«Απότομη σπαθιά»

Γράφει ο Στέλιος Παρασκευόπουλος *

Ίσως να είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να επανασυνδεθούμε με την Ιστορία μας, με τη η «σπίθα» που άναψε αιφνιδίως με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Δεν γνωρίζω εάν θα βρεθεί τελικά λύση και τι είδους θα είναι αυτή, αλλά αυτό που βλέπω -και αναθαρρεύω- είναι ότι μέσα απ’ όλη αυτή την ιστορία ξεπηδάει από τα σπλάχνα των Ελλήνων η θέληση τους να επιβιώσουν μέσα από την εθνική τους ταυτότητα. Κάτι ανάλογο, εάν το έχετε αντιληφθεί, με αυτό που επιχειρούν οι Σκοπιανοί, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιδιώκουν τον σφετερισμό του Μακεδονισμού, όχι τόσο για λόγους αλυτρωτισμού –τουλάχιστον σε αυτή τη φάση-, όσο για  να δώσουν εθνική υπόσταση  στο δικό τους κρατίδιο και φυσικά στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Και αυτό που αναβλύζει στην πλειονότητα των Ελλήνων είναι να μην παραχωρηθεί η δική τους εθνική οντότητα ως εθνικό θεμέλιο στη γειτονική χώρα. Αυτός ο ξεσηκωμός της ελληνικής συνειδήσεως, εάν τον έχω διαγνώσει σωστά, δεν είναι λίγο πράγμα καθώς σημειώνεται εν μέσω ενός πρωτοφανούς μεταπολιτευτικού πολιτιστικού ρήγματος και, φυσικά, εν μέσω ενός ασύλληπτου οικονομικού χάσματος που βιώνει η πατρίδα μας.

Ίσως, αυτός ο εθνικός ξεσηκωμός, να είναι η επανάσταση του Έλληνα εναντίον του εαυτού του, που τόσες δεκαετίες – με την ψήφο του- τον έσυρε στην χυδαιότητα και τον λαϊκισμό, στη βασιλεία των κτηνών.

Ας κρατηθεί η «σπίθα» ζωντανή, να πάρει μπροστά το φιλότιμο και η λεβεντιά του Έλληνα. Ίσως και να είναι η «απότομη σπαθιά» που χρειάζεται το Έθνος, όπως διαμήνυε από το Παρίσι, δεκαετίες πριν, ο Κώστας Αξελός.

Αρκεί, η φλόγα που φουντώνει, να μην σβήσει στις υλακές των συνήθως Ελλήνων.  

*Άρθρο του στην εφημερίδα «Έθνος».