Ο κακός χαμός στη διεθνή σκηνή
Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Λέμε για την Ελλάδα, αλλά ενώ εδώ οι πολιτικές εξελίξεις είναι σε μεγάλο βαθμό ορατές βραχυπρόθεσμα έως και μεσοπρόθεσμα, στη διεθνή σκηνή γίνεται ο κακός χαμός και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σχετική σιγουριά που θα κάτσει η μπίλια. Ακόμη περισσότερο, ούτε κανείς μπορεί να δει καθαρά τις συνέπειες, αν η μπίλια κάτσει εδώ ή εκεί, έτσι ή αλλιώς.
Στις ΗΠΑ, όπου τώρα τρέχουν οι προκριματικές εκλογές και το Νοέμβριο θα γίνουν οι προεδρικές, τα φαβορί για το χρίσμα των δύο κομμάτων – μειώνονται οι πιθανότητες εμπλοκής του Τραμπ σε δικαστικές περιπέτειες πριν τις εκλογές, δεν υπάρχουν ενδείξεις αντικατάστασης του Μπάϊντεν από άλλο υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος – είναι από τη μία πλευρά ό σημερινός εύθραυστος, καταφανώς γηραλέος και με ενδείξεις άνοιας πρόεδρος, ο Τζο Μπάϊντεν και από την άλλη ό άκρατος, ούλτρα λαϊκιστής και επικίνδυνος ρεβανσιστής σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, Ντόναλντ Τραμπ. Περί τα 82 ο ένας, στα 79 περίπου ο άλλος, με τον δεύτερο να θεωρείται απειλή για το δημοκρατικό πολίτευμα, καθώς το ιστορικό του είναι ανάλογο και δεν κρύβει τις προθέσεις του.
Το αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο Τραμπ, που προηγείται σαφώς στις δημοσκοπήσεις έναντι του Μπάϊντεν, κινείται και ελίσσεται με εμφανή σύμμαχο το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της χώρας, μαζί με ένα επιτελείο μεγαλοδικηγόρων που καταφέρνει με διάφορα τερτίπια να τον οδηγεί στις εκλογές αναβάλλοντας ή ξεπερνώντας δίκες που εκκρεμούν σε βάρος του. Ανοιχτό είναι και το τι μπορεί να συμβεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ιδιαίτερα αν εκλεγεί ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, όπως και αν χάσει και αμφισβητήσει πάλι το αποτέλεσμα…
Οι ευρωπαίοι ηγέτες, όχι όλοι αλλά πολλοί από αυτούς, αντιμετωπίζουν με δέος την πιθανότατη νίκη πλέον του Τραμπ. Φοβούνται τις απειλές του περί ενδεχόμενου αποχώρησης των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, τρέμουν την πιθανότητα να τα βρει με τον Πούτιν και να «πουλήσει» την Ουκρανία με την οποία συνδέουν όλο και περισσότερο τις τύχες της Ευρώπης, κρίνοντας από διάφορα γεγονότα, ανησυχούν για το κλίμα που θα επικρατήσει σε βάρος της λεγόμενης φιλελεύθερης δημοκρατίας, νοιάζονται μήπως τους παρασύρει σε ψυχροπολεμική ένταση με την Κίνα, κάτι που θα επιδεινώσει τις οικονομικές σχέσεις τους με το Πεκίνο και πλήξει τις ήδη δοκιμαζόμενες ευρωπαϊκές οικονομίες. Αν και μία αντικειμενική ματιά πείθει κάθε καλόπιστο ότι η Ευρώπη δεν είδε τίποτα καλό από τις ΗΠΑ επί θητείας Μπάϊντεν, το αντίθετο. Οι ευρωπαϊκές οικονομίες αγκομαχούν, επωμίζονται όλο και περισσότερο τα βάρη του πολέμου στην Ουκρανία, οι κυβερνήσεις ανησυχούν για τις συνέπειες του πολέμου στη Γάζα, βλέπουν το φάσμα της Ακροδεξιάς που επελαύνει, αλλά δεν τολμούν να βγουν από την πεπατημένη που χαράζει σε έντονα και ταυτόχρονα ανέξοδα για την ίδια η Ουάσινγκτον…
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε περιδίνηση. Η γερμανική οικονομία έχει μπει επίσημα σε ύφεση, το ακροδεξιό Afd σημειώνει αύξηση, χρειάζεται εισαγωγή εργατικού δυναμικού, αλλά παίρνει μέτρα κατά της μετανάστευσης, τα πλήγματα στο κύρος της είναι αλλεπάλληλα, πότε με τη φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα να τα κάνει παρά λίγο μαντάρα, πότε με την αποκάλυψη μυστικών διαλόγων από τους Ρώσους που δείχνουν σαφή και αυξανόμενη συμμετοχή δυτικών στον πόλεμο της Ουκρανίας, οι τριγμοί στην κυβέρνηση είναι αισθητοί.
