Από πού πάνε για τη Χάγη πατριώτη;
Γράφει ο Απόστολος Τσιμογιάννης
Μέσα σ’ ένα εξάμηνο, μετά από τους τρομακτικούς σεισμούς στη Τουρκία και δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις με θετικά για τους κυβερνώντες, αποτελέσματα, οι «γλύκες» δε τελειώνουν.
Ο Ερντογάν, πιο συγκρατημένος, λόγω ηλικίας αλλά και συντηρητικών καταβολών, ο Μητσοτάκης πιο προχωρημένος, έως αχαλίνωτος.
Έχουν ανοίξει χάρτες, τουριστικούς οδηγούς, Google maps και αναζητούν πληροφορίες για τη… Χάγη !!!
Ο Μητσοτάκης βλέπει τα άστρα ευθυγραμμισμένα. Θεωρεί ότι είναι η ευκαιρία της ζωής του και η μοίρα του δίνει τη δυνατότητα να αφήσει διαχρονικά το στίγμα της οικογένειας του.
Μαζεύει δυνάμεις, επιστρατεύει «γενίτσαρους» από τα ακροδεξιά μέχρι το ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλει ως «ντε μέκ», ρομαντικούς πατριώτες και τα κόμματα που τους εκπροσωπούν, τα χαρακτηρίζει «υποκομματίδια», για να τους υποτιμήσει και να τους περιθωριοποιήσει, μιλά για όσους έκτισαν καριέρες με πρόσχημα το πατριωτισμό και περιχαρακώνεται πέριξ του δικού του «πατριωτισμού».
Εμφανίζεται ως ρεαλιστής, τολμηρός, ως άλλος «Μέγας Αλέξανδρος», ο παλιός ο Έλληνας, όχι ο σκοπιανός, που θα κόψει το γόρδιο δεσμό, που μας κρατά σε συνεχή αντιπαλότητα με τη Τουρκία. Στο μεταξύ Αλβανία, Σκόπια, μας λοιδορούν με τις πράξεις τους!!!
Αναγγέλλει έτοιμος να αξιοποιήσει την ευκαιρία, με κάθε τρόπο. Άλλωστε, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»! Συνεπαίρνει και τους νεοφιλελεύθερους της ΕΕ και των ΗΠΑ, που μέσα από τις συνεχείς αποτυχίες τους σε όλα τα επίπεδα και επερχόμενης της λαίλαπας της ακροδεξιάς, βλέπουν μια ευκαιρία να παρουσιάσουν μια κάποια επιτυχία, με ξένα κόλλυβα βέβαια. Αυτό που λέει ο Σ.Λ. «κάνουν το πού@#η, με ξένο κ@λο».
Η κατάσταση θυμίζει το πιτσιρικά που του βάλανε νέφτι και άρχισε να τρέχει… Η συνάντηση με τον Ερντογάν στο Βίλνιους, ήταν φαίνεται τόσο συγκλονιστική, που δεν πρέπει να χαθεί το μομέντουμ.
Ο Ερντογάν παρακολουθεί τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού ατάραχος, αλλά και κάπως ξαφνιασμένος.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης τα είπε όλα , όπως βολεύουν τον Ερντογάν. Να λύσουμε το «βασικό» πρόβλημα, την ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα στη Χάγη και τ’ άλλα μεταξύ μας… Θα κάνουμε και υποχωρήσεις, μην αγχώνεστε… Έξι μίλια θέλετε, οκ… Το Αιγαίο μας ενώνει, ας το λέμε Turkaegean, αφού σας αρέσει…
Δεν είχε φανταστεί, ο άνθρωπος, πόσο εύκολο ήταν. Καλό παιδί το Μητσοτάκη. « Μια καλή κουβέντα περίμενε και γίνεται χαλί να τον πατήσεις», είπε σε στενούς συνεργάτες του. Προσέξτε κακομοίρηδες, μη μου τον στεναχωρήσετε.
Και εμείς εδώ έχουμε μείνει ενεοί, ειδικά οι ψηφοφόροι της νέας ΝΔ. Ακόμα και το ΒΗΜΑ, είχε αρθρογραφήσει για τη τάση του να στρίψει κέντρο και αριστερά… αλλά μάλλον για τα βράχια το πάει…
Ως άλλος Καρατζαφέρης θα διακινδυνέψω μια πρόβλεψη. Θα έχει τη τύχη… του Πριγκόζιν, που τον άφησαν να ξεδιπλώσει την αλαζονεία του, για να καταστραφεί.
