Ο αριστερός εθνικός και οικονομικός αυτοπροσδιορισμός

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Τον κοινωνικό αυτοπροσδιορισμό τον νιώσαμε όλες αυτές τις μέρες, κι από την καλή κι από την ανάποδη. Την ανθρώπινη ανάγκη της αυτοδιαχείρισης την μεταλλάξαμε με μια επίφαση φιλελευθερισμού που μετατρέπει το άτομο σε υποκείμενο με κοινωνική οντότητα πιο ισχυρή κι από την φυσική.

Επί μέρες αναλωθήκαμε σε ανταλλαγή επιχειρημάτων για το σε ποια ηλικία επιτρέπεται κάποιος να αλλάξει φύλο κι αν η ανεκτικότητα και η αλληλεγγύη προϋποθέτει να μην θεωρούμε δεδομένο όρο μιας τόσο ριζικής ανάγκη την πρόθεση να αλλάξεις και γενετικά ταυτιζόμενος με το φύλο που σε εκφράζει. Νοείται μονοδιάστατη διοικητική διόρθωση ενός βιολογικού προβλήματος;

Μόνο που η αριστερή… ευαισθησία εκτείνεται και σε εθνικό και οικονομικό επίπεδο. Συμβιβαστήκαμε με την ψήφιση της ρύθμισης για την Τουρκική Ένωση στην Ξάνθη. Φυσικά και η βελτίωση που υπήρξε διασφαλίζει ότι κάθε δικαστική απόφαση για την λειτουργία της θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την συνθήκη της Λωζάνης που αναφέρεται σε θρησκευτική κι όχι εθνική μειονότητα στην Θράκη.

Να την λαμβάνει υπόψη, λοιπόν. Το πόσο δεσμευτική είναι στον τρόπο ερμηνείας παραμένει ασαφές από την στιγμή που η Ε.Ε. επέμεινε στην υιοθέτηση μιας ρύθμισης που θα καλύπτει τις ανάγκες του εθνικού αυτοπροσδιορισμού.

Είναι δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δικαστών θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και δεν θα υποκύψουν σε νομικίστικες παρεκκλίσεις. Ποιος όμως μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση κάποιος περισσότερο… ευαίσθητος να θεωρήσει πιο ισχυρή την Ευρωπαϊκή επίκληση κι εφόσον υπάρξουν τροποποιήσεις στο καταστατικό της Ένωσης να θεωρήσει ότι δεν αποτελεί αντεθνική απειλή;

Έχουμε και τον οικονομικό… αυτοπροσδιορισμό. Σε αυτόν επιδίδεται η κυβέρνηση από την εποχή της δημιουργικής ασάφειας που συνεχίζει, με άλλο πρόσωπο, να αποτελεί κυρίαρχο επικοινωνιακό εργαλείο.

Το απέδειξε και με τον τελευταίο προϋπολογισμό και τους υψηλούς αναπτυξιακούς στόχους που δύσκολα θα αγγιχτούν όπως ανάλυσα και στο “Κάτι περίεργο συμβαίνει με την ελληνική οικονομία”. Το αποδεικνύει κι όσον αφορά την έξοδο τις αγορές και την πιθανότητα λήψης επιπρόσθετων δημοσιονομικών μέσων.

Αν και δεν αποκλείεται να γλιτώσουμε την αύξηση των επιτοκίων της ΕΚΤ μέσα στο 2018, μάλλον σίγουρα για το 1ο εξάμηνο της χρονιάς, αποφεύγοντας τις πιέσεις στις αμυδρές τάσεις ανάκαμψης, το ευρώ ακολουθεί μια πορεία ανατίμησης που δυσχεραίνει την εξαγωγική δυναμική. Ίσως και γι’ αυτό τον λόγο και με τις τιμές του πετρελαίου να παίρνουν την ανιούσα η ΕΚΤ να παραμένει αναβλητική στην ανάσχεση της ποσοτικής χαλάρωσης και την παρέμβαση στο επίπεδο των επιτοκίων.

Όμως η διαρκής αποτυχία επίτευξης του προσχεδιασμένου ρυθμού ανάπτυξης ανοίγει νέα δημοσιονομικά κενά. Κάπως έτσι προέκυψαν τα νέα μέτρα για το 2019-2021, πέρα από όσα προέβλεπε το αρχικό… αριστερό μνημόνιο. Κάπως έτσι είναι πολύ πιθανό να έρθουν νωρίτερα κάποια μέτρα όπως επισημάναμε και στο “Ξεχάστε από τώρα το αφορολόγητο!”.

Κάπως έτσι κι ως το επόμενο καλοκαίρι, που θα πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει την δυνατότητα απρόσκοπτης εξόδου στις αγορές, δεν αποκλείεται να χρειαστούμε μια ειδική πιστοπληπτική γραμμή ή να εξαναγκαστούμε σε βεβιασμένες εκδόσεις ομολόγων που θα μας φορτώνουν επιπλέον ετήσιους τόκους ανατρέποντας του δημοσιονομικούς σχεδιασμούς ακόμη κι αν έχουμε γευτεί τα οφέλη μιας Ευρωπαϊκής παρέμβασης στον τρόπο εξυπηρέτησης του χρέους.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.