Γιατί οι νέοι σήμερα προτιμούν την Αριστερά

Γράφει ο Δημήτρης Βερδελής, Νομικός, φοιτητής πολιτικών επιστημών

Στις 7 Ιουλίου η χώρα άλλαξε σελίδα μια νέα κυβέρνηση ξεκίνησε ελπιδοφόρα, μπορώ να πω, τη θητεία της και μετά από τέσσερα χρόνια μίζερης πραγματικότητας μπορούμε να δούμε λίγο περισσότερο φως στην μέχρι πρότινος σκοτεινή ζωή μας η οποία ήταν ποτισμένη από το μίσος του διχασμού που έφερε στη χώρα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τον καιρό της προεκλογικής περιόδου παρακολουθούσα και εμπλεκόμουν σε διαλόγους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα από αυτούς τους διαλόγους και τα σχόλια διαπίστωσα πως η γενιά μας παρά τα όσα έχουν γίνει έλκεται ακόμα από τις ιδέες της αριστεράς και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τους λόγους που θεωρώ πως συμβαίνει αυτό. 

Αρχικά νομίζω πρέπει να μιλήσουμε για την έλλειψη πολιτικής παιδείας που συνιστά μια παθογένεια όχι αποκλειστικά του εκπαιδευτικού μας συστήματος αλλά και της κοινωνίας που μας περιβάλλει. Κάθε νέος συμπολίτης μας δεν γνωρίζει τι πρεσβεύει σήμερα η Δεξιά και τι η Αριστερά, ποιες είναι οι διαφορές τους και αν οι λύσεις που προτείνει η κάθε ιδεολογία επαρκούν για τα προβλήματα της κοινωνίας μας. Γενικότερα η εκπαιδευτική κοινότητα απαρτίζεται κατά μεγάλη πλειοψηφία από υποστηρικτές της Αριστεράς γεγονός που καθιστά μεροληπτική την πληροφόρηση που θα λάβει ένα παιδί στο σχολείο.

Η δε παρουσίαση της επικαιρότητας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι μάλλον μονομερής αφού προβάλουν περισσότερο ένα διεθνιστικό πρότυπο μιας και στα χρόνια της μεταπολίτευσης οποιαδήποτε αναφορά σε Πατρίδα θεωρούταν το λιγότερο αναχρονιστική, ο πατριωτισμός διωκόταν και οι παραδοσιακές αξίες λοιδορούνταν. Ο καλλιτεχνικός χώρος ανήκε και ανήκει ως επί το πλείστον στην Αριστερά και η πολιτική επιρροή που ασκεί αλλά και η προβολή που λαμβάνει είναι μεγάλη. 

Διάφορες σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και πολλές ιστοσελίδες έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια να προωθούν μια αριστερή πολιτική κουλτούρα η οποία εντείνει τη σύγχυση για το τι όντως πιστεύει η κάθε παράταξη και ποια παράταξη έχει όντως το ηθικό πλεονέκτημα. 

Οι περισσότερες θέσεις της Αριστεράς που ασπάζονται οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνθήματα. Τα οποία δεν αντέχουν σε λογική κριτική. Ενώ όμως η αριστερά δρα σε όσους χώρους αναφέραμε προηγουμένως η δεξιά νεολαία δεν έχει κάνει πολλά πράγματα στο πεδίο των ιδεών πέρα από ατομικές αντιστάσεις μέσα από κανάλια στο Youtube ή σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Όλα αυτά μαζί με το γεγονός ότι απαγορεύεται να εκφράσεις δεξιές θέσεις στο πανεπιστήμιο για να μην «στην πέσουν» οι γνωστοί άγνωστοι δημιουργούν ένα καθεστώς κοινωνικής πίεσης που σπρώχνουν όσους νέους δεν ξέρουν τι είναι και τι πρεσβεύει η δεξιά στην αγκαλιά της αριστεράς. 

Αξίζει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση γιατί, όπως λέει ο ποιητής, «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.»