της Ορθοδοξίας στην κοινωνία. Ούτε ασπάζεται στο ελάχιστο τις διδαχές και τις αξίες της. Βασικά ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Όλα αυτά που κάνει, η συνολική στάση και συμπεριφορά του απέναντι στη θρησκεία και την Εκκλησία έχουν αποκλειστικό σκοπό την ψηφοθηρία. Ο, τι ήταν για αυτόν η στροφή για το μνημόνιο ήταν και για την Εκκλησία. Απλά έγινε νωρίτερα, γιατί σε αντίθεση με το μνημόνιο εξυπηρετούσε την εκλογή του.

Η Ορθοδοξία λίγα έχει να χάσει από τη συμπεριφορά αυτή του Τσίπρα. Χάνει γιατί φαίνεται να ταυτίζεται με αυτήν κάποιος που το μεγαλύτερο μέρος του λαού θεωρεί πλέον ψεύτη και υποκριτή. Χάνει επειδή κάποιοι τον απεχθάνονται τόσο που μαζί απεχθάνονται ό, τι συνδέεται μαζί του. Έχει επιβιώσει όμως από πολύ χειρότερες καταστάσεις.

Η Ορθοδοξία από τη στάση του Τσίπρα ωφελείται. Γιατί αναγνωρίζεται για άλλη μια φορά η κυριαρχία της στην ελληνική κοινωνία. Γιατί ακόμα και αυτός, ο πλέον πολέμιος της αναγκάστηκε, έστω και με ψηφοθηρικό κίνητρο ή από φόβο, να υποχωρήσει απέναντί της. Και όσοι δικοί του δεν ακολούθησαν και χτυπήθηκαν μαζί της έχασαν.

Από αυτή του τη στάση ο μόνος που χάνει όντως είναι ο ίδιος. Ίσως να κέρδιζε πριν το 2015, που ψαχνόταν να εκλεγεί. Σήμερα απλά επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι το μόνο που πιστεύει είναι η εξουσία και η καρέκλα. Ο κόσμος που θυμάται τι έλεγε κάποτε και τι έκανε μετά δεν τσιμπάει πλέον. Και αυτοί που δεν έβλεπαν την υποκρισία του το 2015 σήμερα την καταλαβαίνουν. Πλέον δεν είναι ο φερελπις πολιτικός, ο ασπιλος νέος που ζητά μια ευκαιρία. Είναι αυτός που έκανε πίσω σε όλα όσα πίστευε και διακήρυττε. Είναι αυτός που έχει εμπράκτως δείξει ότι είναι υποκριτής.

Και όταν είσαι γνωστός για υποκρισία η εικόνα σου με τη λαμπάδα να περιμένεις το Άγιο Φως ενώ δηλώνεις άθεος προκαλεί στην καλύτερη ειρωνεία, στη χειρότερη οργή.