Τα ημίμετρα δεν μπορούν να θεωρούνται μεταρρυθμίσεις

ΤΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΔΙΟΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Γράφει ο Ιωάννης Χολίδης, Υπ. Διδάκτωρ Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Η ατολμία στην άσκηση σκληρής και μακρόπνοης διαρθρωτικής δημοσιονομικής πολιτικής αποτελεί ένα μόνιμο πρόβλημα  του πολιτικού συστήματος που στερεί από την χώρα την δυνατότητα να προχωρήσει μπροστά με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Πολύτιμοι πόροι κατασπαταλούνται σε δραστηριότητες που δεν σχετίζονται με την εμπέδωση της οικονομικής δικαιοσύνης μεταξύ των πολιτών με αποτέλεσμα οι ανισότητες να μεγεθύνονται και η άσκηση αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής να κρίνεται ανεπαρκής για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.

Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι η δημοσιονομική σταθερότητα δεν είναι πολιτική επιλογή αλλά αδήριτη ανάγκη για εθνική επιβίωση και πρόοδο. Τα όρια της δημοσιονομικής πολιτικής δεν μπορούν να περιορίζονται στο ακαδημαϊκό πεδίο των δημοσίων οικονομικών με την στενή έννοια του όρου αλλά αφορούν και επηρεάζουν όλους τους τομείς της κοινωνικής και θεσμικής λειτουργίας του κράτους. Δεν μπορούμε να την αντιλαμβανόμαστε ως το “ιερό δισκοπότηρο ” της άσκησης ιδεολογικής πολιτικής. Επιπλέον θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι τα δημοσιονομικά θα πρέπει να συνδεθούν με το παραγωγικό μοντέλο που θέλουμε να ακολουθήσουμε, δεν είναι κάτι ανεξάρτητο. 

 Στην Ελλάδα ζήσαμε μια μεγάλη κρίση που είχε ως γενεσιουργό αιτία το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα ( που με την σειρά του τροφοδοτούσε ένα αυξανόμενο χρέος ) και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που αντικατοπτριζόταν στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Η απώλεια της πρόσβασης στην αγορά χρήματος και κεφαλαίων μας ανάγκασε  να αναπροσαρμόσουμε την στάση μας απέναντι στο χειρισμό των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών αλλαγών που είχε ανάγκη η χώρα για να αντιμετωπίσει αυτά τα δύο ελλείμματά ( Αποκαλούνται και δίδυμα ελλείμματα).

Μετά από δέκα χρόνια αντιμετωπίσαμε και τα δύο αυτά προβλήματα ως μία τριτοκοσμική χώρα που συνεχίζει και σήμερα να πορεύεται χωρίς πυξίδα και σχέδιο. Οι δανειστές μας απαξίωσαν, οι πολιτικοί σύμμαχοι στην Ευρώπη μας αποφεύγουν,  η νεολαία μας που μάταια περίμενε καλύτερες μέρες έφυγε στο εξωτερικό. Επενδύσαμε και επενδύουμε στα πολιτικά κόμματα και στις δήθεν πολιτικές ανατροπές και όχι στην θεσμική θωράκιση και αναβάθμιση της χώρας ώστε να εξασφαλίσουμε ένα ελάχιστο οικονομικό υπόβαθρο που θα διασφαλίσει την χώρα από συνέπειες μελλοντικών κρίσεων. Η δημοσιονομική διαχείριση δεν μπορεί να κρίνεται από άσχετους που υπόσχονται επιδόματα και από επικίνδυνους που “τάζουν” μειώσεις φόρων. Ανάπτυξη και επενδύσεις δεν έρχονται στις ανεπτυγμένες χώρες μέσα από την μείωση και μόνο της φορολογίας.

Η βιβλιογραφία μας διδάσκει ότι η μείωση της φορολογίας έχει αποτελέσματα σε υπανάπτυκτες χώρες και αναπτυσσόμενες που δεν παράγουν υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα και υπηρεσίες. Στον ανεπτυγμένο  κόσμο και ιδιαίτερα σε μια χώρα της ΕΕ και μέλος της Ευρωζώνης άλλα έχουν αξία και έχουν να κάνουν με την λειτουργία του θεσμικού πλαισίου του κράτους. 

Πόσες φορές έχουμε ακούσει για τα “ματωμένα” πλεονάσματα που μας επέβαλαν άβουλα οι κακοί ξένοι δανειστές; Πίσω από το παιχνίδι για τα πλεονάσματα κρύβεται η βαθιά ριζωμένη αντίληψη ότι η ιερή αγελάδα του κράτους δεν πρέπει να πειραχτεί ποτέ. Η επιστημονική προσέγγιση της ανάλυσης για το πλεόνασμα σχεδόν προκαλεί τα γέλια. Η επιστήμη στην υπηρεσία της πολιτικής, μπορεί να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το πλεόνασμα χρησιμοποιείται κατά βάση για την εξυπηρέτηση των τόκων των δανείων του χρέους και έχει μια σημαντική επίδραση στην μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ. Η Ελλάδα επιθυμεί μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος χωρίς να το εντάξει στα πλαίσια της αναπτυξιακής δυναμικής που έχει ανάγκη η οικονομία. Πάμε να δούμε παραμέτρους δημοσιονομικής πολιτικής που έχουν επίδραση στην ανάπτυξη της οικονομίας. 