Δηλαδή τα καινούργια Rafale, τα νέα και αναβαθμισμένα F-16, τα μελλοντικά F-35, τις φρεγάτες Belhara και γενικά τους εξοπλισμούς που γιαυτούς μάλιστα δεν συμφωνεί η όλων των αποχρώσεων αριστερά, τα παίρνουμε για να αντιμετωπίσουμε εξωγήϊνους εισβολείς;
κ.Μάγνη, εύλογη η απορία σας.
Την απάντηση έδωσε προεκλογικά ο κ. Δένδιας “… για να μη τα χρησιμοποιήσουμε…”. Προφανώς εννοούσε τη αύξηση της δυνατότητας αποτροπής.
Εγώ στο άρθρο μου σατιρίζω, με μια δόση υπερβολής, την βιασύνη του κ. Πρωθυπουργού, να επιδείξει καλή συμπεριφορά και να προσπαθήσει να διεμβολίσει τις τουρκικές κόκκινες γραμμές.
Ο κίνδυνος προέρχεται και αυτή τη φορά, όπως στο Σκοπιανό, από κάποιες διαχρονικές εμμονές πολιτικών, που εμφανίζονται ως επισπεύδοντες, γεγονός λίαν επικίνδυνο.
Ταυτόχρονα οι δυτικοί ηγέτες αναζητούν μια κάποια επιτυχία, μέσα απο την αποτυχία κάποιου άλλου.
Ευτυχώς ο αξιότιμος κ. Μενέντεζ, έχει καταφέρει να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό, την οπτική μέσα απο την οποία βλέπει η Ουάσιγκτον την Άγκυρα. Ας μη τον απογοητεύσουμε.
Κύριε Τσιμογιάννη σας ευχαριστώ για την απάντησή σας.
Η κατάσταση στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο για εμάς είναι μάλλον ξεκάθαρη. Οι όποιες διεκδικήσεις εκ μέρους του γείτονα είχαν σαν αφετηρία τα θλιβερά γεγονότα του 1974, όπου κατά τη λαϊκή ρήση «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Όμως δεν πρέπει να συγχέεται η Κύπρος με τις υπόλοιπες διεκδικήσεις ή και αμφισβητήσεις. Για το Κυπριακό δημοσιεύτηκε ένα άρθρο μου σε τούτον εδώ τον ιστότοπο με τίτλο «Η ΕΛΛΑΔΑ H ΚΥΠΡΟΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ», όπου εξηγούσα ότι με δικές μας ενέργειες, αλλά και της Κύπρου υπό τον Αρχ. Μακάριο αποτρέψαμε οριστικά μια άκρως συμφέρουσα λύση για τον Ελληνισμό, αυτή της Ενώσεως Κύπρου-Ελλάδος. Η λύση αυτή είχε προταθεί από την Αμερική. Έκτοτε, κάθε προτεινόμενη λύση είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Στο Μακεδονικό που είχε κακοφορμίσει εδώ και πολλές δεκαετίες, παραδώσαμε εκτός του ονόματος, (ο γεωγραφικός προσδιορισμός είναι ήδη “εκ περισσού”), την γλώσσα και εθνικότητα που ούτε οι Βούλγαροι δεν είναι σύμφωνοι. Και εδώ ο μαξιμαλισμός των απαιτήσεών μας έφερε το δυσάρεστο αποτέλεσμα.
Η μη αποδοχή του σχεδίου Ανάν αποδείχθηκε σωτηρία για τη Κύπρο που προχώρησε εμπρός, σημαντικό, με καθορισμό ΑΟΖ και έναρξη ερευνών για φα.
Δε θα συμφωνήσω απολύτως, με την άποψη ότι όταν μια κατάσταση χρονίζει συνήθως λύνεται σε χειρότερες συνθήκες. Εξαρτάται. Ο κίνδυνος είναι τρίτοι ενδιαφερόμενοι να αξιοποιήσουν δικές μας αδυναμίες, όπως η ελεεινή κατάσταση που περιήλθε η Ελλάδα , από τις λάθος ενέργειες ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ .
Στις διεθνείς σχέσεις τα πράγματα δεν είναι μονοδιάστατα.