Ο Μακρόν χάνει τα αυγά και τα καλάθια εν όψει νίκης της Λεπέν στις επερχόμενες εκλογές, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ίσως έτσι εξηγούνται οι «περίεργες» πρόσφατες δηλώσεις του από την υπαναχώρηση από τη θέση το πολεμικό υλικό που διοχετεύεται στη Ουκρανία να παράγεται τουλάχιστον στην Ευρώπη (ούτε η Γερμανία προσπαθεί να τηρήσει αντίστοιχη γραμμή αφού αντί να ρίξει βάρος στην ανάπτυξη και αγορά Eurofighters, επέλεξε αγορά F – 35) ως τη δημιουργία εντυπώσεων περί αποστολής ευρωπαίων και νατοϊκών στρατιωτικών στο μέτωπο της Ουκρανίας. Με αποτέλεσμα να βγουν περίτρομοι οι πάντες για να τον διαψεύσουν. Την ευρωπαϊκή εικόνα συμπληρώνουν μία Ολλανδία που ακόμη πασχίζει να φτιάξει κυβέρνηση, μετά την πρώτη θέση που πήραν οι ακροδεξιοί, οι οργισμένες διαμαρτυρίες των αγροτών, η αμήχανη στάση απέναντι στον πόλεμο στη Γάζα, η επιβάρυνση του κόστους των μεταφορών λόγω της δραστηριότητας των Χούθι και πολλά άλλα εν όψει ευρωεκλογών…
Στο μεταξύ, όλοι διαπιστώνουν ότι οι Ουκρανοί δεν τα πάνε καλά στο μέτωπο, παρά τη βοήθεια που λαμβάνουν και την ομολογημένη παρουσία Αγγλων, Γάλλων, Αμερικανών «συμβούλων» και «ειδικών» στο πεδίο. Οι νίκες των Ρώσων αντικατοπτρίζονται σαφώς στις δηλώσεις του Πούτιν που εμφανίζεται πιο αγέρωχος. Δύσκολο να πει κανείς πως και πότε θα σταματήσει αυτός ο πόλεμος, αλλά η εκδοχή ενός συμβιβασμού ακούγεται πια συχνότερα, ιδιαίτερα αν εκλεγεί ο Τραμπ στις ΗΠΑ.
Όπως ακούγεται και η εκδοχή ότι στόχος της Μόσχας είναι πια και η κατάληψη της Οδησσού, που αν συμβεί θα καταστήσει την Ουκρανία περίκλειστη χώρα. Στο άλλο μέτωπο, αυτό της Γάζας, η σφαγή των άμαχων «αμνών» συνεχίζεται, ο Νετανιάχου (που παίζει το τομάρι του) και η κυβέρνησή του δείχνουν αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω στους στόχους τους. Δεν πτοούνται ούτε από εκκλήσεις, ούτε από καταγγελίες, ούτε από καταδίκες καθώς νιώθουν ότι έχουν «βάλει στο βρακί» τους Μπάϊντεν και ευρωπαίους ηγέτες. Ποιοι είναι οι πιθανοί στόχοι τους; Δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση, αλλά δεν αποκλείεται να είναι εκτός από την αποδεκτή γενικά εξόντωση της Χαμάς, η απώθηση του μεγαλύτερου αριθμού των Παλαιστινίων πέρα από τη Γάζα σε αιγυπτιακό έδαφος (όπου λέγεται ότι θα κτιστεί τεράστιο περιφραγμένο στρατόπεδο), η μεγαλύτερη πίεση και νέοι εποικισμοί στην πλευρά της Δυτικής Όχθης και ούτε κουβέντα για δύο κράτη, η ανοιχτή σύγκρουση με την Χεζμπολάχ, όταν τελειώσουν οι μάχες στη Γάζα που θα είναι πια ακατοίκητη…
Ο Θεός βοηθός λοιπόν και περαστικά μας!
Reporter