 

1ον: ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΠΑ

Η μείωση των συντελεστών ΦΠΑ δεν μπορεί να αποδώσει στην οικονομία αν δεν αυξηθεί σημαντικά η εισπραξιμότητα του φόρου από την κεντρική κυβέρνηση. Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση μπορεί να ενισχύσει τις επιχειρήσεις που κλάδου αλλά δεν ενισχύει κάποια παραγωγική δραστηριότητα της οικονομίας παρά μόνο την κατανάλωση. Άρα τα οφέλη για την οικονομία δεν είναι τα προσδοκώμενα. Ο ΦΠΑ πρέπει να μειωθεί για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις και για τα προϊόντα τους και τα μηδενιστεί αν είναι δυνατόν σε βασικά είδη διατροφής όπως το γάλα , το ψωμί κλπ. Αυτό θα μεγιστοποιούσε τα οφέλη για όλους τους πολίτες.

 

2ον ΜΕΙΩΣΗ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

Σε αυτή την χώρα κανένας μα κανένας δεν γνωρίζει που εργάζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώσουμε. Τα οργανογράμματα έχουν προχωρήσει μόνο σε επίπεδο υπουργείων ( ακόμη και εκεί όχι ικανοποιητικά) με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε τις πραγματικές ανάγκες σε υπαλλήλους. Το 1 προς 5 στο ισοζύγιο προσλήψεων και απολύσεων δεν επαρκή και θα πρέπει να πάμε στο 1 προς 8 ( με εξαίρεση υγεία και Εθνική Άμυνα) αν θέλουμε μικρότερο κράτος. Μετατάξεις, εφεδρεία εργαζομένων και κλείσιμο επιχειρήσεων και άχρηστων κρατικών δομών μετά την ολοκλήρωση των οργανογραμμάτων κρίνεται απαραίτητη. Μείωση μετακλητών και συμβασιούχων . 

 

3ον ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Βασική αρχή θα πρέπει να είναι οι τωρινές συντάξεις να μειωθούν με αναλογικό τρόπο ώστε ο μέσος όρος των συντάξεων να συγκλίνει με το μέσο μισθό στην χώρα. Επιπλέον, με εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος εξασφαλίζεται και η βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος. Αυτό θα απελευθέρωνε πόρους για μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων επί των κερδών τους από το 28% στο 15%. Στην μείωση του μη μισθολογικού κόστους και θα συνέβαλλε στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων. 

 

4ον ΦΟΡΟΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης μπορεί να γίνει μέσα από τον περιορισμό του αφορολόγητου ορίου και την εντατικοποίηση των φορολογικών ελέγχων. Για παράδειγμα εισοδήματα από 3000 ευρώ και πάνω μπορεί να υπάρχει ένας συντελεστής 4% και ανάλογος να ανεβαίνει. Το μέτρο ενισχύει την κοινωνική δικαιοσύνη και αυξάνει τα φορολογικά έσοδα. 

 

5ον ΚΟΣΤΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα καλά επιτόκια των ελληνικών ομολόγων για να αντικαταστήσουμε βραχυχρόνιο χρέος με την μορφή εντόκων γραμματίων με ομόλογα 5ετους και 7ετους διάρκειας για να περιοριστούν τα έξοδα για τόκους στον προϋπολογισμό της χώρας .

Λύσεις υπάρχουν για τα δημοσιονομικά της χώρας και χωρίς μείωση του στόχου του πλεονάσματος . Αποφασιστικότητα χρειαζόμαστε.

One thought on “Τα ημίμετρα δεν μπορούν να θεωρούνται μεταρρυθμίσεις

  • 13/10/2019, 11:11
    Permalink

    Καλά τα λες , αυτά θεωρίες στα πανεπιστήμια, στην πράξη άλλα ισχύουν . Αυτά μας έφαγαν , πανεπιστημιακοί θεωρητικοί, με μηδέν εμπειρία στις αγορές ανέλαβαν υπουργοί και μας χαντάκωσαν, η αποκορύφωση Βαρουφάκης , για να μην αναφερθώ στους προηγούμενους, Παπαντωνίου, Σιμήτη, κλπ , σε συνδυασμό με πολιτικούς από κληρονομιά, από τζάκια, και συνδικαλιστές της αρπαχτής.

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.