Πήγαινέ με, όπου θέλεις ταξιτζή!

Γράφει ο Απόστολος Τσιμογιάννης

…., πριν από λίγο χώρισα και δεν έχω που να πάω…

«Κυρία μου, το περιπολικό δεν είναι ταξί». Το ταξί, ο ταξιτζής, ο δύσκολος χωρισμός, ταιριάζουν δυστυχώς με τη πρόσφατη «σφαγή» της άτυχης κοπέλας. Μόνο που εδώ ο πόνος είναι πραγματικός, βαρύς, ανείπωτος, απροσπέραστος και η μαχαιριά είναι αληθινή  !!!

Η ρουτίνα, η έλλειψη ενσυναίσθησης, η πλημμελής γενική παιδεία , επανεμφανίζονται με τραγική συνέπεια. Ανάλογο διάλογο είχαμε ακούσει , στη συνομιλία κατοίκου στο Μάτι με το κέντρο επιχειρήσεων της πυροσβεστικής. Ανάλογους διαλόγους έχουμε ακούσει και στο κέντρο του ΕΚΑΒ.

Τα «5 Α» που σκοτώνουν, είναι παντού και μας στοιχειώνουν. Αδιαφορία – Απειθαρχία – Ατομικισμός – Αυθαιρεσία – Αναξιοκρατία. Είμαστε σε φαύλο κύκλο και κινδυνεύουμε όλοι να βρεθούμε αντιμέτωποι μ’ αυτά. 

Το metoo άφαντο ! Ίσως γιατί οι «ηθικοί αυτουργοί » ήταν γυναίκες και έτσι χαλάει το αφήγημα. 

Ο σκοπός, ένας καταδικασμένος και υπό απόταξη αστυνομικός, συνέχιζε κανονικά την υπηρεσία του, προστατευμένος στη σκοπιά του και προφανώς αδιάφορος σε ότι δεν τον αφορούσε προσωπικά. Όσο για τη φύλαξη του τμήματος, έβαλε η ΕΛΑΣ το «λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Το κωμικοτραγικό όμως ήταν, ότι ο έν λόγω αστυνομικός, έπρεπε να παρουσιάζεται μια φορά το μήνα , στο αστυνομικό τμήμα Ιλίου… Να γελάσω ή να κλάψω; 

Εδώ δε φταίει ο Υπουργός, αλλά καλό θα ήταν να απομακρυνθεί ο αρχηγός, γιατί όπως και στο Μάτι, φάνηκε η γύμνια των υπηρεσιακών παραγόντων.

Άναψε πάλι η κουβέντα για το ιδιώνυμο της γυναικοκτονίας,  λες και η γυναίκα είναι κάτι πιο ιδιαίτερο από τον άνθρωπο και την ανθρωποκτονία. Αντί να στραφούμε στα κοινωνικά αίτια, στην αγριότητα που καλλιεργείται και εκφράζεται ατιμώρητα στα μέσα κοινωνικής (??????)  δικτύωσης, στην υπερέκθεση των πολιτών σ’ αυτά , στην απομάκρυνση από ηθικές αξίες και παραδοσιακούς θεσμούς, αναζητούμε τη θανατική καταδίκη του υπαίτιου. 

Δεν έχω διαπιστώσει μέχρι τώρα, οι διαταραγμένοι εγκληματίες να αποφεύγουν τις αποτρόπαιες πράξεις, σκεπτόμενοι μήπως συλληφθούν και καταδικαστούν ισόβια. Ούτε στην Αμερική όπου εφαρμόζεται, σε ορισμένες πολιτείες, η θανατική ποινή, δεν αποτέλεσε αυτή φρένο στις εγκληματικές πράξεις. 

Η Ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή βράζει και οι αιτίες είναι πολλές και βαθιές. Για την εφηβική εγκληματικότητα, η κυβέρνηση μόλις και μετά βίας, κατάφερε να συστήσει μια επιτροπή. «Συσκεφτόμαστε για να μη σκεφτόμαστε, αφού δεν ενδιαφερόμαστε»!

Και όσο συμβαίνουν αυτά η κυβέρνηση εξάντλησε την αλαζονεία της, στο γάμο των ομοφυλοφίλων και στην τεκνοθεσία. Έδωσε τα ρέστα της για να προσπεράσει συνταγματικά εμπόδια, ώστε να μας πείσει ότι τα παιδιά μας θα φοιτούν κοντά στο σπίτι τους, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Προσπαθεί να μας κοροϊδέψει με το «θητεία ευκαιρία», τα απογευματινά χειρουργεία και μοιράζει προεκλογικά «pass», στους νέους ψηφοφόρους.

Δε φείδεται δε κόπου, να μας πείσει για την Ελληνοτουρκική ευκαιρία…

Δυστυχώς οι «ηλίθιοι είναι αήττητοι» και πολλαπλασιάζονται συνεχώς.